Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Мажор

Бярозу жывяць сокам карані…
І ў шэрасці паслязімовай слоты
Ўсім недаверам стомленай істоты
Я адчуваю, як спачатку ўпотай
Вясна нанова пачынае дні!

І ты свой век і час не абміні,
Як недарэчна паступілі готы.
Няма ніколі плёну ад дрымоты.
Для будучага мёду трэба соты.
Вясне насустрач сэрца расхіні!

Над хмарамі заўсёды прамяні –
Гучаць мажорна сонечныя ноты.
Раней адліга, а пасля – грымоты.
Ў вірлівай плыні не губляй стырно ты,
Вясну свайго жыцця не праміні!

1999/2002


Верш Мажор - Георгій Ліхтаровіч