Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Крыжаносец

Калі мне кажуць пра Іуду,
Як пра найгоршага з людзей,
Сябе пытаю і Вас, людзі:
Ці такі дрэнны той габрэй?

Хто б ведаў што, пра нараджэнне,
Яго дзяцінства, маладосць;
Але ў кожным пакаленні
Яго клянуць… За што, пагодзь?

За тое, што ён быў з Ісусам?
Выконваў усё, што той казаў?
І не глядзеў, ці яму зручна,
Бо гэта Божа даручаў?

Ён быў з апосталаў абраны,
Сярод астатніх прапаноў!
Ці не таму, што больш адданы
І разумнейшы вучань ён?

Ва ўсіх былі крануты мары.
Яму – адмова быць сабой.
Ці здольныя быць Вы ахвярай,
А звацца здраднікам – змяёй?

І ведаў ён, Іуда гэны,
Бо папярэджанне было,
Што будзе прокляты. Навечна!
А пагадзіўся… Для чаго?

Згадзіцца ўсёй істоце здрадіць?
Нашто тады жыццё яму?…
Яго вучылі – толькі страта
Абумаўляе глыбіню!

А ён? Не ведаю. Калісці
І дойдуць людзі да ўсяго!
У запавеце кожным існасць,
І вера ў лепшае жыццё!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Крыжаносец - Франак Нырка