Верш ПАСЯРЭ-ДЗІН(ь)- Е! (ТРЭЦЯЕ ДА-ДЗЕ-НА)

Ёсць у нас ныркі, якія і сочаць,
Каб не было шмат вады ў рабоце.
Каб не заплылі вадою мазгі.
Задніца толькі не слухае – “тры”.

Зад-ніц-а, мае вады ў запасу,
Каб у-цячы, калі маеш па-разу,
Каб пралілося дажджом на мазгі,
Перасыхаючыя ад жур(б..)ы.

Не дазваляе-ж-уры-на-півацца.
(Быццам цьвярозы не здольны хістацца?)
Сьпі-рту казалі, ў-жо… дастаткова.
Ныркам не вытрымаць гэнае (мо-Вы(?))!

Не прасыхаючы, ныркі нашкодзяць.
Робячы – “ўрыну ў сарціры”* – не ходзяць.
Не адчуваюць мазгі, дзе “ачко”.
Толькі інстынкт разумее “ГАЎ!”, “НО!”.

Ёсьць небяспека! І трэба знайсьці
Іншую глебу – самОму ісьці.
Гоняць і гоняць?- Нашто шкадаваць?
Задніца гэта, а кажуць ” НАС РАЦЬ”.

Не абыякава сэрца адное.
Гэтае сэрца ў кожнае мове.
Не прыпыняюцца там, дзе яшчэ
Б’юцца з мазгамі за тых, хто на дне.

Мочу в сартире (палітычна-крымінальны русізм)

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Трэцяе ліпеня Шпітальным прыуральскім летам з насценнага календара лісток звычайны перад гэтым сарвала ўвечары сястра. Са мной да поўначы не спалі ў […]...

Куды ісьці? Куды ісьці? Замкнёна ўсё наўкол! Ані няма у сьвеце гэтым шэрым. І сярод жыткі хвіля – быццам кол – працяла […]...

Сумленны грамадзянін Каб быць Сумленным грамадзянінам Трэба вушы заткнуць, Трэба вочы заплюснуць, Трэба рот чымсьці забіць… Абы толькі, Абы толькі Нічога дрэннага […]...

Вецер трупы вынасіў у вёдрах З дубувецця Вецер едзе Каб вам вЫнесці мазгі, Ля крывішчы Вецер свішча Зноў узводзячы куркі. А адпілкі уцякаюць, Дождж і […]...

Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...

Плакучая вярба Загінуў недзе ў вайну сыночак. Бядуе маці: – Нашто мне вочы, Каб толькі плакаць век нешчаслівай! Нашто мне рукі, калі […]...

Чалавеку Калі песня не грэе У мароз і завею, – Дык нашто твая песня! Калі рукі ніколі He зналі мазоляў, – […]...

Напамін Калі ты адчуеш, што трэба Ісьці далей, наперад. Не забудзь пра сумленьне-… Спадарожнік варты даверу. Цікавага шмат у сьвеце. Усё […]...

Аддаваў цябе лесу, і бору Аддаваў цябе лесу, і бору, I далёкім палям, і лугам. He было ні жальбы, ні дакору, Так, здавалася, думаў я […]...

Каб чалавек знайшоў сабе ў жыцьці Я ня ведаю, кім хачу быць, стаць, Я ня бачу мары ў сваёй галаве. Як быццам не хачу свае рукі […]...

Вольны час пенсіянеркі Я кручуся ў свеце віртуальным І забылася на ўсё. Рэальна То у ” Аднакласніках” блукаю, На парталах штосьці размяшчаю, То […]...

…ты говорил вместе и навсегда Слоў лішніх не гавары. Ты чуеш – голас мой знік нідзе Толькі нідзе, дзе без цябе, дзе не вярнуць. Ноч […]...

Не бачна Пабудаваныя сеткі дарог, А за аблокамі неба не бачна. Іду па сцежцы вялікіх трывог, Турбуюць думкі мой розум нязначна. І […]...

Забіць мову Мова – гэта сліна на зубах, Язык, што варушыцца, быццам змяя, Лёгкія, дзе нараджаецца ўздых, Што слову дае штуршок. Шок […]...

Мухі і катлеты (RU – BY) У паразах заўсёды адзін. І сябры ў гэты час не кранаюць. Толькі лЮбыя здольны на уплыў. Толькі любячы – не […]...

Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ папрасіць мне у Бога Жабракам, ўсё што маю, раздаць Хоць і […]...

…Если хочешь идти – иди Калі хочаш ісьці – ідзі. Пакідаючы – не даруй. Не далёкі шлях не знайсьці, а падманнага не шкадуй. Колькі будзе […]...

