Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Маей піле 2

Зноў мне вяртацца з працы дадому,
Зноў там чакае піла.
Ранкам і вечарам, колькі есць моцы
Піліць як можа яна.

Колькі, лайдак ты, прынес сення грошай?
Мала зусім зарабіў.
Зубы на паліцы, жраць у хаце нечага.
Лопні, але прынясі.

Што ты лапочаш? Што ты на хвіліну
Зад цалаваць мне зайшоў?
Дзверы адчынены, ногі у рукі,
Хутка із хаты пайшоў.

Ногі не гнуцца? За каўнер падыму я,
Тузік паможа размяць.
Як спрынтар пачэшаш і воласы дыбам
Доўга будуць стаяць.

Але я веру, настане гадзіна,
Трэсне мне нешта ў мажджэр.
Выпью я чарку, вылуплю вочы,
Войкнуць папробуй цяпер.

Выць будзеш доўга, выць будзеш міла
Родна мая ты піла.
Покуль на ложку добра сасну я,
Ты пад ім ціха скула.

А калі раніцай я ўжо прачнуся,
Зіркну на тэбе здалля,
Міску ў зубах мне, поўну бульбы і мяса
На чацвярэньках знясла.

Літр паднесла, сказаў “Будзь здаровы!”,
Покуль Ўсяго я залью.
З будкі Ўзяла ланцуг адмысловы.
Я яго добра Ўсцягну.

Толькі пернуць у паветра выведу Ў людцы,
Радасна гаўкнуць на ўсіх:
“Людзі, як добра сядзець мне Ў будцы,
Жонкам жадаю Ўсім!”

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Маей піле 2 - Дзмітры Гуліцкі