Верш Марым аб шчасці вечным
Марым аб шчасці вечным,
Жывем дзеля іншых людзей,
Аддаем сябе першым сустрэчным.
Мір робіць нас толь злей.
Ламаем рукі і ногі,
Ірвемся да самых вярхоў.
Куля збівае з дарогі,
Не скінуць нам ланцугоў.
Што было, то будзе ў пачатку,
Пакінутае – жыццём назавем.
Лёс не прыслабіць хватку,
Схаваемся ў міры багем.
Ещё вершы:
- Робім да стомы. Цягнемся. Марым Робім да стомы. Цягнемся. Марым. Век здаганяем. Героямі ходзім. Ззяем, як сонца. Чарнеем, як хмары. Нешта губляем. Амаль не знаходзім. […]...
- Па садах аб запозненным шчасці Па садах аб запозненым шчасці Так пяшчотна спяваў салавей. Адступілі трывогі, напасці– І адразу на сэрцы цяплей. Не змаўкай да […]...
- КАЛІ ВУСНЫ АБ ШЧАСЦІ МАЎЧАЦЬ Цецеравай Т. Без цябе светлы Санкт-Пецярбург Хмурыць вочы і ўдзень і ўначы, Лёсу нашага змераны круг – Ад якога ніяк […]...
- Не трэба мне казаць “бывай Не трэба мне казаць “бывай”, Бо сэрца больш не вытрывае болю. Ты лепш з жыццём мяне вітай, Жыццём, якое будзе […]...
- Вольныя! Давай схаваемся ўдваіх пад шэры куст Ды файна, каб ніхто не заўважыў! Каб не чутно было і чарвяку, Пра што […]...
- Аскепкі Пачынаючы з пачатку шлях туды, дзе ўжо быў, мы даводзім да парадку што ў першы раз згубіў. Мы збіраем больш […]...
- Свабода Свабода ў тым, Каб баязьліва не маўчаць, Калі глуміцца Над народам ўлада, Сказаць уголас праўду, Не ілгаць, І не баяцца […]...
- БАЛАДА АДАМА СТАНКЕВІЧА (24.12.1891–29.12.1949) Як канваір, мяцеліца збівае з ног І замятае, як агонь, крывавы след. І чорная тайга з дарогай на той […]...
- Трымайцеся цвярозымі Трымайцеся цвярозымі, як можна больш, І не глядзі на тых, хто болей п’е, Бо быць п’яным заўседы горш, Калі яшчэ […]...
- CAMINO* CAMINO* Мы ад пачатку дзеці-пілігрымы Ў адной ускалыханыя карзіне. Не важна ці з Пастаў** ідзеш, ці з Рыма, Як мэта […]...
- Дзень Перамогі Ужо хутка мы святкуем дзень – Вялікі дзень той Перамогі, Калі забруджаны былі дарогі І болю за плячыма цень. Перад […]...
- Жудасны сон Усё навакол здаецца нейкім дурным бязглуздым сном, як быццам гэта было даўно, ды і наогул не са мной… Паказалі па […]...
- Крыжаносец 2 Другія здольны адмаўляць, І толькі… Больш нічога. Яны ня здольны дадаваць, Укласьці душу, душу бога. У д’ябла шмат, зашмат чаго. […]...
- Дарогі Дарогі вы шасейныя, Шчаслівыя дарогі, Істужкамі паслаліся На нашыя разлогі. Праз поле ураджайнае, Тарфяныя балоты, Праз пушчы векавечныя Ляглі вы […]...
- Жывыя акорды Спакойна спі, пясняр, далёка на чужыне… Нашто пакінуў край, які быў сэрцу міл? Ці, можа, ты хацеў, каб на палях […]...
- Да этнагенезу беларусаў Што нам дзяліць? I як у свет ісці – I з ім усім па-людску падзяліцца?.. Травее важкі земляны насціл, I […]...
- Вазьмі білет Святочны дзень сакавіка Прабіўся першаю пралескай, І пацягнулася рука, Каб скінуць маме SMS-ку. А лепш было б узяць білет Туды, […]...
- Незабудка Сяду я ля незабудкі. Яна ціхенька спытае: – Гэты мілы нам куточак будзеш помніць, абяцаеш? – Не забуду, незабудка, я […]...
- Жыццё – нібы цягнік Жыццё – нібы цягнік… Гады мае – вагоны… Ўсё болей іх, цягнік усё расце. Ды сэрца – паравозік неўгамонны, Разгон […]...
