Верш Прысвячэнне сабаку

ПРЫСВЯЧЭННЕ САБАКУ

Познім вечарам я падыходжу да вёскі.
Тут сабакі мяне больш не лічаць сваім,
Заліваюцца брэхам – чутны адгалоскі.
Псоў сузор’е, здалося, адказвае ім.

І ўспаміны чакаць не заставілі доўга, –
Завілялі хвастом, мне лізнулі шчаку:
Зноўку бачу ў дзядзінцы сябе я малога,
Дзе так рад я гарэзу майму – шчанюку.

Ён падрос, стаў сабакам прыгожым на дзіва,
Добра дом вартаваў, пасвіць нам памагаў.
А калі ўпершыню ў дальні шлях я пусціўся,
Колькі раз да мяне ён у сны прыбягаў.

Ды калі я вярнуўся, мяне не прывеціў
Ён – падаўся аднойчы ў нябёсы да Псоў.
І ганяўся падчас за хвастом сваім вецер
І сабакам да ног маіх лашчыўся ўсё…

…Мы ў жыцці выплываем парой па-сабачы
І залізваем рваныя раны.
Аднак
Зноў гаючай травою знаходзім удачы, –
Як сабака, надзея не здраджвае нам…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

У прысвячэнне Тацьцяне Аб’ектыўнай рэальнасці не існуе… яна заўсёды знойдзе ад каго адлюстроўвацца… Раніца. Ізноў раніца пачынаецца з кубка кавы, цыгарэты і яе […]...

Прысвячэнне раману “Людзі на балоце У мілагучным клёкаце балот, Дзе Курані карэнні запусцілі, Прырода-маці з клопатам расціла Палескі працавіты свой народ. Зямля, пачуцці, праца у […]...

Літаратуразнаўства Калі я дзеяслоў – спрагай мяне. Калі я песьня – сьпявай мяне. Калі я раман – згубіся ў маіх старонках. […]...

Сустрэча Працяг верша “Бацьку” Р. Барадуліна Даўно закончылась вайна, Краіна залячыла раны. Зноў на зямлю прыйшла вясна, Палеткі ў зелені прыбраны. […]...

Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...

БАЛАДА ВАСІЛЯ БЫКАВА (19.06.1924-22.06.2003) Ён вярнуўся дамоў, каб памерці, Як спазнаныя словы сказаць, Што няма і не будзе нам смерці І нятрэба па […]...

БАЛАДА УЛАДЗІМІРА БУДНІКА (28.04.1949– 8.08.2007) Сваю душу напоўніўшы вятрамі, А музыкай, нібы душою, Храм, Трымаць ты ўзяўся неба па-над намі Сваім крыжом, каб […]...

Не любі мяне Не любі мяне. шукай не мяне. тампліеры па сэрцах танчаць сцюдзёнае танга. не шкадуй мяне. даруй не мне. рызыкуй не […]...

Досыць -Ты пацалуй мяне, мой мілы, Бо нешта я засумавала,- Жанчына любага прасіла, Пяшчоты мужавай чакала,- Пагавары са мной, каханы І […]...

Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...

Дарую Ці пра лёс Алены (прысвячэнне) Не закрылася я, не змагла, Ад пачуццяў, што нас захіснулі. Я такою шчаслівай была! Ну […]...

Ты ведаеш як дагарае зорка? Ты ведаеш, як дагарае зорка, Лязом святла кранаючы нябёсы? Як хвалі прадчуваюць шторм на золку І туляцца з пяшчотай да […]...

У нядзелю па дэмабілізацыі Памяці маці маёй Францішкі Іосіфаўны 1. Прачнуўся. Хутка прагучыць: пад’ём! А сніў: за мною старшына ганяўся! О, бог мой-старшына, Я […]...

Уладзіміру Караткевічу З нагоды перачытання верша “Амаль хрысціянскі тост за ворагаў”, прысвечанага Адаму Мальдзісу, і верша “Жаўранак – звонкая ніць” Дарагі Уладзімір […]...

Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...

Дзвіна Знаёмая сцяжынка рада ўбачыць, – Віляючы хвастом, мяне вядзе, – Дзе некалі заўзята я рыбачыў – Вудзільнам пасвіў воблакі ў […]...

КАРОТКІ КРОС-КУЛЬТУРНЫ АНАЛІЗ ЭМАЦЫЯНАЛЬНАЙ ПАРАДЫГМЫ Каханне як міфалагема Звычайна лашчыць розум еўрапейца. Яно сваім святлом праменным У цемрадзі быцця дае сагрэцца. Каханне як цявіна лёсу […]...

Ліса ў калектыве Барсук, Кабан, Мядзведзі два I рыжая Лісіца Рашылі ляда карчаваць Пад проса і пшаніцу. Пакуль там аглядалі пні I плошчу […]...

