Верш Над балотам захад сонца
Над балотам захад сонца.
Пасярод, нібыта рана,
Багны дрогкае вакенца
Чырванее. За парканам
З трысьнягу, аеру, хлуду
Цішыня – як погляд Бога,
Быццам там чакаюць цудаў,
Ці даўно няма нікога.
Ещё вершы:
- Захад сонца Ты глядзела на захад сонца, ты смяялася промнем вясны. І ціха знікала далека, бясконца. Я клікаў цябе і не верыў […]...
- Не пазірай на захад сонца з жалем Не пазірай на захад сонца з жалем. Вер: наша радасць нес не абміне. Надыдзе ноч – сваё святло запалім: лучынку, […]...
- Балотам снежным праз сасоннік Балотам снежным праз сасоннік, Які смаловым пахам вабіць, Прастор балот зімою соннай Люблю санямі разухабіць. Люблю, як кусцік нізкарослы, Калі […]...
- ***Заснула сонца на кусце чаромхі * * * Заснула сонца на кусце чаромхі. Гуллівы касцярок гарыць-трашчыць. Гітары пераліў – раманс чароўны… О, як бы галаву […]...
- Намалюйце сонца! Калі ёсць сэнс, дык намалюйце сонца! Хай промні азараюць ваш пакой. Пляваць жа вам, што свеціць не з аконца, Галоўнае […]...
- ВУНЬ ТАМ, ЗА ЛЕСАМ Вунь там, за лесам, была вёска, Гадоў пятнаццаць, як няма. Сцяжынак вузкія палоскі, Сады, падмуркі, цішыня. Ляцяць у вырай птушкі […]...
- Засцярога Даверлівыя вочы Бога На ўласны свет глядзяць з нябёс, Дзе сын яго калісьці ўзрос – Пайшоў з бацькоўскага парога; Дзе […]...
- Няма ні месяца, ні сонца Няма ні месяца, ні сонца – Усё згубілася ў дажджы, Што лье марудна і бясконца, Куды ні глянь, ні пабяжы. […]...
- Ты прыйшоў на захад сэрца Я на ўсход тваёй дарогі. У тваіх далонях – вецер, У маіх – палын-трывога. А на захад – мілавіца, А […]...
- Адплывае на захад гарматны гром Адплывае на захад гарматны гром, Чорны снег і забітых белыя твары, I пражэктар далёкі светлым багром Б’е маўкліва ў чырвоную […]...
- Цярушыць дождж Цярушыць дождж і я цяпер адзін. Бывае, часам, цішыня ўзарвецца, і дзесьці ў сэрцы болем адгукнецца чужым “было”, сустрэчаў успамін. […]...
- Як пагасне аднойчы сонца Стане цёмна на ўсёй зямлі – Пабрыду па шляхох бясконцых, Дзе з табою раней жылі. Вось альтанка, тут я калісьці […]...
- БЕЛаРУСЬ. Захад Смаленскага княства, 1201- шы год Друцк беларускі, горад сла́ўны, На Друці рацэ, беразе пра́вым. Тут праходзіць адзін са шляхоў, Шляхоў у грэкі, з варажскіх вярхоў. […]...
- Зямны час Час зямны – вялізная варонка, Ў якой знікаюць ўсе мінулыя падзеі. Чалавек губляецца ў ёй быццам іголка, Знайсці якую немагчыма […]...
- Загляне сонца Загляне сонца ў наша ваконца, Хатку асвеціць праменьмі – Па цёмнай ночы ажывіць вочы Боскім да працы натхненнем. Позна мы […]...
- Зніч Чуеш подых гарачы агню I ахвяраў жахлівыя крыкі? I спалох бачыш духаў вялікі? Гэта ЗНІЧ* зноў прыйшоў на зямлю. Ён […]...
- Як сонца хінецца да долу Як сонца хінецца да долу, Так мне надыйдзе час сыйсьці. Адную Вас кахаць бы здолеў, Але ня здолеў Вас знайсьці. […]...
- Павесялелі ўсе разлогі Павесялелі ўсе разлогі, Снягі праменнямі зняло. Павысыхалыя дарогі Завуць удалеч, за сяло. Пакіну стол, аловак, сшытак, Вазьму кіёчак – і […]...