- Табе і мне Табе і мне нялёгка на Зямлі. Здаецца, што прасцей – прыняць рашэнне, Каб крочыць поруч па жыцці маглі I успрымаць […]...
- Чыстая планета Раніцою ты прачніся, На планеце прыбярыся. Так, каб мора было сінім, Каб бялюсенькім быў іней, Каб спявалі птушкі звонка, Лес, […]...
- Як стары мудры вуж Як стары мудры вуж шукае вузкае выйсце, каб скінуць старую скуру – так і я патаемнай вужовай натурай шукаю сабе […]...
- Спім Мы аднойчы прачнемся раніцай, не пазнаем сваіх сяброў. Усё, што нам падабаецца, падабацца не зможа зноў. Тое, чаму мы верылі, […]...
- Кемлівасць Кемлівасць Было ў нас цікавае здарэнне: Лявон у лазні самагон ігнаў. З жыццём пайшло ў яго трэнне, І стрэсаў тых […]...
- Родны кут. Зімовая замалёўка Зноў зімa. Стаіць мароз траскучы. Белы колер захапіў прастор. Мільгаціць, іскрыцца снег скрыпучы, Вабіць погляд студзеньскі ўзор. Ад імжы срэбрыстыя […]...
- Жаўрукі У бухце паднябёснай жаўрукі Вясны чаканай подых апяваюць. “Было і будзе так ва ўсе вякі! Было і будзе!”- свету абвяшчаюць. […]...
- Перапоўнена чаша Перапоўнена чаша… Кропля камень стачыла. Пераблытаны словы. Нечаканы канец. Хто мне знойдзе, пакажа Ліхадзейку-прычыну? …Скрозь адказы-адмовы. …Брудным стаў мой вянец. […]...
- Ён быў на вайне На вайне даўно ён, на вайне. Там, дзе голад шчырыцца, там, дзе смерць з жыццём у гульне… На вайне ён, […]...
- ПОЗНЯЯ ВОСЕНЬ Першага снежня Раніцай снежнай Ліст на пацеху Вылез з-пад снегу Жоўта-зялёны Пад голым клёнам Колерам грае Прыпамінае… Час той увосень […]...
- Трызна па мове (прысвячаецца С. А. Сацэвічу) Цяжка думаць, што мова дзядоў Адгучала навекі тут. Памірае пад звон ланцугоў У курчэнні ад доўгіх […]...
- Людзі жывуць падманам Вакзал. Ён жыве. Асабістым жыццём. Кіпучым. Няспынным. Зменным. А людзі ў чарзе, не чуюць сябе… Любіць забываюць. Дарэмна. Вакзал. Ён […]...
- Дарэмна Дарэмна мы ствараем пляны, Наперад хочым зазірнуць, Малюем вобраз ідэальны Таго, што марым дасягнуць. Дарэмна мы шукаенм радасць Там, дзе […]...
- Не шкадуйце сябе ад нягод *** Ледзь трымаецца зброя надзей на спавітых пачуцьцямі снах. Колькі з сэрцам разьбітым людзей і з пустымі вачыма? О, жах! […]...
- Дарога жыцця Дарога жыцця жаданая Далёка зямлёй прайшла, Яна яшчэ ў розуме Маркса Светлаю зданню была. Яе, паміраўшы, бачылі Ў праменнях зары-вясны […]...
- А ты ідзі! Дарог у свеце многа, А ты між іх сваю знайдзі. Няхай нялёгкая дарога, А ты ідзі, А ты ідзі!.. Няхай […]...
- Той самы менскі краявід Той самы менскі краявід, Адно што сонца стала болей: Мінаецца зіма паволі І птаства з выраю ляціць. Наперад выглядалі шлях, […]...
- Альфа і амега Выйдзем разам на Дзяды. Шчыльнымі радамі. Памянём мінуўшых тых. Добрымі славамі. Хто ня змер. Той будзе там. На далоні Бога. […]...
- Бяссмерце Станоўчых прыкладаў няма. Іх не было яшчэ ніколі. Пераўзысьці праз мімаволі не закрануўшы сваяка, не пакідаючы пакою, дзе ўсё былое, […]...
- Дыета Дыета Рашыў я скінуць колькі кілаграмаў, Бо цяжка стала мне сябе насіць. Увечары наліў сабе сто грамаў, (Рашэнне добрае прыемна […]...
- Так доўга чалавек глядзеў пад ногі Так доўга чалавек глядзеў пад ногі, Навобмацак шукаючы дарог, Нібы ў пачатку даў сабе зарок Нідзе не спатыкнуцца, покі змога. […]...