Верш Расце атава

Ещё вершы:

1. Расце крапіва Расце крапіва каля тыну старога. Няма ў двары ўжо болей нікога. І кажа яна: “Паважаны мой, тыне, Я цяпер тут […]...
2. Паграбае лiсце лiстапад Паграбае лiсце лiстапад… Дзень бы з промняў пяшчоты сатканы. Гэткiх дзён у жыццi выпадае няшмат, Калi ты ў цэлы свет […]...
3. Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...
4. Пазітыў Я ведаю, будзе поспех! Упэўнены, шчасце насустрач ідзе! Перакананы, ведае ўдача мой паштовы адрас, хто я і дзе! У большасці […]...
5. Прайшло *Прайшло* Мне б хацелась вярнуцца ў дзяцінства, Дзе кожны дзень радасць, І дзе кожны дзень спакой, Дзе не бывае бязвыхадных […]...
6. Рыбачка з Набярэжнай Рыбачка з Набярэжнай Над возерам духоў плыў водар, як кветак водар над лужком. Яна рыбачыць трошкі воддаль ад рыбаловаў-мужыкоў. Яе […]...
7. ГАЛОЎНЫЯ ПРАЎДЫ ЖЫЦЦЯ – На чым стаіць усё? – На зямлі! На добра ўспаханай раллі, На камяністай, на лясной, На беднай, але на […]...
8. Я чую – ты лёгка крочыш уздоўж травы Я чую – ты лёгка крочыш уздоўж травы – Абцасікі стукаюць мерна і манатонна. Я рытм гэты буду памятаць, бо […]...
9. Рака дзяцінства Дзе будзе пеўня салавейка, Крынічка мые золата-пясок, – З узгорка, вёсачка “Нарэйкі”, – Пачула яе першы галасок. Не развітаўшыся з […]...
10. У гэтым полі небу лёгка У гэтым полі небу лёгка, але яшчэ лягчэй вачам. Зайздрошчу, поле, твайму лёсу, непадуладнаму вякам. У вечна юным абнаўленні твае […]...
11. Раз’ехалiся – разышлiся Раз’ехалiся – разышлiся… Жывём на розных астравах. i кожны ўжо з уласных высяў, Як птах, забыўшыся на страх, Цераз пакуты […]...
12. У заробкі У заробкі Папрасіла: звані, не маўчы, Бо спакой так нялёгка даецца. Удалячынь хоць глядзі, хоць крычы, Толькі з рытму збіваецца […]...
13. Раз’ехаліся – разышліся Раз’ехаліся – разышліся… Жывём на розных астравах. І кожны ўжо з уласных высяў, Як птах, забыўшыся на страх, Цераз пакуты […]...
14. Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...
15. Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
16. Дружба Калышуцца Прыпяці хвалі, Цалуюць пясок залацісты, Плывуць у зялёныя далі Ля ног у байца-сувязіста. З узнятай наперад рукою Ён стаў […]...
17. Бо Спадар наш зацята маўчыць Бо Спадар наш зацята маўчыць. Мы, бадай, між сабой, людзі добрые, Роўны ўсе каб кахаць ды любіць, Але ж, дзеяй […]...
18. Сонца ўсходзіць над ракой Сонца ўсходзіць над ракой – Хоць вазьмі яго рукой. Толькі я яго не брала, Белу свету аддавала, Полю з лесам, […]...
19. Згубіў цябе. Куды ж пайсці? Згубіў цябе. Куды ж пайсці? Hi адраса, ні тэлефона. Як промень воч тваіх знайсці У горадзе мільённым? Я без цябе […]...
20. Зорны аазіс Ноч ідзе, пастукваючы кіем, Па бязлюднай чуйнай цішыні. Цень двароў, самотныя агні, Крокі, нетаропкія, цяжкія. Там трывожна хмурыцца мужчына, Тут […]...
