Верш У вокны глянеш – снег навокал
У вокны глянеш – снег навокал,
Галінкі дрэў у задуменні белым,
І птушкі прытуліліся да вокнаў,
Як да далоні чалавечай целам.
У снежным кажусе – гронкі рабіны,
Як полымя чырвонае на белым.
Так і цяпло душы ўзімку
Палае ў горадзе застылым.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Чырвоныя гронкі рабіны Гронкі чырвонай рабіны чырвонаю фарбаю сноў… Фарбуюць, што мы нарабілі і грэюць халодную кроў. І цёплыя ночы астылі, пажухлі ад […]...
- Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...
- Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны, І журба ахутала сэрца маё… Вось пабеглі зноў слязінак кроплі, Каб балючае прыціхла […]...
- Зімовая замалёўка Зноў мароз за акном чаруе: Бы каралы кусты і дрэвы. Ледзь прыкметныя цені… Пануе У гэтай казцы зіма-каралева. Промні сонца […]...
- Сон акардэона Светлы сон акардэона Ў барвах восені туманнай Павядаў душы натхнёна Аб нязведаным спатканні. Мроілася нам сустрэча І застаўся успамінам Незабыўны […]...
- Заледзянеюць вокны Заледзянеюць вокны. шчупальцы працягнуўшы, хай панясе па хвалях проста-працяглых струн. хай разгарне па ветры. пысу ў пясок уткнуўшы. кожнаму кіламетру […]...
- Чырвонае на белым ЧЫРВОНАЕ НА БЕЛЫМ Шырэе між намі мяжа, Абветраны словы кахання. А ружы на снезе дрыжаць, Бы сведкі балючых растанняў. Так […]...
- Выпаў снег Выпаў снег. Ізноў ачышчаны І паветра. І зямля. Снег – як свята. Як праісціна. Зорак свежая ралля. Выйду ў ранак […]...
- У ГОРАДЗЕ, ДЗЕ У горадзе, дзе на дамах і засовы, і краты, І ўсё адно ў тых дамах – павукі і хімеры. У […]...
- А я верыць у казкі хачу А я верыць у казкі хачу. Так упарта. І так зацята. Кужаль бачання веры. Скручу. Непатрэбна. Адмоўнае сальда. Захінуся ў […]...
- Пасадзіла бярозку З народнага – пра жаночую долю Пасадзіла бярозку Ля бацькавай хаты. А сніцца рабіначка З лісцем прымятым. Ой ты, доля […]...
- Зноў закружыўся снег Зноў закружыўся снег. I на зялёнае голле, I на ажыўшае поле Сыплецца, сыплецца снег. Шэры, маркотны дзень, Хоць бы расінка […]...
- Шлях да Храма На фоне велічных нябёс – Прыгожа белае на сінім. Да Храма Спаса-Еўфрасінні Мяне ізноў прыводзіць лёс. Дарогай гэтай, пэўна, йшла […]...
- Вечар у горадзе Вечар у горадзе. Раскрыліўся цёмна – каштанавы вечар. Стаміўся. Стараўся паспець Падсыпаць сняжку, запаліць зоры-свечы І ў вокны дамоў паглядзець. […]...
- І акрые зіма белым снегам збалелую душу …І акрые зіма белым снегам Збалелую душу… На галінах напятых Абудзіцца снежнае скерца… І праз цемру Праблісне спамінам, Бы гронка […]...
- Рабінавы гай Восень, жоўтым крылом не махай, Не ўзляцець табе ўслед за зязюлямі. Я прыйшоў у рабінавы гай. Гай мой ціхі, Як […]...
- Там, дзе зоркі цалуюцца Там, дзе зоркі цалуюцца На высокай страсе. Там, дзе травы мілуюцца У празрыстай расе. Дзе шукае дзяўчына Кветку шчасця свайго, […]...
- *** Спеюць у прыцемках зоры Спеюць у прыцемках зоры. Месяц дрыготка блішчыць. Смехам срабрыстым азорыш крылы збалелай душы. Глянеш паглядам чароўным – сэрца пазбавіш тугі… […]...
- Чужыя вокны На замёрзлых вокнах зоркі, воку непрыемны – колкія. Подыхам сваім сагрэю рукі, толькі ў сэрцы мяккім – грукі. Заліваю горла […]...
