Верш … і нарэшце ўсё ж схапілі

… і нарэшце ўсё ж схапілі. З гікам, свістам
пацягнулі на вяроўцы ў суд.
Панабегла ўсякіх – чыстых і нячыстых,
нат бязногі, нат сляпы быў тут.

Ярасць, гнеў перапаўнялі пляц вячысты;
хтось праклёны слаў, хтось камень запусціў
(аказалася пазней – адзін з нячыстых);
кару для яго натоўп маліў.

Пісар абвясціў судовае рашэнне:
“Хай другім злачынцам будзе ўрок!
Гэтае найядавітае стварэнне
засушыць і сцерці ў парашок”.

Бурнай радасцю азваўся пляц на вырак.
“Так-то!.. Верна!.. Прэч з падонка дух!..
Дайце мне яго!.. Не ўджаліш болей, вырад!..”
Ён самотна паглядзеў наўкруг.

“Каб узяць з мяне карысць, сатрыце ў пральны.
Толькі знай, святы сінедрыён:
для таго быць ядавітым натуральна,
хто ад нараджэння – скарпіён.”

Ещё вершы:

Дайце Дакраніцесь да Роднай прыроды. Запаліце Святога агню. Дайце Родную Мову Народу, Тую, што ў сваім Сэрцы храню. Дайце жыць у […]...

Нарэшце прыйдзе сон Нарэшце прыйдзе сон і прынясе з сабою водар ночы і дажджу, і згаснуць у галовах думкі ўсе, І стане цёмна-цёмна […]...

Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...

Ратуйце свае душы Сонца болей пячэ – А свет халаднее. І ўсё меней любові ў сэрцах людскіх. Лютуюць чорныя сцюжы-завеі Над нівамі-рунямі душаў […]...

Пяю хвалу Пяю хвалу мазолістым рукам, Шчыруючым у полі напрадвесні, Каб важкі і пахучы бохан нам Азваўся на стале зямною песняй. З […]...

Крык Яны ішлі насустрач веры – яны ішлі! Без ценю рабскага сумневу – яны ішлі! Ішлі з адкрытымі вачыма – яны […]...

Кукарача Кожны спіць наколькі мае свой уласны лад жыцця. Хто зязюлю ў доме ладзіць, а хто пеўня ў плоце, ля. Але […]...

Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...

Крызіс маленькага чалавека Свабоды, дайце свабоды, Каб я адчуў сябе мастаком! Дайце любові, каб я ніколі не ведаў прозы… Рэжце мяне, каб не […]...

Вятры-муэдзіны Хай неразумныя выкрыкі птушак Хтось лічыць музыкай лепшай, адзінай… Слодыччу пояць вар’яцкія душы, Выюць у шале вятры-муэдзіны. Выюць, склікаюць сталёвыя […]...

Чужы горад А без цябе мне гэты горад стаў чужы, Усмешак тут чамусь не бачу болей, Замест кахання тут ідуць адны дажджы, […]...

Спpоба пеpшай малiтвы Мой выток i мой апошнi вырай, прыпяцкiя неруш-берагi, дайце сiлы быць да донца шчырым у краiне восеньскай тугi; дайце крылы, […]...

Вясёлка з трох колераў Вы калі-нікалі бачыце, Вясёлку, якая складаецца з колераў, Трох-не болей-шэрага, белага ды зялёнага, Спалучэннем незнаёмасці горада,- Адзінай радасцю жыцця нібыта […]...

Бойцеся вока нядобрага Бойцеся вока нядобрага. Бойцеся злога слова. Але найболей бойцеся Думак нячыстых сваіх. Ад іх злы дух нараджаецца І ў душы […]...

Апошняе спатканьне з Веранікай Далёка ад роднага краю, Чый вобраз па кроплі зьбіраў, У трызьненьні белага маю Самотны паэт паміраў. Ён ведаў, што болей […]...

Францішак Скарына Полацк поўны саборным звонам. Душы поўніць нябесным страхам. Ад Сафійкі плывуць іконы, люд на неба глядзіць у жаху. Хтось спяшаўся […]...

БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...

Столькі шчасця аднаму Я, спадарыня, у вочы Вашы толькі паглядзеў, І забыў, куды я крочыў. Знайце:хлопец прападзе. Я цяпер ужо, здаецца, Назаўжды згубіў […]...

