Верш Нёман – сцяжына спешная

Ещё вершы:

1. Мост праз Нёман Мост праз Нёман Ля шашы Ліда – Бярозаўка, за мастом праз Нёман, стаіць помнік у выглядзе жанчыны-маці з забітым юнаком […]...
2. Бацька Неман Наш бацька Нёман Ціхі у маю Кудысь з усходам паспяшае І толькі качкі да бабры З ягонай сілай граюць. Ён, […]...
3. Там, дзе абрываецца сцяжына Там, дзе абрываецца сцяжына і змрок паўзе з імглістай гушчарыны, дзе цягне прахалодай падвячорнай, а ноч заўжды малюе пэндзлем чорным, […]...
4. Човен у тумане Хвалі з туману. Бацька Неман. Цішыня. Човен стары, плыве. Рухомы плынню. Адкуль вандруеш ты?. З якога дня? Са Стоўбцаў. Альбо […]...
5. Абярэжная песня Пахіснецца парой Шар зямны пад нагамі, – Я табе, а ты мне Устаяць памагаем. Я цябе берагу Рук сваіх берагамі. […]...
6. Вясло Ты помніш? Ноччу чорнай, Як месяц не сьвяціў, Крадком – у дзедаў човен. І наўпрасткі – у ціш. Нас туманы […]...
7. Беларусь мая Аксамітны летні вечар ахінуў зямлю, Я вазёрную сінечу вуснамі лаўлю. Моўчкі слухаю ў росах песьню салаўя. Над маім лунае лёсам […]...
8. Ноччу я чую – крокам таропкім Ноччу я чую – крокам таропкім Блукаюць у темпы далекія продкі.. Сьцежак шукаюць, голасна клічуть… Што ім патрэбна у маей […]...
9. Напрадвесні Уздыхнулі Нёмана грудзі: – Вясна будзе! Вясна будзе! – Покліч скалыхнуў паветра, Адгукнуўся ў пушчы нетрах, І расплыўся, і загінуў… […]...
10. “Песню бярыце з сабою!”? “Песню бярыце з сабою!”? Гэтак казаў мне мой дзед. Песня, як хлеб, ? найсвятое, З песняй радней цэлы свет. Песня […]...
11. То не гул завірухі мяцежнай То не гул завірухі мяцежнай І не рокаты ўпартага мора, – Гэта Нёман разліўся бязьмежна На грудзях Беларусі прасторнай. Чую […]...
12. Човен Паміж хваляў човен чорны. Ў рэчцы – чорная вада. Не відаць на дне нічога – Барада вадзяніка Захінае дно старанна […]...
13. Над Дзвіной бессмяротнасці помнік стаіць Над Дзвіной бессмяротнасці помнік стаіць, Ён насыпан людскімі рукамі. Ля падножжа агонь вечнай славы гарыць І не згасне агонь той […]...
14. Аб дубе успамін Туд дуб стаяў заможны, і магутны. Яго у паводку Неман абдымаў. Гады мінулі, вынік справы той паскудны. І Неман пад […]...
15. У гэтай дзяўчыны У гэтай дзяўчыны вочы – Агеньчыкаў двух свячэнне, У цемрыве змрочнай ночы Раптоўнае азарэнне! У гэтай дзяўчыны вочы Як двух […]...
16. Зоркі на небе агністыя Зоркі на небе агністыя, Промні здалёку мігцяць, Сузор’і раськіданы пырскамі, Ад Векавечча ляцяць. Крабам расьцят Арыён, Спадарожнік паўзе, вокам бліскае… […]...
17. Будзёнаўка Калісь маленькай вёсачкай была, Дзе хатаў – усяго каля дзясяткаў двух. Але ў акрузе знакамітаю слыла З таго, што назву […]...
18. У летуценнях У летуценнях вёсны надта сонечныя. Наяве вёсны абагрэты сончыкамі, грамамі і таўкачыкамі польнымі, чаканнем радасці – канікуламі школьнымі. А хто […]...
19. Максім Багдановіч Так зайздрасна: насіць вянок паэты І мець імя задумнае Максім, Кахаць зямлю з яе жыццём глухім І песняй перавіць юнацтва […]...
20. З зялёнага Палесся З зялёнага Палесся, З празрыстае ракі Хадзем са мною, песня, Праз шумныя вякі. I я, як ты, балесны Парыў ў […]...