Пэўна, метафарычнае Часамі сьвяточнымі пышных парадаў Хвілінамі злой бытавой мітусьні Аўтобусны транспарт развозіць мінчанаў Напружана труцца мазгі аб мазгі Зьціраюцца думкі, пачуцьці […]...

Холера ясна! “Холера ясна!” – Пан зайшоў да сябра даўняга, сівога. – Ты зарабіў сабе на дом, на ўсё, што трэба таму […]...

Быць не хачу прыгожай Быць не хачу прыгожай, быць не хачу шчаслівай – толькі выратуй, Божа! У белую квецень слівы з чорнае краскі ночы […]...

Як мітусня гасцюе дзень пры дні Як мітусня гасцюе дзень пры дні, Змяняе вэрхал даўкія турботы, Захочацца хоць хвілю цішыні, Захочацца хоць хвілю адзіноты. Захочацца заснуць […]...

Ці варта жыць без сэрца? Ці варта жыць без сэрца? Ці варта без кахання жыць? Жыццё ж ўжо не б’ецца – Пустота толькі і свярбіць. […]...

Народныя гулянні Нешта робіцца ня так у Краіне “небарак”:выйшлі увечары гуляць, а вакол АМАПа раць. Толькі селі на метро, як спынілася яно. […]...

Сказ пра жыта Не быў у заморскіх краінах, не цешыўся пальмай ніколі. Нястомна мне шэпча травінка-былінка: “Дзівосы – у полі. …Шуміць там калоссе, […]...

Як тырчыць! Генадзю Бураўкіну і Людміле Дзіцэвіч Як дастаў мяне рэдактар ушлы! Кажа, што не так мой верш гучць, І усізмы ў […]...

НЕ(!)паціху На масту не ў лад маршыруюць. Рэзанансам загубіш яго. Разам з ім і ўсё войска загубіш. Не прайсці яго з […]...

Я раптам зразумела Я раптам зразумела Што жыццё ўсё – гэта час Час, які напэўна не залежыць ад нас. Так, мы людзі, мы […]...

У старонку Здаецца скончыўся канец у гэту зімную зіму. Вясна прыйшла, але мо дзесць. Не ў першы раз, і не паперш. Яе […]...

Што трэба для шчасця Анічога такога далёкага Чалавеку для шчасця не трэба. Дастаткова мне сонца высокага І кавалачка сіняга неба. А яшчэ, дык напэўна, […]...

Помню, помню праз гады Помню, помню праз гады, Спеўная ваколіца: “Выпі, золатца, вады, Сэрца супакоіцца”. Да крынічнай, спакайной – Сцежкі-птушкі вольныя. Трыццаць вёснаў за […]...

Без вады Без вады Зноў вадзічку адключылі, А вы пыску не памылі? Ну, цяпер з нямытай пыскай Трэба класціся ў калыску! Не […]...

Філасофія мамы Мама мая на свеце Ўсю сваю веснавую пару Жыла не па-юліянскаму, Не па-грыгарыянскаму- Па народнаму вечнаму Сонечнаму календару. Да зорак […]...

Цвік Шырэйшы дз ўзяць мне цьвік? Маленькі выпаў, выдзіралі… На дзьверы ручку, і пайшлі сабе да дому, як не скралі. Чаго […]...

Учора шчасце толькі глянула нясмела Учора шчасце толькі глянула нясмела, – I развеяліся хмары змрочных дум. Сэрца чулае і млела, і балела, Радасць душу мне […]...

Нашчадку Час мінулы – настаўнік – Слоў Скарынавых магма… Хай чагосьці не стала, Толькі мова не мамант. Хоць, вядома, няпроста Быць […]...

Вусны Вусначкі, вусны! Мяне пацалуйце… Вусначкі, вусны, – малінай гараць. Жарсці сваёй для мяне не шкадуйце – Я вас не буду […]...

Барадзіно Мюрат зноў у адкат, Вядзе ён вершнікаў атрад: Вясёленькіх, гатовенькіх рабят. Жюно нажэрся шчэ мацней – Ў гаўно. Ды Нэй […]...

Сцежка-сцежачка Сцежка-сцежачка Зелянее лісце, зелянее, Сонейка зямлю ласкава грэе, На мяне хлапчына азірнуўся, Сарамліва-шчыра ўсміхнуўся. І яго паверыла ўсмешцы, Я сустрэла […]...

Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...

Туды Невядома нікому з нас, Што чакае нас сёння, заўтра, Нам пра гэта разкажа час, А тады нашто мы жыццё выпіваем […]...