Верш Воля Зеўса?

Вузкія вуліцы Вільні
Заліла штучнае сонца:
Горача, хоць цямно –
Нібыта ў лазні-парыльні.
Князі тут змяніліся дзіўна
Спачываў – ін ці – герд, піў віно,
А з блізкае далячыні,
Хто сплыў з-пад прыгнёта даўно,
Свой Вільнюс з парэшткаў стварылі:
Дадалі князям – іс і – ас,
А з модных кавярняў урубілі
Летувіскі
Джаз.

У той час,
Як здзяцінеўся пляц,
Ліўні толькі хутчэй усё залілі,
А бліжэй да Гары ўжо чакаў
Старажытны бог Зеўс
Нас.
Сярод усёй сучаснай ванілі
Гедыміна гара, бы Алімп,
Усё-ж ззяе агнём у далячыні
Ды самотная вежа стаіць…
Раптоўна – вялізны апоўзень,
Ён цягне гару за сабой,
А ў паветры,
Дзе знікла цяпло,
Над гарою пачвара вісіць,
Што з’явілася, знішчыўшы поўдзень,
Невядомым што стогнам крычыць.

Секунда адна,
І гары ўжо няма,
Дзе была –
Толькі шэранькі попел
Страчаны стогн,
Што паветра не схопіў
Згубіла начная імгла.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Агнём напоўніш мяне Агнём напоўніш мяне – Агнём неспатольнага сонца. Зруйнуеш на белай сцяне Прысак самоты бясконцы. Агнём разварушыш спакой – Агнём забыцця […]...

Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...

Ліхтар у паветры больш за волю Ліхтар у паветры больш за волю Не запаліць, не падыйсці. Атрутны дым ужо пад столлю, І больш нікуды не ўцячы. […]...

Белая воля Мы шчыльнымі выйдзем радамі, Як продак-ліцьвін нам казаў. Штандарт бел-чырвоны зноў з намі, Нам волю ніхто не зьвязаў. Нялёгка пакрыўдзіць […]...

МОЙ КРАЙ – МАЯ ВЕЖА З удзячнасцю Максіму Багдановічу Мой край – мая вежа, Чырвоны арнамент. Маленькія сцежкі і сінь над лясамі. Палёў родных водар […]...

Воля Каштоўнасць, дадзеная Богам, Але яе ўсе мараць атрымаць І нават шэры месяц уволю У цемры хоча зоркі ўтыкаць. І птушкі, […]...

Па полі ездзяць трактары Па полі ездзяць трактары. Спачатку на гару, пасля з гары. Спыніўся нейкі, а шафёр – у лес. Няхітры прадчувае ен […]...

ДЫПЦІХ “ВОЛЯ” ДЫПЦІХ “ВОЛЯ” І. СВАБОДА Воля чужая з воляй маёю Ў калейдаскопе без паўтарэння; Бой незваротны імчыць над зямлёю, Распачынаючы ад […]...

Лёс. Воля. Нацыя Лёс. Воля. Нацыя. Хмары. Над дахамі. Смерць. Радыяцыя. Чорнымі птахамі. Побач. Чарнобыль. І страшная хмара. Адольф Гітлер. Сталін. А лёс […]...

Люты, супраціў, воля, краіна Даруй нам Люты гэты супраціў, сыходзь па волі ды пакінь краіну. Бо набліжаецца страшэнны час – паціху рыеш сам сабе […]...

Камень-велікан З бабуляй на прагулку мы ідзём, За шчаўем, у канаву, што паўз вёску. І па чарзе ў торбачцы нясём Кавалак […]...

Бурлівая радасць Той свет, што навокал мяне існуе, Ён ззяе вясёлкай і птушкай пяе, Ён смела ляціць вадападам з гары, Звіваючы дні […]...

Бела Зямля Сонечны дзень за шыбай тваёй. Ты чалавек з вялікай сям’ёй. Сцюжа пакіне родны твой край – Ты толькі чакай, ты […]...

Краіна туманаў! Твае краявіды Краіна туманаў! Твае краявіды Кранаюць мне сэрца шчымлівай тугой. Ты трапіла ў нерат няўмольнай планіды, Што ў бездань нябыту вядзе […]...

Зімовыя забавы Па снезе, па снезе снягірык скок-скок. Скаваў рэчку ўзімку трывалы лядок. Зусім не чуваць нічога наўкола… Але тут на рэчку […]...

БАЛАДА ТАМАША ЗАНА (21.12.1796-19.07.1855) Прысніцца Вільня, нібы сонца ўзыдзе, І ты зноў прачынаешся ў слязах Не ад таго, што сумна ці ты ў […]...