21. Сьмецце на зямли Золата зляцела, бурштын и медзь. Дрэвы голыя не сьмела калышуцца ледзь-ледзь. Ператварылася каштоўнасьць у сьмецце на зямлі. Часовае значэнне, годнасьць […]...
22. Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
23. Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы. I стала маласнежнаю зіма. Здаецца, пацішэлі птушак спевы. Маўчыць зязюля, быццам і няма. Хто вінаваты […]...
24. Адгукнісь П. Н. С. Адгукнісь! Умомант бліснуць твае вочы І памкнуцца зрэнкі ўшыр, Адгукнуцца сэрца хоча, Ды язык нема маўчыць. Ад […]...
25. Хлебаробу Восенню ты і вясною Ніву упарта арэш. Часам у рукі з любоўю Пульхную глебу бярэш. Следам сяўба надыходзіць, Перадыхнуць не […]...
26. Сляды – Каго гэта ўчора страчала? Пад вечар да рэчкі ішла? – Страчала вясну, – адказала. – Хіба яна ў ботах […]...
27. Гэта справа Гэта справа ганебных рабоў-пакланяцца і падаць. Наша справа-стаяць, уздымацца, ісці. Наша Воля лунае ўзнесенным Сцягам. Наша Воля крывёю на сьнезе […]...
28. БЕРАГ МАЛЕНСТВА У кожнага ноша свая. i свой Бог. Не будзем пра Бога… А толькi: Вытокi дарогi – бацькоўскi парог, Бераг маленства […]...
29. Сяргею Есеніну Калі правы свае “качала” Пасрэднасць і замоднасць, Крычала кнігаўка адчаю Твайго самотна. Душа спагады не прасіла. Хоць і было астрожна […]...
30. У праменьні зорнай цішыні У праменьні зорнай цішыні Горад за вакном Даўно маўчыць. І, забыўшы стомленыя дні, Любая заснула на плячы. У імгненьнях мройна-залатых […]...
31. Масква-Брусэль Мая зямля-матуля, раскажы, Чаму тысячагоддзі твой народ Раскрыжаваны лёсам на крыжы – Рукой на захад і рукой на ўсход? Ці […]...
32. Скаргі коткі Ну вось, пішу і я свой верш, А мне ад гэтага не лепш: Ну як тут штосьці напісаць, Ня ведаючы, […]...
33. Помнiш, калi мы з табою Помнiш, калi мы з табою Прысак рабiны збiралi – Вецер рваў лiсце рабое, Долу пускаў па спiралi?.. Золка было ў […]...
34. Помніш, калі мы з табою Помніш, калі мы з табою Прысак рабіны збіралі – Вецер рваў лісце рабое, Долу пускаў па спіралі?.. Золка было ў […]...
35. То не гул завірухі мяцежнай То не гул завірухі мяцежнай І не рокаты ўпартага мора, – Гэта Нёман разліўся бязьмежна На грудзях Беларусі прасторнай. Чую […]...
36. Каб ты ведаў Мой каханы, мой любы! Што не тоіш атруты, Быццам боль і пакуты Не твае, а мае! Зноўку вусны надзьмуты, Не […]...
37. Берагі Бераг твой узносіцца абрывам, Бераг мой – нізінны, лугавы. На тваім – табун сонечнагрывы, На маім – духмяны пах травы. […]...
38. Дарога дадому У безлічы шляхоў, Што лёс наканаваў, Дзе засталіся вузялкі На памяць, Не знойдзецца, бадай, Больш светлы за той шлях, Што […]...
39. Вочы твае галубыя Вочы твае галубыя Цi то блакiтныя Як жа яны мне любыя Кветкi расквiтлыя Вочы твае блакiтныя Вуса пшанiчныя Хоць галава […]...
40. Мне патрэбны твае вочы Мне патрэбны твае вочы, каб глядзець ў іх да ночы. Мне патрэбны твае вушы, каб сказаць, што я не хлушу. […]...