Верш На апошнім паверсе

Ещё вершы:

1. Я буду сьмяяцца апошнім Я буду сьмяяцца апошнім, Калі дагарыць сонца І зацьмянеюць зоркі, Я буду сьмяяцца апошнім, Калі белае стане чорным, Салодкае стане […]...
2. Сумная алгебра Плюс новы дзень, ды мінус чалавек. А ” два на два ” – у выніку пятнадцаць. Май дзеліць усё на […]...
3. Забалела ды мая галованька Забалела ды мая галованька, Забалела галава. Гэй! Гэй! Гэй! Забалела галава. А што ж будзе, калі з той галованькі, Можа, […]...
4. Мае сто гадоў адзіноты Мае сто гадоў адзіноты ці мінуць мяне, ці крануць… Пустэча на сэрцы, галеча, адзіноты ахвота не дае мне заснуць. Калі […]...
5. Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
6. Ёсць два няведанні, ў якіх вучуся Ёсць два няведанні, ў якіх вучуся Шчаслівым быць і знаць сваю пару: Не ведаў дня, калі я нараджуся, Ў якую […]...
7. Смутак горада Зноў вяртацца ў пустую кватэру, Ведаць пэўна: у глухія дамы, I ніхто не пастукае ў дзверы, He парушыць спакой твой […]...
8. Ты кахаў мяне, як ніхто Ты кахаў мяне, як ніхто, Як ніхто не кахаў ніколі! У кахання твайго ў палоне Засталася навекі я. Захліснулі мяне […]...
9. Вясновы дзень Вясновы дзень быў радасцю даўгі, Ды скарацеў, зрабіўшыся зімовым. Цяпер даўжэе ноч маёй тугі, Яна не падуладная замовам. Я разумею […]...
10. На(д)зіранне Над гмахам дзевяціпавярховым Неба аднавокае Блішчастай поўняй Глядзіцца наўкола А на восьмым паверсе Паненка ў Белай сукенцы Рухам далікатным Завесіла […]...
11. Калі раптам знікну я, і мяне не стане Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто табе тады, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалыша […]...
12. Нясецца час кудысьці Нясецца час кудысьці, змарнела, зчэзла лісце, і недзе у “калісьці” згубілась пачуццё. Згубілася каханне, ласкавыя спатканні і грукат твайго сэрца […]...
13. Калі раптам знікну я Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто тады табе, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалышыць […]...
14. А я прагну адно – адзіноты А я прагну адно – адзіноты ў пакоі пустым і настылым без словаў, нібы з кулямёта, без стомы і болю […]...
15. Зямля бацькоў, ты зажурылася Зямля бацькоў, ты зажурылася, Няма той радасці ў вачах, Нібы да плоту прытулілася З дрыготкай хіласцю ў нагах. Вось хатка […]...
16. Сум курыцца ў душы Скрозь туман Над змерзлаю рачулкай, Сум зімовы – засняю душы. Недзе ходіш ты Далёкай вулкай, Хоць два словы Стуль мне […]...
17. Ніколі, верыш мне? Ніколі Ніколі, верыш мне? Ніколі Не ведала такой увагі. Здавалася б, ужо даволі, А я, нібыта пасля смагі, Гадамі сэрцам неспатольнай, […]...
18. БАЛАДНЫ МАНАЛОГ АЛЕСЯ ГАРУНА (11.03.1887-28.07.1920) Пэўна ў гэтай краіне памру, як сабака, Толькі гэта краіна адвеку мая, І век буду я з ёю смяяцца […]...
19. Сіроцкія пакуты Ой ты, рэчанька… неглыбокая! Над табой жаўрук так звініць… А я дзеўчына адзінокая. На мяне ніхто не глядзіць. Не крывенькая, […]...
20. Не вароціш Не вароціш ніколі, ніколі, тых сыноў, што забрала вайна. Ні Артура, ні Васі, ні Колі, іх няма, больш няма. Іх […]...
