Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Сінін

Сінін – сінічка, вёсачка – крынічка,
Над галавою жураўліны клін.
Матуліныя казі над калыскай –
Мінулага дзяцінства ўспамін…
Ты мая крынічка, вёсачка – сінічка
І чуваць мне продкаў галасы,
Ды няўцешны думкі пра цябе, калыска,
Ты ў маім сэрцы назаўжды.
Апусцела вёска. Сірацінкі – хаткі
Вокнамі пустымі сумна так глядзяць.
Пранізаў мне грудзі боль тупы знянацку
Бо няма хацінкам ужо каго чакаць.
Я іду дадому ў роспачы самотнай
Памалюся Богу за ўсіх жывых,
А над вёскай роднай песняю журботнай
Пракрычаў у небе жураўліны кліч…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Сінін - Галіна Лазіцкая