- СОНЦА Бачу: Чуе маё Сонца – Адчувае нават спiнай – Як сягае позiрк донца, Аж трапеча над пахвiнай!.. Ах! Няма у […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...
- Няхай Сумуе восень ля парога, Дзяўчынай юнай чырванее. Глядзіць на лецейка з трывогай, Нахай цяплом яе сагрэе. Няхай чырвоныя лісточкі Халодны […]...
- Зімовае сонца Сонца ў студзені дурэе – толькі свеціць, ды не грэе. Снег блішчыць, аж вочы слепіць. Снежных баб ніхто не лепіць. […]...
- Сонца і Смерць Цёмных начэй шкадаванне, і боль Раны глыбокай. Палае касцёр, Верным сяброўствам звязаўшы з імглой Сцятыя промні агню…Калідор Між пачарнелых ад […]...
- Вяртанне самой сябе Вера ў людзей Патухла як свечка Пад гнетам падзей… Забанена вечна Адна ва ўсім свеце Аднолькава смутна І зранку І […]...
- Летні лес “Летні лес” Летні лес, шацер зялены Нада мною ў вышыні Зачапіліся за кроны Хмаркі-белыя чаўны Пераблытаны галінкі Дзе бярозка, дзе […]...
- На смерць Сцяпана Булата На снезе першым першыя сляды, Нібы жыццё нанова нехта піша. Чарнее сад, звініць празрыста ціша, I ў сэрцы ўжо амаль […]...
- Творчасць У майстэрні, у цішы незвычайнай, Бы ў храме нябачнага бога, Творыць майстар, даўно шкпінарам Тут прапахлі і столь, і падлога […]...
- Над краем старажытным Над краем старажытным Сёньня хмары, І клёнаў золата Спакою не дае. Умольны погляд свой Ськірую ў неба-мару І папрашу у […]...
- У якіх краях Зямля Гасподня? У якіх краях Зямля Гасподня? Свой погляд кожны бараніць I супярэчнасць расце штодня На часткі дзелячы наш від Я бачыў […]...
- Чэрвеньскі світанак у самотным Эдэме Адвярэдзяць раны… час міне… чэрвеньскім світанкам завітае ў сне тая што туманам у нябыт сышла прывідам няісным промнем між пачвар […]...
- А цудаў не бывае, не бывае А цудаў не бывае, не бывае, Ды ўваскрасіла іх вада жывая – Матуль жальбу сыны з магіл пачулі, Прынеслі ім […]...
- Куды ісьці? Куды ісьці? Замкнёна ўсё наўкол! Ані няма у сьвеце гэтым шэрым. І сярод жыткі хвіля – быццам кол – працяла […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ КУПРЭЕВА (25.05.1937-20.09.2004) …Імчыць цягнік праз вецер і туман, З асенніх дрэў зрываючы лісцё, Нібы агонь, якога больш няма У сэрцы, што […]...
- Я ўжо ў казкі не веру Я ўжо ў казкі не веру, Прывідаў, русалак ды лешых няма. Я ведаю, што цмок не вартуе князёўну, А я […]...
- Каго шануем? Яны шануюць Пушкiна – як бога, Вялiкiм i магутным стаў народ, У будучыню – ясная дарога, Амаль няма для рускiх […]...
- Мне вашых вачэй ня трэба Мне вашых вачэй ня трэба, Яны навучыліся хлусіць. Палі ўжо даўно без хлеба І сеяць ніхто не мусіць. Забыліся вы […]...
- Сямёра не чакаюць аднаго Сямёра не чакаюць аднаго. А я свайго адзінага чакаю. З далёкіх пераплеценых дарог, Як жорава з самотнага вырАю. Чакаю, бы […]...
- Адказы Сонца чакае, калі наступіць дзень; зоркі чакаюць надыходу ночы; вецер пільнуе апалы ліст; маланка вартуе першы гром; неба ўпэўніваецца ў […]...
- Беларусы й латышы Шасціканцовыя крыжы, Беларусы, латышы – Для іх “цывілізацыі” вандалы. Братэрскія, арыйскія народы Чакаюць Сонца і свабоды! Чакаюць крывічы, радзімічы, латгалы, […]...
- “Прачніся, сонца – час ужо…” Прачніся, сонца – час ужо, Грукоча ў дзверы зімні ранак. І подых ветрыка яго Па свеце разнясе світанак. Я разгадаю […]...