Верш Векавыя муры

Старых каменняў пыл стагоддзяў,
на замкавых мурах палёг.
Ды на святых рачных разводдзях,
як на люстэрка ціха лёг.

Руіны замкаў – прывід часу,
людскога шчасця і бяды.
Час руйнаваў людскія класы,
і ў пыл цярушыў гарады…

А на руінах замкаў пышных,
гуляюць прывіды людзей.
Ім моцы не дае ўсявышні,
іх шлях да пекла карацей…

Гальшанскі замак дажывае,
свой зруйнаваны, буйны век.
І прывід там, як сон лунае,
навечна гэты яму здзек…

Муры яго зазелянелі,
трава ўзбуйнілася над ім.
Калісьці гукі там звінелі
прыгожым лікам залатым.

Цяпер так сумна бачыць цела
той прыгажосці векавой.
Карона з галавы зляцела,
і замак пакаціўся з ёй.

Ў векавых мурах з камення
ў закутках яго жыцця,
п’юць піва нашы пакалення,
вяртаюць замак з небыцця…

Бутэлькі “Лідскага” і “Бровар”
знайсці там можна ў закутках.
Наш час такі вялікі повар
трымае ўсё ў сваіх руках…

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Пішчалаўскі замак Сьпярша гэтая песьня называлася “Міхайлаўскі замак”. Я жыў побач, як раз паміж тым замкам, а папроста кажучы, “Валадаркаю” і Міхайлаўскім […]...

Прыгажосць Прыгажосць Ў віхуры цемрадзі і злосці, Ў будзённай шэрай чарадзе Нам ёсць патрэба ў Прыгажосці Не менш, чым ў хлебе […]...

Жнівеньская ноч як звар’яцела Жнівеньская ноч як звар’яцела, Развязала чорныя мяхі. Сотні тысяч зорак пераспелых Сыплюцца на мокрыя імхі. Галаву і сэрца мне працяла […]...

Паданне аб пакінутай варце Паданне аб пакінутай варце Што шэпчаш, вецер з глыбіні вякоў, што крыламі ўздымаў плашчы з крыжамі?.. На замак рушыць процьма […]...

Замак адраджаецца Замак адраджаецца У памяць аб першым суботніку па добраўпарадкаванні тэрыторыі Лідскага замка Ціха (хіба што вятры іншы раз свісталі) замак […]...

БАЛАДА ІВАНА ЛУЦКЕВІЧА (9.06. 1881–20.08.1919) На Роса ў Вільні росы, нібы слёзы, Бо ты ўсё ж не вярнуўся з Закапанэ, Бо ты вярнуўся […]...

Я гавару з дрымучым, цёмным лесам Я гавару з дрымучым, цёмным лесам. Я гавару, каб слухалі палі: I ў Беларусі шмат было Дантэсаў, I ў Беларусі […]...

Стары замак Калісьці ў часы старажытных князёў Вялізныя дрэвы раслі. Сярод гэтых дрэваў ўжо колькі вякоў Ляжаў раней замак стары. Ня ведалі […]...

Балада пра каханне Праз дрот калючы, Аўчарак іклы, Да болю сцяўшы дыханне, Праз варту, Краты Яно пранікла У лагер смерці, Каханне. За ім […]...

Верш для Юліі Вось і ты, маладая, молада пакідаеш мяне на прэч, наталіўшыся ўзахап з голаду спрытам рук маіх, сілай плеч. Пакідаеш, а […]...

Лепей абдымкаў такіх не бачыць Лепей ніколі, нідзе Абдымкаў такіх не бачыць, Калі вырываюць дзіця З матчыных рук гарачых; Калі адрываюць яе Ад цела забітага […]...

Мірскі замак У КРАІНЕ ЗАМКАЎ – БЕЛАРУСІ, Есць той адзін, к яму я сэрцам рвуся. То МІРСКІ ЗАМАК… Вакол яго паданьні, таямніцы […]...

БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...

Я губляю пачуццё быцця Я губляю пачуццё быцця. Трачу адчуванне цела й духа… Бездапаможная, нібы дзіця, Я уся – агонь, і боль, і скруха. […]...

Санэт-калыханка Спі. Прыстала зрэнка бычыць. Вушы – чуць, язык – тлумачыць. Думкі – ўгалаве блудзіць, Рукі – мацаць, цела – жыць. […]...

Сярэднявечны танец Сярэднявечны танец “Што за людзі скачуць?” – маму дзеці здзіўлена пытаюць. “Праз 600 гадоў у замку зноў сярэднявечны танец. Дамы […]...

БАЛАДА ЯНКІ ЛУЧЫНЫ (6.07.1851–16.07.1897) Тры мовы… І лягчэй маўклівым быць, Не бачыць, як травою зарастае Палетак, што прыдатны для сяўбы Свайго, тым больш– […]...

