Верш Фатон гультаяваты
Фатон гультаям стаў маларухомым,
стаіўся бо ў найблізкай ён пустэчы.
пакрыўджаны ён лёсам недарэчна,
і свет застыў, не рухаецца ў стоме…
Хто адпраўляў яго калісьці да планет,
сябрам данесьці цеплыню-святло,
чагосьці не ўлічылі, што было…
дарма чакае цеплыні сусвет…
Але душа яго слізгае праз жыццё,
прасторай пасля згубы той жаданай;
і там, калі народзіцца дзіцё,
то назавуць яго Андрэем… можа Ганнай..
Ещё вершы:
- Жыццё — Чалавеку! Прысвячэнне: “Любай жонцы на нараджэнне нашага сына” Паглядзі як святло з тых маленькіх вачэй бруіцца душы, што шырэй за Сусвет. […]...
- Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
- Мой шлях Па жыцці іду я цераз два стагоддзі: У дваццатым веку я прыйшоў на свет, Зараз з дваццаць першым пражываю ў […]...
- Чакаю садоў красавання Чакаю Вас, абы паверыць цуду, Чакаю Вас, пакуль адчай не згас, Чакае вязень так свайго прысуду, Каб волю ўбачыць хоць […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ДУБОЎКІ (15.07.1900-20.03.1976) Дваццаць сем гадоў, як груганоў, Чорна прашумелі праз душу. Словы на паперы, нібы кроў, Бы трава вясной пасля дажджу […]...
- Я аддаў свае сэрца даўно Я аддаў свае сэрца даўно не табе, скруціўшы яго у камок цеплыні. Прабач, для цябе пустая душа не верыш-зірні… Я […]...
- Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...
- Шчаслівая “Шчаслівая” – мне кажуць людзі ўслед. Я цалкам з імі згодна. Так. Шчаслівая. Але пранесці шчасця запавет Складана праз жыццё […]...
- Душа знямела ў цяжкіх муках Душа знямела ў цяжкіх муках І гука мовы не чуваць, Нямала ў свеце ёсць навукаў, Як лёс жыццёвы неспсаваць. Як […]...
- Дзяўчына п’е абсэнт Джунглі на шкле марозам малююцца, Чырвоныя дахі – браня чарапах. Утульна зблытаныя Пражскія вуліцы Выдыхаюць таямнічы аптэчны пах. Твае вусны […]...
- …І гінулі яны за косы Клеапатры …І гінулі яны за косы Клеапатры, за вочы тыя, што не сняцца нават. Да ног прыносілі, – а неслі ўпарта, […]...
- Кола жыцця Кола жыцця Так жыцце нас па свеце вядзе Пасля сноў прачынаецца дзень Ен аблашчыць пяшчотай сваей Засмяешся і скажаш – […]...
- Заснула стомлена душа Заснула стомлена душа, Зняла блакітнае адзенне, Садрала скуру пры падзенні… Заснула стомлена душа. І сэрца не стукоча ў тахт, І […]...
- Калі стварае Бог паэтаў Калі стварае Бог паэтаў, Ён перш за ўсё кладзе ў дзяжу Закваску чуласці да свету І дрожджы – жменю куражу. […]...
- Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...
- Пакласці жыццё на алтар Творчым людзям усіх часоў і народаў прысвячаецца Пакласці жыццё на алтар і кінуць Сусвету пальчатку, узвесці палац з кволых мар, […]...
- Мне б да зор з табою дакрануцца Мне б да зор з табою дакрануцца, Рукі пераплёўшы паляцець… Ціха краем вуснаў усміхнуся: …Адзінота. Белая сумець. Пачакаць яшчэ я […]...
- Оллайло Я сустрэла, знайшла Оллайло Сярод вулак зімовага ранку… Пасля працы – старога кіно – горад спаў. Я твая паланянка. Оллайло, […]...
- Пра прабачэнне Таксама ў гота дзве рукі, і да таго ж адна толькі палова ад “крукі”. другая для віна Дзяржак. А робяць […]...
