Верш Вечаровая элегія
Ты плануй, не плануй – вырашае заўсёды Бог.
І крыўдуй, не крыўдуй – мае рацыю ён, не ты.
Вось і сёння, напэўна, ізноўку цябе збярог
Ад чарговай спакусы ці іншай якой бяды.
У прыветнай кавярні людское шуміць трысцё.
Майго цела абрысы адлюстроўвае ўпарта шкло.
З аднаго боку, сумна – праходзіць маё жыццё.
А з другога, прыемна – пакуль яшчэ не прайшло…
Ещё вершы:
- Ты – хваля майго жыцця Ты – хваля майго жыцця, Ты – дождж майго сэрца старога, Сляпая мая душа І частка цела храмога. Ты – […]...
- Прыемна чуць мне: “Дзякуй! Сястара! Прыемна чуць мне: “Дзякуй!” Як і прыемна пажадаць, Каб поўны радасці ўсялякай Быў год жыцця, які страчаць Усім нам […]...
- Вечаровая малітва І дождж, і сьнег, і сум адвечны мой. І кнігі бескарысныя, і песьні. І час ляціць над мёртваю травой, І […]...
- Пакліканай восенню Мілай Танечцы 1. Больш за восеньскае шчасце, што можа быць? Усё наўкол адмірае, а ты жывеш сваім восеньскім шчасцем. Дакладна, […]...
- Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi, Толькi зоркi на небе лунаюць. Сьвежы ветры пяшчоцiць каленi, Промнi сонца Зямлю асьвятляюць. Сiвы месяц […]...
- Шумеў бор Шумеў бор – збор дрэў. Лес атуляў. Лес грэў. Вораг на нас з факелам лез. Лес засланяў, бараніў лес. Ляціць […]...
- Элегія Мяцеліца ў завулках вые, Заносіць снегам бальшакі, Заледзянелі маставыя, I ледзь паўзуць грузавікі. Вязуць жалеза, бэлькі, блокі, Асфальт гарачы, як […]...
- Мінская элегія О, Свіслач – вэлюмная стужка Паміж адвечным і жыццём! Спявае калыханку птушка Табе, самотніцы, на вушка, Як маці над грудным […]...
- Гомельская элегія князю Паскевічу ГОМЕЛЬСКАЯ ЭЛЕГIЯ КНЯЗЮ ПАСКЕВIЧУ Белагаловы вал зімы Растаў і плынню вадаспада Iмкліва рухнуў, як прынада Для крумкачынае гурмы. I падавалася […]...
- Негледзячы нават на тое, што сёння нязменна нядзеля Негледзячы нават на тое, што сёння нязменна нядзеля, – Сакавіцкая раніца ў Менску пачынаецца ў сем гадзін. Снегу яшчэ не […]...
- Люблю глядзець Люблю глядзець, як завіруха штурмуе шкло майго вакна, ёй хочацца паразіць скруху, якую не змагчы ўжо нам; эфір ад холаду […]...
- Дзяўчыненька, шуміць гай – Дзяўчыненька, шуміць гай, – Дзяўчыненька, шуміць гай, Каго верна любіш, не забывай. Каго верна любіш, не забывай. – Няхай […]...
- Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...
- Дударыкі Ой, ляцелі, Ой, ляцелі, Ой, ляцелі камары. Дударыкі, Дударыкі, Дударыкі-дудары. Ой, сустрэлі, Ой, сустрэлі Майго любага ў бары. Дударыкі, Дударыкі, […]...
- Крама Я сягодня купіла паперу У краме под шыльдай “Шкло”. Зайшла і спытала: “Дзе вы?”, А мне адказалі: “Хто?” Навошта мне […]...
- Стары дуб Стары дуб над абрывам стаіць, Карані пазвісалі над пропасццю. І бурлівая рэчка шуміць, У падножжа яго велічнай постаці. І на […]...
- Экспромт Ах сініца-вестуніца, Што ты б’ешся у акно? – Можа, мілы мне прысніцца, Што мне мроіцца даўно? Мо паштоўкай у канверце […]...