Пустэча Тэлефонны званок – цішыня ў адказ, Як самотна і горка ў гэтай цішы, Мімалётныя думкі, няскончаны сказ, Пераблыталася ўсё на […]...

Што чалавеку горш за ўсё? Што чалавеку горш за ўсё? Хтось кажа – смерць, а хтось – хваробы, Адным – жабрацтва шкумаццё, Другім – не […]...

Ліст на свабоду Мы покуль не народжаны народ, мы вязьні скамянелых яйцаклетак, мысьленча запаволены чарот; хтось падла, хтось зусім яшчэ падлетак, Хтось піша […]...

Мая Радзіма! Ты – ва ўгары! Мая Радзіма! Ты ва ўгары! Спіртны струмень ракой цячэ. І, хоць ужо сінеюць твары, У рот куляецца яшчэ. І ў […]...

Колькі той радасці у чалавека! Колькі той радасці у чалавека! Болей работы, трывогі, турбот… Ды сустракае вясною спрадвеку З радасцю чыстай ён птушак прылёт. Выгляне […]...

Дайце запальнічку Пойду ў лес. Аўчарка Рэкс І чарка там Securіty. – Што курыце? Запытаецца спадарства ў нас. А ў адказ: паўцарства […]...

Падала зорка Падала зорка з неба, – Я загадаў жаданне. І мне жаданне гэта Марай вялікай стала. Бог за маё старанне Узнагароду […]...

У пустэчы бясконцай У пустэчы бясконцай… Не каханне – пакуты… Без цябе – што без сонца З лiстапада па люты… Не жыццё – […]...

Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...

Камінар Перад Вялікаднем звычайна Я гэтай працы не мінаў, – У сажы ўвесь блішчаў вачамі, Нібы сапраўдны камінар, Яловым голлем чысціў […]...

Чорт Чорт. Як заказыча хтось за пяткі – На гэтай хвілі сьвет забудзь! Кліч Уладарцу, маці, татку, Аблічча боскае цалуй! Мабыць, […]...

Бхартрыхары. Пераклад. Ты ў ганары ад бляску шаўкоў Бхартрыхары, (6-7в. в. н. ч.). Пераклад. Ты ў ганары ад бляску шаўкоў, Я ж здаволен ля лыка лубоў. Там заможняму […]...

Смерці не бойся Смерці не бойся. Бо смерць – пераход Да іншага стану душы. Іншага духабыцця – Новага кола-спіралі Душы ў іншасвеце. Дзе […]...

Пакліч мяне Як сьнег, надзеі промень тае, Ўзыйшоўшы, нібы зь нябыцьця І кожны дзень, як век, зьнікае С табой, нястрэтая, мая. Бы […]...

Ваша Ягамосць Ах, обмануть меня не трудно, Я сам обманываться рад. А. С. Пушкін Рэдкія стрэчы – лёс спракавечны: Позна сустрэліся ў […]...

Купляйце мінскае паветра “Купляйце мінскае паветра – Непараўнальны водар свой!” Ужо й да гэтага дапетрыў Хтось “камерцыйнай” галавой. У гэткіх банках, што і […]...

Я вечнасць прызаву Я вечнасць прызаву ў сведкі Свайму каханню. Няхай жа збудуцца ўрэдку Мае жаданні. Ды многага і не прашу- Мне дайце […]...

Ля мора Ля мора, ля Чорнага мора Спаткаўся, каханне, з табою. Мяне захапляла ты моцна, Ня трэба дзяўчыны другой. Каханне маё ўзмацнялась: […]...

БАЛАДА АЛЕГА ЛОЙКІ (1.05.1931-19.11.2008) На Слонім выпаў снег, нібыта попел белы Ад тых мастоў, якімі не вярнуцца ў свет Табе ўжо болей, у […]...

Хвалілася бура Хвалілася бура: “Брат вецер!.. Я – самая моцная ў свеце: асілкі-дубы вырву з коранем… І ты – захачу – мне […]...

Здаваўся часам для людзей Здаваўся часам для людзей Недатыкальным А быў – не знойдзеце прасцей Недаравальна Таму, мажлiва, што глядзеў Я так узнёсла Памiж […]...

Зэльвенская дарога “Кляновы лісток на падвор’ечку разаслаўся. Малады малойчык у дарогу сабраўся. Сеў за сталом, мёду з віном напіўся, У дарожаньку спазьніўся”. […]...