Ты жывеш далёка ад мяне Ты жывеш далёка ад мяне, Дзе Бяроза берагі цалуе. Я з табой бываю толькі ў сне – Маё сэрца па […]...

Дамафоны Асаткі, кажуць, зброя? Не, Не для мяне. Яна выключна медыятар паміж намі, Апатрапей каб я не паляцеў з гусямі Ў […]...

Енк Лазара Ты ўваскрэсіў мяне чаму, Ты ўваскрэсіў мяне навошта, Бы адвёрткаю па бяльму Ўшрубаваў назаўсёды ў вочы? Я аднойчы калісь памер, […]...

Зімовыя дзівосы Чароўных спраў у свеце многа, Ды іх нялёгка адшукаць І дзе знаходзіцца дарога, Што нам іх зможа паказаць? На гэта […]...

Калі побач са мной Калі побач са мной, Я як птушка высока лунаю. Не шукаю спакой І ў думках цябе абдымаю. Я сумую падчас, […]...

Тэрцыны Каб я аднойчы не спаткаў Вас, ці так бы прагнуў зараз жыць… Ці так бы іншую кахаў я?.. У беззвароцце […]...

Мне літасці няма Мне літасці няма і даравання. Я сэрца загубіла на шляхах майго нязбытна-мройнага кахання, на ростанях пакуты і зняваг. Куды ж […]...

Залаташвачка Мне набяжыць цяплынь на вочы, Калі на памяць наляціць: Машынка швейная стракоча, Ў руках іголка мільгаціць. Свайму малому чалавечку, З […]...

Нарыў Ды не чытайце гэтай мовы. У ёй бязглуздзіца адна. Няма карыснага нічога, І бескарыслівасць ня та. Ці праз яе хоць […]...

Я дыханнем сваім аднойчы Я дыханнем сваім аднойчы Тваіх вуснаў крануцца мару Пасярод звар’яцелай ночы На ускрайку бязмежнай хмары Я вільготнасць твайго пагляду Вып’ю […]...

Жыцця майго і смерці пераправы Жыцця майго і смерці пераправы, і Сталінград дагэтуль сняцца мне… Зваліўся я, падкошаны жалезам, абняў рукамі родную зямлю. Яна прапахла […]...

Ціха падае кляновы лісток Ціха падае кляновы лісток Над магілай салдатау, якія У люты холад, вясновы змрок Краіну і нас баранілі. Абрэзы трымалі у […]...

Шчэ не журуся я па харастве Шчэ не журуся я па харастве, Якое параскрадваюць маршчыны. Смуткую: без мяне мае сцяжыны Марнеюць па пяску і па траве. […]...

У ГОРАДЗЕ, ДЗЕ У горадзе, дзе на дамах і засовы, і краты, І ўсё адно ў тых дамах – павукі і хімеры. У […]...

Зварот да Купалы ЗВАРОТ ДА КУПАЛЫ Па роднай старонцы душа забаліць, – Пачую здалёк: загукала. Вяртаюся зразу ў дзяцінства, калі Звяртаюся я да […]...

Як мне звяртацца да цябе Як мне звяртацца да цябе калі абставіны другія? другое прозвішча фатой лягло на плечы маладыя Напэўна я нязваны госць што […]...

Аднойчы да чалавека прыйшло свята Аднойчы да чалавека прыйшло свята… Неспадзяванае, як першы снег, Шчаслівае, як адчуванне палёту, Урачыстае, як зыход сонца, Прыйшло да чалавека […]...

Ёсць два няведанні, ў якіх вучуся Ёсць два няведанні, ў якіх вучуся Шчаслівым быць і знаць сваю пару: Не ведаў дня, калі я нараджуся, Ў якую […]...

БАЛАДА ІВАНА ЛУЦКЕВІЧА (9.06. 1881–20.08.1919) На Роса ў Вільні росы, нібы слёзы, Бо ты ўсё ж не вярнуўся з Закапанэ, Бо ты вярнуўся […]...

Каб ты быў зноў маім Шэра-мокры асфальт Нагадаў зноў цябе, Парасонаў скрыжаль Закахалі ў цябе. Беглі мы пад дажджом, Абдымаў ты мяне. Сэрца білася шклом, […]...

За межамі вясёлкі Кожны дзень адчуваю твой позірк: У маланцы, блакітным возеры, У аблоках, сцюдзёнай завеі, У вачах маёй маці. Шчыра кажучы, я […]...

БАЛАДНЫ МАНАЛОГ АЛЕСЯ ГАРУНА (11.03.1887-28.07.1920) Пэўна ў гэтай краіне памру, як сабака, Толькі гэта краіна адвеку мая, І век буду я з ёю смяяцца […]...