Верш Адліга

Ещё вершы:

1. Рыгораўна …Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]...
2. АДЛІГА Ў СНЕЖНІ Адлігу ветрам прынясло і снег счарнеў, палезла ўсюды смецце. Вароны ў лужах, якмалыя дзеці, Шукаюць дзён зімовых шкло. Такая вось […]...
3. Бог прыйшоў на грэшную зямлю Бог прыйшоў на грэшную зямлю. Бог прыйшоў на грэшную зямлю. Для людзей святло вялікае заззяла. Бог прыйшоў на грэшную зямлю. […]...
4. Шукаю Шукаю сябе, гукаю, блукаю, А вецер асенні аблокі хістае, Чакаю сябе пад кленам высокім, Я тут, а душой – даганяю […]...
5. Рубель Вы – залежныя ад усіх, ад рубля, што зваліўся, а потым падняўся. І толькі яму верныя, якім бы п’яным ён […]...
6. І што мне рабіць з ім “Вы – святло свету… Так няхай свеціць святло вашае перад людьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя справы і ўслаўлялі Айца […]...
7. Матуля Я лячу белакрылаю птушкай праз аблокі і чорныя хмары, дзе старонка пяе, дзе матуля жыве, дзе квітнелі дзіцячыя мары. Сустракаюць […]...
8. Янка Купала на Нарачы Ружы хваляў, паэзіі водар… Ноч купальская сьвет ахінала, І гучала мінуўшчыны ода – Крочыў берагам Янка Купала. Перашэптваў чарот яго […]...
9. Ларыса Геніюш Ларысе Геніюш Паліць цела смяротная сцюжа, А яна расцвіла, як знарок, Сярод зданей-людзей свежай ружай- Беларуска, Паэтка, Прарок. Нітку памяці […]...
10. Святло галінкі Лісток. Галінка. Яры першацвет. Да сонца сокі выганяць галіну… Паўторацца ў ёй бліскавіцы след, Разгалістасць вясновай ручаіны, Нябачныя ў глыбінях […]...
11. БАЛАДА ГЕДЗІМІНА (1275-1341) Нібыта смерць, халодная зіма І ў Вільню аніхочацца вяртацца, Бо ўсё замецена, і ўжо віна няма, І ў замку […]...
12. Монаспектакль Святло падае ніцма як толькі можа падаць зніч атручаны каханнем Святло праз шкло працінае вочы дзідай так, як інквізітар ахвяру […]...
13. Палёт закаханых стракоз Ляцяць закаханыя праз луг, раку і ўгору, – насустрач лёсу свайму, скрозь сфэры і прастора. Праз далягляд, праз час, святло […]...
14. Жытні хлеб Расою і дожджыкам цёплым напоены, Распешчаны ў сонечных промняў цяпле, Напоўнены з чуйных далоняў любоўю – Ляжыць жытні хлеб на […]...
15. Дэкрэт Леніна У дзень той, помню, без прынукі У воласці маёй глухой Сышліся ўсе: дзяды і ўнукі, Бацькі і дзеці грамадой. На […]...
16. Я БАЧЫЎ СОН Я бачыў сон, Дзе біла ў дах маланка, Дзе вецер рваў шчарнеўшы дах. Дзе ноч дзялілі светам на кавалкі, Хаваючы […]...
17. Сляпая роспач Цемра. Вакум. Вострая цень. Над ёю высіцца постаць. Чалавек спрабуе нешта знайсці І з адчаем па вакуме крочыць. Рукі трасуцца, […]...
18. У вяках столькі раз апетае У вяках столькі раз апетае, Сонца! Ты ад хвалы не меншаеш!.. Дык прабач мне й на гэты раз. Я пра […]...
19. Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
20. Адзінай ў свеце Калі месяц лунае над схіламі неба, Скрозь аблокі прамені ліе на зямлю, Вецер колас калыша над ніваю хлеба, Кветак водар […]...
