Верш Зблянскія паясы

Зблянскія паясы

Князь ці вяльможа пояс меў –
будзённы ды святочны.
На князю пояс той яснеў,
яму быў даспадобы.

Шырокі пояс меў багач.
Казаў аб вёсцы пояс.
Прывычкі пра людзей брахаць
не меў ён за сабою.

Шырокі пояс – у мужчын.
Свой пояс – у замужніх.
Заўжды з людзьмі, сэнс несучы,
ён, бы анёл-заступнік.

За кросны сядуць ды саткуць –
такога не сатчэш ты!
Са Слуцка ўлады атрыбут –
не “сэканд-хэнд” замежны!

Ды годзе ўспамінаць пра Слуцк!
Сумненні прагані ты!
І сёння паясы плятуць –
“на дошчачках”, “на ніту”.

У “лапках” паясы са Зблян,
ва “ўвочках”, лісці, кветках…
Са Зблян тых некалькі сялян,
вы першыя з іх сведак.

Каб люд пабачыць іх пайшоў
(не некалькі, а мноства),
стань сведкам зблянскіх паясоў –
наведай Цэнтр рамёстваў!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Слуцкі пояс Абгарнуся ў слуцкі пояс. І пайду на танцы я. Будуць ведаць мяне людзі. Як заможнага Пана. Сберажэ мяне зімою, Бо […]...

Нёману Дзякую табе, мой Нёмане, Што прасьпяваў і мне сваю песьню Старажытную, сакральную. Мне, што нарадзілася на паўднёвым моры, Што ня […]...

Раніцу шчэбет пільнуе Раніцу шчэбет пільнуе Ў лісці жоўта-зялёным. Туліцца жнівень над пуняй З ношкай аўсянай саломы. Сонца бліскучым пласконнем Іскры ў тумане […]...

Масленічны тыдзень Масленічны тыдзень Кругленькіх і жоўтых напяку бліноў, Клікну ў панядзелак я сваіх сяброў. Масленку мы будзем разам сустракаць, Сырнаю сядміцай […]...

Дзявочае сэрца У нязнаную дарогу ў даль паехаў мiлы… Позна, позна цёмнай ночкай дзеўка варажыла… Быццам думкай – ўзорам доўгi ручнiчок снавала, […]...

Сярэдневякоўе Далёкі век Сюжэт наступны навявае, Карціна даўняя Ва ўяве паўстае: … Муж пояс вернасці На жонку надзявае, А рыцар ейны […]...

БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...

Дзяўчына з вачыма туману Акутае, пранікне Сазнаньне пакарае. Пракраўшыся глыбей Вантробы выдзірае І тлумам голаў запаўняе Дзяўчына з туману. Дум блытаніна. Раяцца думкі ў […]...

Я хачу аб табе Я хачу аб табе З кім хоць слоўка сказаць, Сэрца гора, тугу І сумненні прагнаць. Але толькі ж няма З […]...

Касавіца Чэрвень. Луг. У пояс травы. Хлопцы выйшлі талакой. Свіст касы звонкагалосы не сціхае за ракой. Ранак. Стома. Цішь спявае. Росы […]...

Могілкі з плотам паваленым Могілкі з плотам паваленым. Спрахлі, збуцвелі крыжы. Хто тут пад імі ляжыць – памяць маўчыць шэрым каменем. Небам пайшлі галасы […]...

І радасць, і слава, і шчасця імгненне І радасць, і слава, і шчасця імгненне, І роднага дома парог – Каб верыць: з табою ад нараджэння Бог. Хваробы, […]...

Размоле маленне Размоле маленне на млыне сумлення счарсцвелага сэрца каменне- І вечнасть патоне ў імгненні на крылах служення; І вера растопіць сумненні […]...

Цiкае гадзiннiк Цiкае гадзiннiк, Тчэ чакання дзень. Нацянькi ад лесу, Бачу, хтось брыдзе. Снегу – аж па пояс, Ды й мароз – […]...

Селькор На прастор Беларусі квяцістай, На шырокі свабодны прастор Выплыў ты, сакаліна-арлісты Беларускіх загонаў селькор. Узгадавала цябе завіруха, Ускарміла шумлівае жыта, […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ КУПРЭЕВА (25.05.1937-20.09.2004) …Імчыць цягнік праз вецер і туман, З асенніх дрэў зрываючы лісцё, Нібы агонь, якога больш няма У сэрцы, што […]...

Першаснежжа Снег пайшоў і нават не зірнуў, Як знянацку неба пастарэла. Збег настрой у госці да галін Па-зямляцку з ветрам папляткарыць. […]...