Жыццё не стаіць Свет любіць змяняцца Раптам, Той момантаў лепшых купец, Учора ты быў маляня, А заўтра, А заўтра, раптоўна – мудрэц. У […]...

26 красавіка У небе легкія аблокіі Яны плывуць у шлях далёкі, Услед за хвалямі ракі Сінюткай быццам васількі У спелым, цяжкім, жытнім […]...

Звычайны сон Месяца светлы блін Плыве па начным аблокам. Крочу дадому адзін І цішыні гул навокал. Збоку вялізны палац Пустымі вакенцамі ззяе, […]...

Бездань Звыклы свет наш раптоўна змяніўся, Павуціннем расколіны сталі. Вечны сум на зямлі зарадзіўся, Загубілі старыя скрыжалі. Быццам мора раптоўна ўзнялося […]...

Былое Былое. Ад платоў, ад тых парканаў, Дзе кураня не прапаўзе, Мацней ланцугаў адкаваных, Нізку сьлядоў жыцьцё вядзе. І доля гэткая […]...

Падымі на руках раптоўна Падымі на руках раптоўна, Прыгарні да самага сэрца, І ўслухайся: малітоўна Ля твайго маё сэрца б’ецца. І губамі сваімі на […]...

Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...

ЁН, ЯК і ТЫ Ты, пэўна, патрыёт сваёй краіны? Яе раптоўна, ты, як злодзей, не пакінуў? Вунь колькі зім ты з кіслай мінай Замежныя […]...

Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...

Руская рулетка Кахаць цябе – вар’яцкая гульня – і жах, і жарсць – як руская рулетка. У сэрца стрэл – і я […]...

Не знаю ці хмары развеюцца Не знаю, ці хмары развеюцца. Шторм цягне з сабой цемру волакам, Разбіўшы пасудзіну месяца На рыфах грымотнага воблака. Не знаю, […]...

Вясновая прыгода Апошні снег ручаіцца ў бары, Імкнецца весняй песняю на ўзлессе. Сумётаў многа намялося ў лесе Ці што не тое зладзілі […]...

КАЛI ЦВIЦЕ ВЕРАС Верас духмяны чароўным цвiце, Водарам цягне з хаты дзяўчынку. Быццам бурштыны сляды на расе, Куды завядзе яе стужка-сцяжынка? У мох […]...

Парыжскі санет Барысу Забораву З чужога неба дождж ілье чужы, Блішчыць Дэфанс, прыгожы і няўтульны, І прывід Эйфеля, як каравульны, Разгублена стаіць […]...

Плошча Перамог У маем горадзе ёсць храм пад чыстым небам, або хмарным, наперакор усім вятрам стаіць ён цьвёрда, і гарачым. Там ёсць […]...

Сяўба (Беларуская балада. XX стагоддзе) На папялішчы, на пачарнелым Яна сядзела – жанчына ў белым; На чорнай пляме відна здалёку, Нібы цяпельца ў халодным змроку, […]...

Парк піянераў у Бухарэсце Запала гэта глыбока ў сэрца – Навек, здаецца. Я парк прыпомніў у Бухарэсце – Ў прыгожым месцы. Густы, вялізны… Цудоўных […]...

Купальская ноч ля возера Вось недзе за гэтым, а можа, за тым Ядлоўцавым знакам – імшара, Дзе папараць-кветка агнём залатым Закрэсліць зямныя ўсе чары. […]...

Мая Вільня …Ты кружыш, пятляеш, піліш, ідзеш вузкімі вулачкамі, Выходзіш на шумны Пілес З кавярнямі і банкамі, крамкамі з бурштынам. Пасля крочыш […]...

Мая зорка … У далонях зорка Што у мой поспех верыць Адчыняе уперад Мне заусёды дзверы.. Ззяе мая зорка Ворагам на зайздраць […]...

Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...

Сустрэча з земляком Дамоў прыехаў. Шмат сышлося: – Дзе быў? Што бачыў, раскажы! – Сябры, я рад, што давялося Мне ў Празе быць […]...

Кропка незвароту В деревню… К тётке… В глушь… В Саратов… Як што, магу назваць Сто месцаў, Дзе магу схавацца… Ад безвыходнасьці, Навязанай […]...

Пражская друкарня Пражская друкарня Да 500-годдзя з часу выдання Ф. Скарынам Бібліі ў Празе Няпроста надта – выдаць кнігу: патрэбны значныя выдаткі, […]...