Верш АХВЯРА

Маліся ж, бабулька, да Бога,
Каб я панам ніколі ня быў:
Не жадаў бы ніколі чужога,
Сваё дзела як трэба рабіў.
Каб празь меншым я носу ня драў,
А прад большым ня корчыў сьпіны,
Каб грэх свой прад сабой я пазнаў,
У другіх каб ня відзеў віны;
Чужых жон каб ня вёў да граху,
А сваю каб як трэба любіў,
Каб мне дзеці былі у слуху,
Каб я бацькам для іх век дажыў.
Каб людзей прызнаваў за братоў,
А багацтва сваё меў за іх,
Каб за край быў умёрці гатоў,
Каб ня прагнуў айчызны чужых.
Каб я Бога сваго не акпіў,
Каб ня здрадзіў за грошы свой люд,
Каб сваго я дабра не прапіў
І нізашто ня меў чужы труд.
Каб па двойчы мне грошы ня браць
За падданы кусочак ральлі.
Каб сваю мне зямельку араць
І умёрці на ёй хоць калі.
Дык прасі ж ты у Бога, малі,
Каб я панам ніколі ня быў!

(5 votes, average: 3,20 out of 5)

Ещё вершы:

Паміж Бугам і Дняпром Брэшуць, я не адракуся Не ад мовы, не ад вершаў Не ад Бога, што малюся Як пражыць, калі не верыш? […]...

АХВЯРА РЭПРЭСІЙ (2) “Кожны добраахвотнік мусіць быць пакараны!” – сказаў Аляксандр Лукашэнка, прэзідэнт Беларусі. Увесь крывёю запэцканы, у кашулі, ушчэнт падранай, быў я […]...

АХВЯРА РЭПРЭСІЯЎ (2) “Кожны добраахвотнік мусіць быць пакараны!” – сказаў Аляксандр Лукашэнка, прэзідэнт Беларусі. Увесь крывёю запэцканы, у кашулі ушчэнт падранай, быў я […]...

Ахвяра-жыццё Майго жыцця шчаслівага з табой Пакіну помнікі нашчадкам Беларусі. І павяду народ я за сабой, Каб не выконваць іншага прымусу. […]...

Ахвяра рэпрэсій “Дармаедаў і трутняў нам не трэба!” – сказаў прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка. З пакункам на галаве, з ушчэнт паламанымі рэбрамі, […]...

У кутку гэтым я нарадзіўся У кутку гэтым я нарадзіўся, Тут і вырас, на гэтай зямлі. “Там патрэбны, на свет дзе з’явіўся,”- Словы тыя ў […]...

Погляд твой Погляд твой нутро ўзрушае, Здолей то мне дараваць. Я цябе не прымушаю Да сяброўства ці кахаць. Я чужых ня прагну […]...

Кожнаму адмераны свой час Кожнаму адмераны свой час, Мы нараджаемся і паміраем. Што застанецца пасля нас, Мы самі выбіраем. Адныя з дня ў дзень […]...

БАЛАДА ВІНЦЭНТА ГАДЛЕЎСКАГА (16.11.1888-24.12.1942) Мінску не спіцца – у ім акупанты-фашысты. Горад патрэбен ім ціхі, як мёртвы, і чысты Ад бальшавіцкай заразы, якая […]...

Канец разгубленага свету Хто ведае, як праміне канец разгубленага свету. арганізована ці не, мо прад свитаньнем будзе гэта? няўмольна жорстка – ў гарадах […]...

БАЛАДА АНАТОЛЯ БЕЛАГА (10.12.1939-14.11.2011) …У Доме рыпяць палавіцы, Бы ў Храме вялікім, старым, Які ты стварыў не ў сталіцы, Які для Айчыны стварыў. […]...

БАЛАДА САЛАМОНА РЫСІНСКАГА (1560 (?)-13.11. 1625) Ты ў князёў Радзівілаў прыдворны паэт. Ты не рыфмы рыфмуеш, ствараеш свой свет, У якім беларус мае […]...

Шчэ не журуся я па харастве Шчэ не журуся я па харастве, Якое параскрадваюць маршчыны. Смуткую: без мяне мае сцяжыны Марнеюць па пяску і па траве. […]...

Розныя два слупкі Кожны гадзіннік мае свой час, як чалавек – сваю праўду. Вось мы чаму ў нашым жыцці не бачым ні шчасця, […]...

Шэрае неба У самыя светлыя, чыстыя дні Мне шчырасці гэтай не трэба. Адхіну я, сонца, твае прамяні, Знайду сваё шэрае неба. У […]...

Варта ў крылы паверыць свае Варта ў крылы паверыць свае, Трэба ў крылы свае паверыць, А нам смеласці ўсё не стае, Каб свой край на […]...

БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...

У адчаі У адчаі Лёсу кінуўшы свой выклік, Незвычайнай Прад табой ізноў узнікну. Ты кідаеш На мяне свае пагляды. Ты схіляеш Галаву […]...

Нічога мераць не хачу на грошы – Нічога мераць не хачу на грошы І сквапным быць – ніколі не змагу. Сваю пяшчоту маме я прыношу, Перад […]...

Абарона – Твая Краіна Слугі народа сёння шыкуюць. Але нічога – гэта не бясконца, Нібы ворагамі сталіся людзі, Загляне сонца і ў наша аконца! […]...

Захапляцца замежнай папсой Захапляцца замежнай папсой Нам з табою, мой дружа, не трэба. Ёсць у нас свой крынічны напой, Бохан ёсць нарачанскага хлеба. […]...

Мая мова Нехта скажа: – Забыла? Зраклася Роднай мовы? На зьдзек аддала! Не! Яна ж з маім сэрцам зраслася, Ў ім чароўнаю […]...

Перад мальбертам Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябёс, Каб ласкай Божай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...

Сказаў мне мой мілы, харошы Сказаў мне мой мілы, харошы, Што я неблагая, але Рабіць непрыдатная грошы I гэтага мне не стае. Сказаў, што такой […]...

І ня трэба смяяцца І ня трэба смяяцца, Тут жа лютасць сваю выяўляць. Давядзецца растацца: Гэту думку пара ўсведамляць І настрою разбітыя рытмы, І […]...

Чарговая гісторыйка неспраўджанага кахання Выпадковых сустрэч проста так Не бывае. На ўсё свае блаты. Сутыкнуў іх сусветны бардак – Двух чужых, усміхнуўшыхся раптам. Яны […]...

БАЛАДА МІХАСЯ СТРАЛЬЦОВА (14.02.1937-23.08.1987) Як сонца ў ранні напаўняе неба, Ты ў вершы кроў пераліваў сваю. Але каму сягоння гэта трэба? Не ведаў […]...

Эрас і Псіхея Я хацеў бы зірнуць ў твае вочы, Там тайніцу душы адчытаць, І ў трывожнай жыццёвай паўночы, Я хацеў бы ў […]...

І трэба жыць На свеце праўда ў нас адна: Жыццё – ёсць барацьба, яно ж – гульня. А гэта значыць: трэба жыць, І […]...

ПЕРАД КУПАЛЛЕМ Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябес, Каб ласкай боскай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...

За грошы Аднойчы жонка Ў ложку атрымала Пяцьсот рублёў Ад мужа свайго Лёшы. – Завошта грошы? – Здзіўлена спытала. – Цікава ведаць: […]...

Мне вялiкi паэт Расii Мне вялiкi паэт Расii Свой аўтограф на шчасце даў Я ў вачах, як валошкi сiнiх Ўсё жыццё яго прачытаў У […]...

БАЛАДА ВЯЧАСЛАВА АДАМЧЫКА (1.11.1933–7.08.2001) …А Бацькаўшчына родная, як кроў, Што праз бінты, як– межы, праступае, І пры чужых чужою не бывае Зямля, дзе […]...

Абветраныя далягляды Я люблю пазіраць, як раніцай Сонца ўсім раздае нарад, У празрыстай расе купаецца, Белым воблачкам уціраецца, Аглядае свой далягляд. На […]...

Сапраўднаму настаўніку Сапраўднаму настаўніку. Быць сапраўдным настаўнікам – праца даволі цяжкая. І не кожны гатоў да канца той сцяжынкай ісці. Аддаваць свае […]...

Эпітафія лаве Яе няма, яна знікала на пару з беднасцю сяла. Яе канапа выжывала і мода крэслаў ля стала. Майстры знікалі, што, […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ УЛАШЧЫКА (4.02.1906-14.11.1986) …Ужо з Масквы дамоў не вернешся ніколі, І твой апошні лістапад, нібыта бог, Па горадзе ідзе, нібы па лесе […]...

БАЛАДА АДОЛЬФА ЯНУШКЕВІЧА (9.06.1803-18.06.1857) Заручальны пярсцёнак вяртаеш нявесце, Каб цябе не чакала з далёкіх зямель, Дзе, нібыта па моры, па стэпе, па свеце […]...

Якубу Коласу Чытаю “Новую зямлю” І думу думаю адну: Якой душа павінна быць, Каб так свой родный край любіць? Каб так прыгожа, […]...

Дзе б знайсцi тое шчасце зямное Дзе б знайсцi тое шчасце зямное, Каб не страцiць яго, не згубiць, I да скону шчаслiва ў спакоi Свой адлiчаны […]...