- БАЛАДА ЯЎХІМА КАРСКАГА (20.12.1860-29.04.1931) У словах беларускіх Беларусь жыве, Як у жывой крыві-спрадвечны шлях людскі. Па ім жыццё, як сонца праз сусвет, плыве […]...
- Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...
- Апратка душы Мова ў нас – душы апратка. Пэўна так, але баўтанкай Пнецца ў вушы нам трасянка. І ў апратцы – латка […]...
- Японія Лустачкі сушы, бязмежныя воды, Сівой Фудзіямы стан ганарлівы, Подых жаданай, адвечнай свабоды, Сакура, хокку і харакіры, Заклік: “Банзай!” і мастацтва […]...
- ТРЫПЦІ ХДУШЫ ТРЫПЦІХ ДУШЫ 1 Як вынесці душы сваёй святло з умоўных нашых ісцін поля бою? Я знаю: слова моўленае – зло, […]...
- Не трэба казаць, што прайграў Не трэба казаць, што прайграў і ўпівацца тугой! Праз жах і адчай прарастуць, зарунеюць надзеі. Наперадзе змрок? І ад болю […]...
- Мара Думкi цяжкiя крэмзаюць сэрца. …Каля хатачкi дождж расквiтае, а ля печы так добра сядзець мне, Хай душа з галавой спачываюць… […]...
- Забіты герой Ляжыць герой, забіты ў змаганні за жыццё. І галашэнні чуюцца на могілках бясконца. Іх вобразнасць вышэй за шчырасць слёз, Што […]...
- Родная душа За цяжкасцю свайго крыжа, Бывае, не прыкмеціш, Што недзе родная душа Жыве на белым свеце. Яна адкрыта назаўжды І шчырасці, […]...
- Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
- Жыццё і скон – адзін закон Жыццё і скон – адзін закон, І журавы лятуць на поўнач. Любоў, пісаная спакон, Заўсёды застаецца побач. Жыццё і скон: […]...
- Ўсё пакiнем, чым Сусвет багаты – Ўсё пакiнем, чым Сусвет багаты – Азярын i неба чысцiню, Пах парэчак ля бацькоўскай хаты, Дошак пах, струганых на труну… […]...
- Каханне ёсць! Жыццё, без веры ў каханне Шчаслівым не захоча быць, Бо сэрцу доўгае чаканне Не зможа шчасце засланіць. Апошнія сабраўшы сілы, […]...
- Грамнічная свечка Цельца зусім растапілася, выліўся воск у падспод кандэлябры, голасам роспачы з кліраса полымя творыць сусвет непаглядным. На ацалелай кнатовінцы – […]...
- Усё чакае вясны Усё чакае вясны: Ціхі парк апусьцелы, Яго прывіды-дрэвы, Нібы тыя крыжы. Усё чакае вясны… Нібы тыя крыжы, Думкі ў нас […]...
- Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...
- Дарэмна прывідным цяплом Дарэмна прывідным цяплом Я абагрэць сябе імкнуся, Дарма – не кружыць белы бусел Над ілюзорнасці жытлом, Сабе адцэжваю спакой, Але […]...
- Я спазнілася праз дождж Я спазнілася праз дождж, Я спазнілася… Хоць спяшалася і бегла як магла. Закахалася ў цябе, Ці стамілася Я чакаць таго, […]...
- Я скамарох сама сабе Я скамарох сама сабе і паднімаю ўверх настрой. Калі душа плыве ў журбе, не проста захаваць спакой. Ды й хвалявацца […]...
- Паўночны Мой час і край – маё мяно. Я свой, я звыклы, я паўночны. Паветра мерзлага віно У келіх цемры лью […]...
- БАЛАДА КАМІЛЫ МАРЦІНКЕВІЧ (каля 1837-пасля 1886) Ты ў высылцы за кінутыя кветкі Паўстанцу на яго апошні шлях Глядзіш на свет з усмешкай вельмі […]...