21. БАЛАДА ЮЛЬЯНА НЯМЦЭВІЧА (16.02.1758 – 21.05.1841) Ізноў зацішыцца маёнтак Скокі- Збіраешся ў дарогу, гаспадар. Паўзуць з усходу чорныя аблокі, І сонца ўсходзіць, бы […]...
22. Вясенні міг Вясна абуджае натхненне, І цудамі радуе ўсіх. Адзінага толькі імгнення Хапіла для кожнага з іх: Каб ёй у яго закахацца, […]...
23. Наш лёс Лёс у дзядоў не быў салодкі, Бяда да косці церла плечы. Яны дарма не дралі глоткі, Казалі словы ў грознай […]...
24. Вольны птах І зноў рукі – крылы. На мяжы быцця і небыцця світае трывога святая. Болей не будзе абрыдлага болю. Я – […]...
25. Паэзіі Лямпы святло разганяе трывожныя змрокі, Аркуш паперы ляжыць на пісьмовым стале. Так уначы абудзіла гуканнем далёкім І падхапіла на крылах […]...
26. Могілкі з плотам паваленым Могілкі з плотам паваленым. Спрахлі, збуцвелі крыжы. Хто тут пад імі ляжыць – памяць маўчыць шэрым каменем. Небам пайшлі галасы […]...
27. Тая хата Тая хата была як маці – Цёплай, утульнай, лагоднай… І давала свайму дзіцяці Ласку светлай душы і роднай. Тая хата […]...
28. Звычайны звычай Звычайны звычай – Кантэкст кахання: Сядзець за кавай, Маўчаць да рання, Глядзець у кубак, Расказваць нешта, Смяяцца з жартаў – […]...
29. Нечаканне Так, я ведаю- ты прыйдзеш. Да мяне збяжыш ад слоты. Але болей не пакрыўдзіш нечаканай адзінотай. Там, дзе ты мяне […]...
30. Ліхтар і поўня Ліхтар нябесны і ліхтар зямны ўсю ноч не спяць – штоміг праводзяць зверку: усё глядзяць, ці роўныя яны, – і […]...
31. Насуперак Калі небудзь адгукнецца, Тое, што не заўважаў, Што не мае сёння месца, І ніколі не шукаў. Як ішло, так адбылося. […]...
32. Я параўнаю з дзівасілам Я параўнаю з дзівасілам зямлю, што дадзена мне ў спадчыну, дзе па вясне дужэюць крылы, вяртае вырай мова матчына. Магчыма, […]...
33. Аблокі над Крыўёй Аблокі, як анёлы, мой край аберагаюць, З вышынь крыштальнай спёкай Бог-Сонца ім спрыяе… Аблокі, нібы дзеткі, люляюцца ў бяздонні І […]...
34. Эмігрант Сто англій і дзвесце францый Ніякай сваёю сілай Не зробяць з мяне эмігранта, А наша жыццё зрабіла. Паўсюль, ідучы па […]...
35. Масква-Брусэль Мая зямля-матуля, раскажы, Чаму тысячагоддзі твой народ Раскрыжаваны лёсам на крыжы – Рукой на захад і рукой на ўсход? Ці […]...
36. Мір, аблокі мае Мір, аблокі мае, Дзеці вечных лятункаў, Мір вам, белыя птушкі Надзей. Я прашу ў вас, аблокі, Малю паратунку, Як у […]...
37. Эверэст Горы знікаюць. Іх выпарае Барвовы гігант, Што нябёсы скарае. Крывавае неба, Два сілуэты. Абодва – у скафандрах, Чырвоны і шэры. […]...
38. Мартаўскія коткі Захутаныя дні Не грэюць больш Ў халоднай прасціне Ляжыць як вош… Не ты, яна ляжыць А цень дрыжыць… З люстэрка […]...
39. Забіты герой Ляжыць герой, забіты ў змаганні за жыццё. І галашэнні чуюцца на могілках бясконца. Іх вобразнасць вышэй за шчырасць слёз, Што […]...
40. Сонечны верш Імкліва сонечная раніца Зямлю ў абдымкі прыняла… Ты да мяне плывеш абранніцай Святога боскага святла. Плывеш праз золата кляновае, Праз […]...