Верш У доміку Таўлая

Ещё вершы:

1. Заходзь, быць можа Заходзь, быць можа, проста памаўчым, Пра цені пад вачыма не спытаеш… Я пачакаю, пакуль ты… з другім, Куры, я бачу, […]...
2. На апошнім паверсе На апошнім паверсе маёй адзіноты — пад мінус 20. Так высока яшчэ ніхто і ніколі, ніхто і ніколі… Адусюль можна […]...
3. Не падлічыць Колькі сілы ў мары, Мы таго не знаем. Кропель колькі ў моры? – Спробуй, падлічы! Цеплыні бясконца Многа так у […]...
4. Вам скажуць сосны Навала пройдзе. I калі Ізноў засвеціцца свабода, – Вам скажуць сосны, як жылі Мы ў дні вялікай непагоды. I колькі […]...
5. Кліч жыцця Адшумеў, адыграў шлюбны вальс Мендэльсона Кахання суквецце, пара – краса. Сэрцаў пяшчотнасць пяе ўнісонам Кветам буўным гукае вясна. Незнаёмых раней […]...
6. Праменад Чорная прастора, неба уверсе, Агні ліхтароў свецяць шлях. Мы крочым па гэтым паверсе, Не думаючы, што мы гэта прах, Але […]...
7. Ты мяне навучыў любіць Ты мяне навучыў любіць, Верыць зноў, спадзявацца разам. Гэта штосці большае, чым любоў, Гэта нібы пытанне ўсім адказам. Гэта нібы […]...
8. Вераснёвы сум Пакуль не замялі зімовыя завеі мінулых летніх дзён апошнія сляды, сустрэнемся ізноў на восеньскай алеі, бо з будучыні мы не […]...
9. Завушнiцы О, колькі раз прасіў я Назначыць мне спатканне; О, колькі раз хацеў я Прызнацца ёй у каханні! Ды ўсё перашкаджалі, […]...
10. Інвалідам вайны Колькі войны скасілі, Колькі легла касцьмі?! Твая слава, Расія, Перамыта слязьмі. Ты шчаслівы, гавораць, Абмінула вайной. Яе беды і гора […]...
11. Два рыцары Рыцар Сонца, зь мячом, што, як промень, блішчыць, Зь ясным тварам, спакойны і сьветлы. Ты пад ногі мне клаў залачоны […]...
12. Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...
13. У люстэрку старым У люстэрку старым Я сябе не пазнаў Ці туман, ці то дым Нешта ў ім прыхаваў У пакоі другім Нехта […]...
14. Сэрца Знявечана, разбіта і разрэзана Жыцця няўзгодай сэрца чалавечае. Яно баліць, яно крычыць, яно пакутуе… Жыве і плача ў ланцугі закутае. […]...
15. Я з годам Дракона спаткаюся Я з годам Ката развітаюся – І з годам Дракона спаткаюся. Хай Кот той жыве ва ўспамінах, Якія для сэрца […]...
16. ЛЯ ХАТЫ Ты не ўстанеш, не пабачыш, Як мне цяжка аднаму – Словы болю, горыч плачу Выказаць няма каму. Моўчкі тупаю ля […]...
17. Снежны дзед Колькі шуму, колькі смеху: Дзеда лепім мы са снегу! Задала зіма работы – Па двары кацілі ўтрох I паставілі ля […]...
18. Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў, Тысячы скалечаных сэрцаў, Тысячы знявечаных душ На сто мільярдаў драбнічак-аскепкаў І становяцца ледзяшамі, Бо ўтвораны […]...
19. Вундэркінды Нашы дзеці – вундэркінды! Мы такіх не мелі ведаў, Мы на рэчцы білі лынды, Не спасцігшы Архімеда. А яны – […]...
20. Каханне наша – дым Каханне наша – дым. Агонь даўно патух. Ты ў сне штоноч з другім – выходзіць, любіш двух?.. Руку маю з […]...
21. Тваё вакно Знаю, што лёс ужо не перайначыць… Знаю: дарэмна. Але ўсё адно… Я еду сюды, каб ізноўку пабачыць Тваё, ў бягоніях […]...
22. Парасткі мелодый Парасткі мелодый… ****************************** А я вандрую, як заўсёды – Сядзець на месцы ні з рукі. Збіраю парасткі мелодый У каляровыя […]...
23. Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
24. Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
25. АПОШНi ЗДЫМАК У графскiм парку спальваюць лiсцё… Што перажыта – адлятае з дымам. Ды нейкiм неабдымным пачуццём Раблю апошнi чорна-белы здымак. На […]...
26. НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
27. Выкапень На другім канцы пільнуюць, а на гэтым слоў няма. Тэлефонныя падмуркі не аднолькавы ў нуля. Той вышэй, а гэны нізкі. […]...
28. Кроў Я б пралескі, ландышы, і бэз, Усе валошкі, ружы, і рамонкі, За крыжы, дзе душы, ў лес Я б у […]...
29. Рум Дзіўная шыльда – плён маіх дум – Тут, каля рэчкі, з надпісам: “Рум”. Чуцен прыбою сцішаны шум: Ўзняўся мой ветразь, […]...
30. Малалеткі Мы ж дзеці Між дзён і начэй нібы між ног дарослых на танцплашчадцы фарбуем твары быццам пасхальныя яйкі падсоўваем ў […]...
31. А чым магу я пахваліцца? Казбекам добры друг-кунак, Яго папахай ганарыцца. Я з другам згодзен. Гэта так. А чым магу я пахваліцца? Свой край я […]...
32. Жанчыне Ты майго сэрца часцінка, Ты маіх мысляў узлёт, Надзей і кахання іскрнка І лёсу круты паварот. Ты маё сонца, што […]...
33. Павінны жыць Мароз падсцёгівае папругай Не крочу, а амаль лячу Зямлі не чую пад сабою Ўсё будзе так, як я хачу! І […]...
34. Зорка Венера ўзышла над зямлёю Зорка Венера ўзышла над зямлёю, Светлыя згадкi з сабой прывяла… Помнiш, калi я спаткаўся з табою, Зорка Венера ўзышла. З […]...
35. Полацкай Сафіі Ля Полацкай Сафіі прыпынюся. Сустрэне строгім выглядам яна. Я Полацкай Сафіі пакланюся – Прытулку, дзе ўладарыць даўніна. Калісьці дабрадзействам Усяслава […]...
36. Начное здарэнне У трамвай ускочыў Сон і шапоча ціха ён: – Раз, два, тры, чатыры, за- сы- найце, па-са-жыры!.. Баю-бай! – ай-я-яй! […]...
37. Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...
38. Вясковая антыкрызісная Азвярэлі надта ж газавыя трубы, Барэль нафты захістаўся ў цане. Не сумуй і не адчайвайся, мой любы, Каб сагрэцца, прытуліся […]...
39. Вечар школьных сяброў Параскідала нас па белым свеце, Калі ж мы зноў вяртаемся сюды, Усё тыя ж мы гарэзлівыя дзеці, І кожны з […]...
40. БАЛАДА ЯЎГЕНІІ ПФЛЯЎМБАЎМ (1.11.1908–13.01.1996) За мужам у Сібір… А для чаго? Ці трэба? Пытанні, нібы снег, ля сэрца растаюць. А над табою чорнае, […]...