Адкінь усякія сумненні! “Адкінь усякія сумненні! – Сказалі мне. – Ён толькі твой!” І рэк змянілася цячэнне, І боль, і радасць, і натхненне, […]...

Кубачак гарбаты Ой, прывёў мяне мілок ночкаю дахаты: – Можа вып`еш ты маёй кубачак гарбаты? – Для мяне тады й сусвет будзе […]...

Хлусня Пустка ў маёй душы, Колка, мулка, ды крычаць – ахрыпла… Веры – што вады у дзіравым гладышы… Да вакон сумненні […]...

Вецер выпусціў, нібы са жмені Вецер выпусціў, нібы са жмені, падхапіў зноў і злосна кінуў на халодную шыбіну мокрую лісцяў некалькі. На зямлю ўсё апала. […]...

Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...

Тры дні нараджэння Тры дні нараджэння З днём нараджэння, Максімка, Пятага студзеня сёння, Цябе ўжо чакае машынка, Хутчэй, бо браты “угоняць”. З днём […]...

БАЛАДА МІХАЛА КАЗІМІРА РАДЗІВІЛА (РЫБАНЬКІ) (13.06.1702-15.05.1762) У Княстве вялікім вялікія людзі І ты сярод іх з беларускай душой Вялікі і ў свята святое, і […]...

Натчына сонца Натчына сонца У ранку ў акенца Сонца зірнула, Лягло на люстэрцы І ціха заснула. Прачнулася Ната, Шчабеча, смяеца: -Ой мама, […]...

Брату Фрэдзю Жартуем: – Хоць ты, праца, і не воўк, Ды ў лес для нас ты сёння уцякаеш! Нібы вясковых бойкіх вастракоў, […]...

На пракосах Ад зары прабег прамень шырокі, косы. Ад мянташак зазвінелі дружна косы. А на сэрцы аднаго з касцоў вяселле – Расплятуцца […]...

Аддаваў цябе лесу, і бору Аддаваў цябе лесу, і бору, I далёкім палям, і лугам. He было ні жальбы, ні дакору, Так, здавалася, думаў я […]...

Ты пакліч мяне з сабою Ты пакліч мяне з сабою І пачуццяў не хавай, Шмат каго кахала ўжо я Але ты цяпер мой рай.. Зноў […]...

Нараканне дзяржаўнага мужа НАРАКАННЕ ДЗЯРЖАЎНАГА МУЖА – Ох, душка! Люд такі няўдзячны… Працуеш з ранку да цямна, шчыруеш, як не кожны здатны – […]...

Спяваюць жанчыны Спяваюць жанчыны ў святочна прыбраным пакоі. За вокнамі шэрань, вясковая ціш і спакой. Бялеюць хусцінкі, ківаюць у такт галавою, Пануе […]...

Слуцкія ткачыхі Ад родных ніў, ад роднай хаты У панскі двор дзеля красы Яны, бяздольныя, узяты Ткаць залатыя паясы. І цягам доўгія […]...

Сяргею Есеніну Калі правы свае “качала” Пасрэднасць і замоднасць, Крычала кнігаўка адчаю Твайго самотна. Душа спагады не прасіла. Хоць і было астрожна […]...

Двухтысячны год Гадоў перажытых не сцерці. Ды новых прыходзіць чарод, А як бы хацелася, верце, Сустрэць мне двухтысячны год. Прыйсці на парадную […]...

Магчыма, калісьці Магчыма, калісьці… Магчыма, ніколі… Гасподзь, мне якую Ты Выкраіў долю? Люляла калыскі. Кахала. Цярпела. У вогнішчы помсты І здрады гарэла. […]...

Лета трывожных дажджоў Ліпнёвую ноч бліскавіц паясы Святлом абпраменьваюць рэдкім. Ігліцай нейтроннай іскрацца лясы, Чарнобылем пахнуць кветкі. Сухое чаканне трывожных дажджоў Стаіць на […]...

У бясконцасць Пакахаць цябе не пабаюся. Адхіну ў бок роздум і сумненні. Гэта за цябе цяпер малюся, Гэта да цябе лічу імгненні, […]...

Вёсачка Гэта вёсачка сэрца майго родны кут, Нахлынаюць адна за адною памяці хвалі, Толькі тут, толькі тут, толькі тут, Сапраўды и […]...

Як палягчэлі ў дрэваў кроны! Як палягчэлі ў дрэваў кроны! Свіціцца будуць і расці Аж навылёт у сінь прахоны У парадзелым іх лісці. Што верасам […]...

БАЛАДА АБ ТАПОЛЯХ Шчыльна таполі шлях абступілі – яшчэ пры Польшчы іх пасадзілі. Дружна віталі кожнага ўчора. і не чакалі: “Звесці пад корань!..” […]...