Пачуцці Я памятаю тую восень, Той цёплы вечар, тую ноч. Сустрэў цябе, і мне здалося, Пайшоў, нібы-то, цёплы дождж. Той дождж […]...

Касі, каса “Касі, каса, пакуль раса. Раса далоў. Мы косім зноў”. А пад касою той трава. Трава – не кроў, не галава. […]...

Да ўгодка Да ўгодка. Угодак першы, не вясельны, Не шлюбных, велічных званоў, Угодак першы, не да зельля, Не кліча стратам дактароў. Ён […]...

Кожны Кожны, гледзячы ў акно, Бачыць неба, азярцо, Паркі, вуліцы, сады, – Усе яму аднолькавы… Чалавек жа, усё бачыць, Сутнасць кожную […]...

На мінскім прыпынку Развітацца з табой ніяк не магу, У грудзях сэрца б’ецца балюча. Да цябе я зноў бягу і бягу, Быццам промень […]...

Пачуцьці на губах Пачуцьці застываюць на губах Такіх імклівых і прыгожых А думкі ўсе сядзяць ў мурах і іх разбэсьціць мы ня зможам. […]...

Мая бабуля Мая бабуля ня ведае болю яна думае што голад гэта ежа галота гэта багацьце смага гэта вада яе цела як […]...

“Драма ўнутры” Сярдэчнымі думкамі бывае нахлыне Да так, што цяжэй цягніка, Што ў скронях ад болю засвішча І цела душу на волю […]...

Паэтка Звычайны погляд у мокры дзень, Аздоблены сляпой дажджынкай… і над сталом яе вылучна цень… і вершы, змытыя слязінкай… Яна чакая […]...

Як жыць, чым дыхаць, што спяваць Ня ўражвае, становіцца сляпой і абсалютна непатрэбнай кропля над чужой шчакой. і вечарыны не расказваюць, каму і з кім прыдзецца […]...

Любіць цябе буду Маці мая, Зямля, хачу табе сказаць, не буду пісаць лісты, а казаць… Казаць тое, што жадаў даўно, аб чым Бога […]...

Гальшанскі замак ГАЛЬШАНСКI ЗАМАК…. Стаяць маўклiвыя муры Каля мястэчка. сумна паглядаюць, Зайздросцяць новаму жыццю, Часiны добрыя свае хвiлiнай узгадаюць….. Калiсцi замкам тут […]...

БАЛАДА ПЁТРЫ СЕРГІЕВІЧА (10.07.1900-1.11.1984) Мастак-нявольнік вечнай прыгажосці, Якому аж да смерці без спачыну Не маляваць партрэты для кагосьці, А ратаваць славутую Айчыну Ад […]...

91 см Кожны дзень прачынаюсь і бачу Свае вочы, далоні і вусны. Быццам помер, але я не плачу, Атрымаў невялікія плюсы. Ёсць […]...

Незнаёмка Зайшла, насупраць села у ззянні маладосці – і сэрца анямела ад блізкай прыгажосці. Праз тры прыпынкі выйшла Без кропелькі спагады, […]...

БАЛАДА ВАСІЛЯ ГАДУЛЬКІ (17.05.1946-15.06.1993) Нібы воран ляцеў над палямі, Нібы воўк тут шукаў воўчы след, Вершаванымі плакаў слязамі Адзінокі, як неба, паэт, У […]...

СВЯТОЕ ЮНАЦТВА Цябе мае прызнанне не кране, Прайшло ўсё, не варушы, навошта. Але прыходзяць да мяне ў сне Дзён тых чарга, стаяць […]...

Інак У старым горадзе быў будынак і на ім мясьцілася мансандра. У той мансандры мешкаў інак Ды вечарамі крэмзаў ём асадкай. […]...

Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз дзіцяці Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз – вобраз дзіцяці. Бадай што лепшым вершам лепшым вядомым мне вершам я назваў бы […]...

Да 10-й гадавіны БССР Быў час – стаіўшыся знямела Між пустак, пушчаў і балот, Ты ў занядбанні быў, народ, Твая зямля імя не мела, […]...

БАЛАДА ЯГАЙЛЫ (1352(?)-1.06.1434) …Прад табой крыжакі, як на полі крыжы, Дзе твой брат, дзе твой сын, дзе твой бацька ляжыць, Дзе ляжаць […]...

Дзень добры Вам! – Дзень добры Вам! – мае сказалі вочы… Ды ў ледзь прыкметным руху галавы душою неспакойнай я ўлавіў, што нерашучасць […]...

Мая абарона Шэпча белы вятрыска, што будзе лягчэй; З пацукоў у анёлы нясецца варона, Толькі мне ад цябе не адвесьці вачэй, І […]...