- Крылы чые – на такі размах? “З боку – таго зачыняйце дзьверы!” Пухаўку б’е, нібы ў барабан. Мне не хапае звычайнай веры – Хто мне той […]...
- Напаслухмянае сёёння і лепшае заўтра Непаслухмянае сёння Пярэчыць на кожным кроку Ў гэткіх простых Заўжды відавочных воку, Якія вагаюцца З боку на боку, Ды маюць […]...
- Апошняя кропля Я не здзіўлю Вас гэтым вершам. Звычайны рытм, звычайны сэнс. Складаў яго з звычайнай мэты, – Каб не згубіць з […]...
- ХВАЛЮЮСЯ Ты думаў: без цябе памру Ці знікну недзе ў сутарэннях. А я, вітаючы зару, Каханне ўспомню – як здарэнне. Там, […]...
- Нішто на свеце не праходзіць без наступстваў Нішто на свеце не праходзіць без наступстваў, І на жыццё ўсё накладае свой адбітак. Таму так важна нам пазбегнуць розных […]...
- Спакваля зачытаюся вершамі Спакваля зачытаюся вершамі, Багацеючы, хай і не грошамі. З асалодаю – мабыць, не першымі, З пажаданнямі – каб не апошнімі. […]...
- Вясна ў дарозе Яшчэ ўсюль навокал снег Ляжыць, бы белая спадніца. Сустрэць вясны прыемны смех Ніяк не дасць зіма-царыца. Бывае, промні сонца б’юць […]...
- Жыццё – загадка, жыццё – іспыт Жыццё – загадка, жыццё – іспыт: Над прорвай звабнай прайсці па дроце. А мы – бяжым, аж звініць капыт На […]...
- Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...
- Пра што гэта думаюць дрэвы Пра што гэта думаюць дрэвы, У дрэў якое жыццё, іх шум – ад радасці спевы ці, можа, ад болю выццё? […]...
- Ноч, дождж Наўкол – заплаканая ноч, размытыя дамоў і дрэў абрысы – знаёмае ўсё траціць рысы… А мне… , куды захочаш, кроч. […]...
- Крылы …Ламалі крылы.. Так жа будзе лепей.. Ламалі мары, быццам проста Шкло I душу рылі як дзікі ці вепры Лычом шукалі […]...
- Легкай смугай туману вечаровай цішы Легкай смугай туману вечаровай цішы, Пакладзецца спакой на плечы. Нутро разрываецца, моцна крычыць, Бо нічога ўжо не лечыць. Ты хацеў […]...
- Вынік Я народжаны дзеля таго, каб навучыцца рабіць адпаведныя вынікі… з усяго, што навокал…. з усяго, што дзейнічае на цела і […]...
- Майго дзяцінства сенажаць Майго дзяцінства сенажаць. Прыйшлі мы з мамай сена жаць. Са мною роўная трава Шугае ў гаі Крапіва! І мне прыемна, […]...
- Вось і скончылась лета Вось і скончылась лета, А на сэрдцы – сум. І доўгачаканая мэта Не ўсхвалюе розум. Аднак сум не пройдзе, Пакуль […]...
- Зямны госць Пакуль жывы – не песці цела. Пакуль жывы – забудзь пра млосць. Пакуль душа не адляцела, – Успомні: на Зямлі […]...
- Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...
- Перадзімовае Зоркі, вечнасць… Вечар матыльком на плечы… Хутка і вячэра – Мы запалім свечы… Так прыемна побач Перад поўняй поруч… Мы […]...
- Ты насупраць Я насупраць цябе – Ты смяешся – вочы ў вочы Мы глядзім, нібы ў сне… Насцігае подых ночы… Ты насупраць […]...
- Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...
- Карацела зіма, карацела І сьвяцілася зьнічкай лампаднай, Яе белае-белае цела Сірацела на дрэвах сада. Ападалі сьнягі лістападам, Залацелі прагаліны шчыра, Уяўлялі сябе вадаспадам […]...
- Нож Ноч твая – як тысяча начэй, Калыханка маёй сьмерці. А нож твой – як тысяча нажоў, Чырвоная кроў майго жыцьця. […]...