21. Мроя Мроя. Прыходзіць, нанава люляе, Гушкае, быццам дзіцяня, Нас мроя, зьвечна маладая, З нетр адгудзеўшага жыцьця. І тло зсыпаецца трухою, Каростай […]...
22. Як грыбы Канцэнтрацыя дурняў крытычная: Ёсць – прасцяк, без цара ў галаве, Ёсць, што з розумам ходзіць пазычаным, А найбольш – хто […]...
23. ЖЫВУ ДЛЯ ЦЯБЕ Тая, што пакахаў ува мне, Якою, як вокам сваім даражыш, Якая астудзіць заўсёды твой гнеў І дапаможа бяду перажыць, Магчыма, […]...
24. Застаюцца песня і Радзіма Застаюцца песня і Радзіма. Можа ўсё мінаць, але яны Непадзельныя, не знікнуць з дымам Восені, кахання ці вясны. Толькі гэта […]...
25. Нездарма Прад змерканнем не ўкленчу, не- Узрасту ў непахіснай моцы, Нездарма лёс бярог мяне Песціў струны душы жаночай. Выбачай, нарачоны мой, […]...
26. Недарма Прад змерканнем не ўкленчу, не- У нябёсаў пазычу моцы, Недарма лёс бярог мяне, Песціў струны душы дзявочай. Выбачай, нарачоны мой, […]...
27. Набеларушваецца Канкрэтныя беларусы ў зямлі. На зямлі бадай што прыблізныя. А тыя, Што самавіта прабліснулі, Здаецца, зусім не былі. Яна беларуская, […]...
28. Дзіцячы сад Я люблю дзіцячы сад: Тут усё ідзе на лад. Раніцай я прыхаджу, У люстэрка я гляджу, Ці папраўлена спадніца, Мне […]...
29. БАЛАДА РЫГОРА ШЫРМЫ (20.01.1892-23.03.1978) “Песня родная-душа народа”,- Мовіш, і паўторыць словы Бог. Песня светлая– калі свабода, Песня чорная– калі астрог. І спяваеш ты, […]...
30. Ты што цяпер робіш Ты што цяпер робіш? Чыім будзеш сынам? Аб чым твае думкі? Што ў сэрцы тваім? Мой мужны, адважны, адзіны мужчына, […]...
31. Я будаваў свой карабель Я будаваў свой карабель. Ды дзе мне плыць? Усюды мель… І ён вялізны быў Бы гмах, Ды чэрап быў на […]...
32. Ліст з дому Захварэў, Чорны вечар брыдзе З бліскавіцамі горнымі. Мне ўсміхнуўся, Як дзень, Ліст, таропка Разгорнуты. Праз уральскі хрыбет, Праз кару Бездарожжа […]...
33. Песня пра каней ПЕСНЯ ПРА КАНЕЙ Ходзяць конi Ў Панямоннi Ля запруды, ля вады. Я ў загане, як у загоне, Ад навету, ад […]...
34. Павінны жыць Мароз падсцёгівае папругай Не крочу, а амаль лячу Зямлі не чую пад сабою Ўсё будзе так, як я хачу! І […]...
35. Неспадзявана рыпнуць дзверы Неспадзявана рыпнуць дзверы I моўчкі выпусцяць мяне. Марозны ранак, ранак шэры Мяне за плечы ахіне. Раскоціцца абрус-дарога: Ідзі, ступай у […]...
36. КУДЫ IДЗЕШ, БЕЛАРУС? Каму патрэбны нашы хаты, Лёс селянiна поўны слёз. Трымае душы мацней кратаў Сярод жнiва ў поўны рост. Бягуць iз вёскi […]...
37. Будзь цвёрды Ты не гніся, брат, ніколі Траўкаю пахілай, Сам пружыны своёй долі Выкуй ўласнай сілай! Бо хоць кажуць, што з уклону […]...
38. Жытні хлеб Расою і дожджыкам цёплым напоены, Распешчаны ў сонечных промняў цяпле, Напоўнены з чуйных далоняў любоўю – Ляжыць жытні хлеб на […]...
39. Мінская балада “Люблю мінчанак маладых, Ад іхніх ног займае дых…” – Гаворыць сябра, і ўздыхае, I поўны келіх выпівае. I сёння бар […]...
40. БАЛАДА ЭЛІЗЫ АЖЭШКІ (06.06.1841-1910) Магілы паўстанцаў травой заплываюць І Нёман не спіць між сівых берагоў, Дзе сумныя людзі тутэйшага краю У сэрцах хаваюць […]...