21. Замест ліста Ты лепшае, што было ў маім жыцьці. На жаль, гэта так Ня ведаю цяпер куды ісьці. Як выкручвацца. Дыхаць як. […]...
22. Пераклад санета 22 У. Шэкспіра Люстэрка маніць – я ‘шчэ не стары. Тваё юнацтва сілы мне дае. Але памру, дажыўшы да пары, Калі й цябе […]...
23. Шлях да сябе Шлях да сябе-па сцяжынках Роду, а іншага-проста няма. Няма ні надзеі, ні сілы ў народа. Ды і самога народа няма. […]...
24. У родных мясцінах Праз пяць гадоў я зноў наведаў Вусце, Прытулак дум, абраны мой куток, Дзе высіцца Вусцянскі мой грудок І вецер лёгенька […]...
25. Патанулі ў шэрані дамы Патанулі ў шэрані дамы, І прысады шэрыя ў тумане… Сярод адзіноты і зімы – Ты прызнач мне новае спатканне, Нагадай […]...
26. Страчаны свет І ты адчуваеш у апошнім імгненні, Што страціў надзею і страціў любоў, Што страціў, нарэшце, сваё разуменне, Што колер і […]...
27. Змоклыя ночы, халодныя дні Змоклыя ночы, халодныя дні. Горад нібы ў аблоках ляжыць. Хутка згасаюць у вочках агні. Я б табе заспявала, але голас […]...
28. Ты і я Ты бяжыш ад мяне І ніколі не вернешся, Моцны дождж усё ідзе І нікуды не дзенешся. Сто дарог ты прайдзеш, […]...
29. Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
30. Мана – не знік ты! Мана – не знік ты! Не! Ты тут, са мной! Дасюль цябе І бачу я, і чую! Твой голас, лік […]...
31. Якая цемрадзь навокал Якая цемрадзь навокал Вярэдзіць, свідруе вока. А мне яшчэ так далёка Да святла. Мой лёс-гэта лёс адзіны, Адзіны з маёй […]...
32. Кружыць бусел вёсачцы Сямёнавiчы прысвячаю Кружыць, кружыць белы бусел Ды над вёскаю маёй. Ён дзяцей чакае мусіць Разам з бусліхай сваёй.. У гняздзечку родным вецер […]...
33. Звычайнае, бесклапотнае, ідэальнае Я падыду да цябе, А ты- Апрануты лепшай камізэлькай Накінуўшы звыклую маску Сваёй непахіснасці, Нібыта герой маёй рэчаіснасці Дорыш чарговападманную […]...
34. “Калі няма на свеце маёй мовы…” Калі няма на свеце маёй мовы, Майго народа і мяне самога, – Дык для каго будуеце, панове, Канцлагеры, катоўні і […]...
35. ЗА НЕЗАЛЕЖНАСЦЬ, БЕЛАРУСЬ! Святы Міндоўг пачыў, але ж зямлю яго Не змог ніхто паставіць на калені. Прымаючы, як крыж, ад брата цяжкае ярмо […]...
36. А ведаеш, што ты – мая атрута? А ведаеш, што ты – мая атрута? На густ прыемная, прыемная ва ўсім. Тваё імя паўсюдна не славута, Але яно […]...
37. Парыж Парыж Amour, мы засталіся безь нічога, Няма тваёй, няма маёй віны, Ты пэўна ведаў, часам лёс благі, А траціць мне […]...
38. А ці былі яны – размовы А ці былі яны – размовы, І цуд з табою побач быць, І тыя позіркі і словы, Што могуць сэрца […]...
39. Трэнас Заставайся сам-насам са сваёю самотай, Заплаці за свабоду асабістай пустэчай. Цешся марнымі марамі, плач сабе ўпотай Аб сваёй беспрытульнай душы […]...
40. Назаўжды з Беларуссю Зелень ніў і лясоў, Рэчак сінь і азёр Глыбіню, чысціню – Я у сэрцы нясу Гэту нашу красу, І ніколі […]...