Верш Піалкі расквітнелы кветак

Ещё вершы:

1. Кветак больш няма Вы мяне прабачце – кветак больш няма, Скончыліся думкі, скончыліся жарты. За акенцам лета, ува мне – зіма. Больш увагі […]...
2. Паляванне на ведзьмаў – вясёлы занятак Паляваньне на ведзьмаў – вясёлы занятак. Мерзлы бруд б’е фантанамі з-пад капытоў. Хто на сьвет нарадзіўся – ужо вінаваты. Вінаваты […]...
3. А ўсё ж вінаваты і я А ўсё ж вінаваты і я: Суладдзе ў прыродзе парушана. Паменшала птушак сям’я, I рыба бяздумна патручана. Няма чым віну […]...
4. Скрыпка Над Гародняй выходзіць Сарамліва сонца з-за хмараў. Здалося б, што яго ня будзе Да далёкага лета, Да няпэўнай вясны, Але […]...
5. Абмовіўшыся Толькі адное мы чуем у мове – Не ахвяруйце сябе і людзей. Мова нас просіць праз кожнае слова- Я буду […]...
6. Я не ганю землі чужыя Я не ганю землі чужыя, – Хай іх сонца не абміне. Толькі дзе б за морам ні жыў я, Беларусь […]...
7. Бярозе За частаколам ціха што так расой ты плачаш на пясок? Мы прыняслі вядро і лотак, каб малады твой выпіць сок. […]...
8. Што ня так? Чушка з’ела парасятаў – Лукашэнка вінаваты. Наша Таня гучна плача – Тут Рыгорыч, не іначай. Зайку кінуў гаспадар – Побач […]...
9. Зорачныя пацеркі між гальля Зорачныя пацеркі між гальля Праз рызьзё лістоты зьзяюць. Я ў сутоньні быццам немаўля Ўпотай у абшар пытаюсь: “Як я неспадзеўкі […]...
10. Мова маіх бацькоў Багацце ад продкаў – родныя словы, Кожны з маленства ужо ганарыцца, Няма прыгажэйшай за нашу мовы, Толькі аб ёй трэба […]...
11. З кожнай новай сустрэчай цяжэе чаканьне наступнай З кожнай новай сустрэчай цяжэе чаканьне наступнай, і зусім недарэчны стаецца адлегласьці сум, кожнай новаю ночай сон болей і болей […]...
12. Ты не пытай мяне хто вінаваты Ты не пытай мяне хто вінаваты Ў тваіх няшчасцях і кумірах, Хай досвед твой так жудасна багаты, Хай чорт табе […]...
13. БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...
14. Новы год З новым годам! З новым шчасцем! Я віншую вас сябры! Будзе весела на свяце, Ўсім дарослым, дзетвары. Будзе Дзед Мароз […]...
15. Як утаймуеш горкае ўздыханне Як вясна прышла ў гаі, Разбудзіла ручаі І паклікала ізноў Птушак з выраю дамоў. Прыляцелі жаўрукі, І зязюлі, і шпакі, […]...
16. Парк Горкага Вавёркі ярка-агнявы клубок Зрабіў скачок і знік у лапах хвоі. Мы крочылі павольна, бок аб бок. Было нам добра, бо […]...
17. Мяне не трэба папракаць Мяне не трэба папракаць, Што таямніцу позна выдам: Люблю я роднае спаткаць За кожным новым краявідам. I зачароўвае мяне He […]...
18. Распяты Хрыстос Трывогай адазвалася сягоння: як можа чалавек вякамі глядзець на распасцёртыя далоні, прабітыя наскрозь цвікамі? Праходзіць міма з лёгкім сэрцам? А […]...
19. Сусвет Неспакойны сусвет… Зорак мроіцца плынь… Знічкі яркае след Уразаецца ў стынь… Паглядзі, чалавек, – Гэта вечнасць не спіць І каторы […]...
20. Споведзь сэрца Споведзь сэрца… ********************************* Мне б прытуліцца да цябе, Ды ты ў бок адводзіш позірк. Як у балоце, у журбе Тану. […]...
21. Кропля настрою Сонцам спаленыя свечы Расцякліся недарэчы. Цераз роспачы парэнчы Перагнуўся гэты вечар. Боль святы і невылечны У душы няспынна енчыць. Ад […]...
22. Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы. I стала маласнежнаю зіма. Здаецца, пацішэлі птушак спевы. Маўчыць зязюля, быццам і няма. Хто вінаваты […]...
23. Запальвае вечнасць Запальвае вечнасць Свае ліхтары – Сонца і зоры. А мы на зямлі Разбіваем ілбы У пошуках Свайго вечнага рухавіка I […]...
24. Апалогія Быццам адзінокі, Быццам я ў цьме… Крочу я да шчасця, Крочу я ў сне… Быццам снегам белым, Быццам сонца свет […]...
25. Ужо няма ні здрады …Ужо няма ні здрады, ні віны – А толькі боль і смутак назаўсёды. Чакае Вечнасць нашага прыходу, А мы ўсё […]...
26. Скрыжаванне са снежнем Скрыжаванне са снежнем – белым крыжам і чорным. Скрыжаванне з самотай – светлым крыжам і цёмным. Скрыжаванне з Радзімай – […]...
27. Няма хады сярод балот Няма хады сярод балот, Толькі дрыгва, толькі багна, Аб чымсьці шапаціць чарот, Ды вольхі чорныя дрыжаць. Лясное, дзікае прывольле З […]...
28. ***Халадае жыццё. Халадае Халадае жыццё. Халадае. Быццам снегам людзей засыпае Злосцю, зайздрасцю, сквапнасцю, болем… І вясна больш не прыйдзе ніколі. Халадае жыццё. Халадае. […]...
29. Гадзіннікі не цікаюць Гадзіннікі не цікаюць – Гадзіннікі ўцякаюць. I каюцца вялікія, I трыумфуе Каін. Хоць інтэграл – не інтрыган I ў суму […]...
30. Магутны Божа Магутны Божа! Ўладар сусьветаў, Вялікіх сонцаў і сэрц малых! Над Беларусяй, ціхай і ветлай, Рассып праменьне свае хвалы. Дай спор […]...
31. Малітва за Беларусь (Магутны Божа) Магутны Божа! Уладар сусветаў, Вялікіх сонцаў і сэрц малых! Над Беларусяй, ціхай і ветлай, Рассып праменне Свае хвалы. Дай спор […]...
32. Юпіцер Мы паляцім з табою разам на Юпіцер, Дзе зорки ясныя чакаюць нас з табой. Жыцце не вечнае, але на той […]...
33. Дагараюць свечы Дагараюць свечы, адыходзіць час. Запануе Вечнасць і не стане нас. Застануцца толькі гоні ды вятры, могілкі-пагоркі верныя сябры. Успамінау клунак […]...
34. УДЗЯЧНАСЦЬ Х. А. Удзячна, што быў ты, што ёсць, Далёка і блізка – са мной. Не муж, не сваяк, і не […]...
35. А спаткання няма Я кудысьці ўсё еду і еду. Я кудысьці лячу і плыву. На зямлі ж з усяго – Ані следу, Толькі […]...
36. Таткава мова, матулін напеў Утульнаю, роднаю хаткаю, Смачнаю, цёплай аладкаю Вее ад мовы таткавай, Роднае мовы мае. Клопатам і пяшчотай, Асенняю пазалотай, Ці туманом […]...
37. Ля Вечнага агню 1. Б’ецца, як сэрца, трапеча агонь. Вецер цалуе, хвалюе яго. Гэты вятрыска – дыханне палёў, Што далятае з далёкіх гадоў. […]...
38. БАЛАДА ФРАНЦІШКА САВІЧА (1815-1846) Першы снег, як чыстая папера, На якой напішацца крывёй Шкодны верш пра беглага жаўнера, Што далёка ад зямлі сваёй […]...
39. Нашчадку Час мінулы – настаўнік – Слоў Скарынавых магма… Хай чагосьці не стала, Толькі мова не мамант. Хоць, вядома, няпроста Быць […]...
40. Я стаю на скрыжаванні шляхоў Я стаю на скрыжаванні шляхоў, Што вядуць да гарызонтаў жыцця. За спіной маёю вопыт вякоў, А душою прагну я забыцця… […]...