- Інжынеры чалавечых душ Інжынеры чалавечай душы прыходзяць на працу – бяруцца за справу. Ускрываюць грудную клетку. Капаюцца ў галаве. Шукаюць у пятках. Не […]...
- Не наркотык Ты ўзгадаеш мне свой сон, Я адгукнусь гаворкай сціслай. Абпаліш вершам, нібы іскрай, Другім даб’еш наўздагон. Сустрэўшы, не дасі далонь, […]...
- Колькі жа навокал прыгажосці! Колькі ж ў наваколлі прыгажосці! Неба нават цешыцца, калі Восень, заляцеўшая у госці, Крочыць гаспадыняй па зямлі! Лоўка, бы мастак […]...
- Снег на вуліцы і ў душы Снег на вуліцы і ў душы замятае сцяжынкі ўсе… Ты самоту-адчай заглушы, хай надзея ўзрасце пакрысе. Хай забудзецца прышлае зло, […]...
- Зірніце навокал – як здорава * * * Зірніце навокал – як здорава: пад сонцам танцуюць дажджы! Вясёлкі гуляюць над горадам, чапляюць за сосен крыжы. […]...
- Якая цемрадзь навокал Якая цемрадзь навокал Вярэдзіць, свідруе вока. А мне яшчэ так далёка Да святла. Мой лёс-гэта лёс адзіны, Адзіны з маёй […]...
- Зрываюцца гронкі дамашняй рабіны Зрываюцца гронкі дамашняй рабіны, як кроплі крыві на бялюткі паркаль, і свецяць апошняй лістотай асіны, і моліцца дуб – адзінокі […]...
- Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...
- Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...
- … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
- Студзень завірушны Белым снегам, чыстым пухам Прымяце садок стары. Мароз з цеткай завiрухай За ноч абыйдуць двары. Вокны зробяцца сляпымi: Траў дзiвосных, […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ БАГУНА (9.11.1908-17.02.1938) …Ты прыпомніў дарогі Айчыны І не ўспомніў дарогі другой, Ля якой бы бярозы й рабіны Так цвілі невыказнай журбой. […]...
- Засынае ноч Засынае ноч. За акном вятры заплятаюць акно заінелым. Месяц белым віном апаіў яры, асыпае ўсё белым… белым… У пакойчыку ты […]...
- Я апраўдаю снег цяжкі Я апраўдаю снег цяжкі, Мяне снег лёгкі апраўдае. Зіма, навек мой сум пакінь У гэтых стылых белых далях. Змані багаццем […]...
- Шыпшыны куст палае ў свеце Шыпшыны куст палае ў свеце, Трапеча – нiбы матылёк… Не пагасiў нi дождж, нi вецер Надзеi колай вугалёк. Шыпшыны куст […]...
- Белы снег на далоні трымаю Белы снег на далоні трымаю, Растае ён у халодны ручай, Быццам родную мову губляю, У сэрцы гнеўны боль ды адчай. […]...
- Пяшчота.(Прысвячаецца маей дачушке) Сонейка мілае, усмешкай палае, Бацьку й маці бачыць жадае, Чароўныя вочы сэрца змінаюць, Дзіўныя ручкі, душу сьціскаюць. Палаюць пачуцці да […]...
- ЗіМА ДЭКАРУЕ САМА На снежным полі – чорныя кусты, Здзёр вецер вопратку з галінак. Цяпер яны стаяць маўкліва, Там-сям вісяць счарнеўшыя лісты. Навошта […]...
- Трывога Чырвоныя вокны, Як вочы, Праваламі ў змрочных дамах Пужаюцца, Вылезшы з ночы, Світанку, Што пылам прапах. Гляджу на чырвоныя вокны […]...
- ЗIМА ДЭКАРУЕ САМА На снежным полi – чорныя кусты, Здзёр вецер вопратку з галiнак. Цяпер яны стаяць маўклiва, Там-сям вiсяць счарнеўшыя лiсты. Навошта […]...
- Трагедыя ў стыле gothіc. Track 2 – “Агонія” Істэрыя… Змрок… Пекла… Полымя… Атрутная бездань геены. Напалм… Прадонне… Вечны палёт у нікуды! Не-е-е!!! Боль душы. Бляск голак джаліць вочы. […]...