Верш Вішня

Ещё вершы:

1. Ратунак Пашчасьціла мне ці не? Гаворка якраз не пра гэта. Жыву я ў той старане, . Якая нічым не сагрэта. Яе […]...
2. Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
3. Туман майго дзяцінства быў бялейшы Туман майго дзяцінства быў бялейшы. Ён плыў над лугам, нібы з Марса карабель. Агонь майго дзяцінства быў ярчэйшы. Ён свеціць […]...
4. Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
5. * * * Замяцеліў вішанькамі май * * * Замяцеліў вішанькамі май. Сыпле й сыпле, несупынны гэткі. Прыгаршчамі поўнымі збірай У траве пялёсткі, як манеткі. Языком […]...
6. ЗАГАДКА НА ЗМЯРКАННІ Ты велічная будзеш у маўчанні, Прыгожая ад трапяткога слова, Чароўнаю загадкай на змярканні, Калі прымусіш пакахаць нанова Мужчыну, што пагрэбаваў […]...
7. Песня-звон Гэй ты, маці, родна мова, Гэй ты, звон вялікі, слова, Звон магучы, Звон бліскучы, З срэбра літы, З злота збіты, […]...
8. Купальская ноч ля возера Вось недзе за гэтым, а можа, за тым Ядлоўцавым знакам – імшара, Дзе папараць-кветка агнём залатым Закрэсліць зямныя ўсе чары. […]...
9. Шукае памяць забыцьця Шукае памяць забыцьця, Мінае мноства спраў нябогіх, Жыцьця мінуўшага працяг, Заве на новыя дарогі. Але парванае вяроўкі Вузлом адзіным не […]...
10. А ці памятаеш тое спатканне А ці памятаеш тое спатканне – Як квітнелі сады па начах? Зоркападам ўсміхалася ранне У бурштынавых неба вачах. Як анёлы […]...
11. Люблю я восеньскія знакі Люблю я восеньскія знакі, Калі барвовыя сады. I луг, Ягоны покрыў мяккі, He прыхапілі халады. Калі спружыняць пад нагамі Ля […]...
12. Бездань Звыклы свет наш раптоўна змяніўся, Павуціннем расколіны сталі. Вечны сум на зямлі зарадзіўся, Загубілі старыя скрыжалі. Быццам мора раптоўна ўзнялося […]...
13. Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Прабегла праз раніцу светла Па вуліцы Веры Харужай З прыгожым вялікім букетам. Было ў гэтым штосьці […]...
14. Папрасі ты ў неба зорку Папрасі ты ў неба зорку – хай Сусвет яе адпусціць да цябе ў тваю хату запаліць табе святло Папрасі ты […]...
15. РАДА І песня мая вам рада, І думка зімой вясенняя, Мяне завяце вы Радай – Сваёй чарнавокай Ясеніяй. Мяне баіцеся страціць, […]...
16. Вераснёвая ноч Вераснёвая ноч, бель туману густога, Зарападавы звон у трывожнай цішы, Усё без лішніх прыўкрас, невыдумна і строга, Як у добрай […]...
17. БАЛАДА ФРАНЦІШКІ УРШУЛІ РАДЗІВІЛ (1705-1753) Жонка князя, паэтка, красуня, княгіня, Кіраўніца тэатра-і гэта ўсё ты. Прад камінам сядзіш і агонь, што ў каміне, Асвятляе […]...
18. Жоўтай восені сумны звон Жоўтай восені сумны звон Зноў паціху трывожыць сэрца. Неба шэрага парасон Зрэдку промнямі усміхнецца. Нетаропка, нібы пастух, Вецер лісце дарогай […]...
19. Грувасткія цені плывуць над зямлёй Грувасткія цені плывуць над зямлёй – То хмары ў благім прадчуванні. І вецер спявае пра “вечны спакой”… Разрушаны ўсе спадзяванні. […]...
20. …Якое неба выблісне з аблок *** Якое неба выблісне з аблок!.. Нібы кране істоту раптам неруш, Нібы з душы здымае боль і немач Яго бясконцай […]...
21. Шыпшына Ах, шыпшына мая калючая, Ты – як сімвал душы беларускае: З кветам ружова-белым – Тварам самой Зараніцы. З шыпамі асцючна-калючымі […]...
22. Плошча Адчуваю: за мной са зброяй ідзе цень. Доўгі, насуплены, змрочны… З цягам часу хаваецца ў Дзень, Нібы апошні бяглянак на […]...
23. БАЛАДА АЛЕСЯ АДАМОВІЧА (3.09.1927-26.01.1994) Не думаць пра сябе нідзе, ніколі І роднае нікому не аддаць. Айчына ёсць, калі ў яе ёсць воля, Нібыта […]...
24. Хлеб Ці гэта звычка, ці патрэба – Адчуўшы лепшы ў свеце пах, Я зноў цалую бохан хлеба, Які трымаю у руках. […]...
25. Твайго палону прагну я Твайго палону прагну я – He адпускай мяне, работа. Хай дыхае у твар спякотай Ралля суровая твая. Адно на ёй, […]...
26. Чужы горад А без цябе мне гэты горад стаў чужы, Усмешак тут чамусь не бачу болей, Замест кахання тут ідуць адны дажджы, […]...
27. Рыгораўна …Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]...
28. Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Полымем сінім гарыць ля акна. Нібы па снезе з пралескай нясмелай Ходзіць здзіўлёна і ўцешна вясна. […]...
29. Лісце Восень прайшла пералескамі, Па няголеным ржышчы ніў, Чырвонымі арабескамі Лісце лес ураніў. Глянь на зямлю залатую, Пяшчотную, сумную, чыстую, Нехта […]...
30. Там, дзе клёкат буслоў урываецца ў ціш …Іх гоніць з дому подых маразоў, Ды адлятаюць з думкаю адною, Каб хутчэй вярнуцца зноў дамоў, Прынёсшы вестку пра вясну […]...
31. Драбіны Драбіны да неба цягнуцца ў цішы Нібыта мне шлях пракладаюць ў імглу… Вядзьмарка-рака сваёй хваляй увішна Агорне, як маці, спрадвечну […]...
32. Байка Мода на мову? Гэта цікава Ціха Карова Казе сказала Тая стаяла ў сваім хляву І “па-кароўскі” усе “МУ” ды “Му” […]...
33. Усё чакае вясны Усё чакае вясны: Ціхі парк апусьцелы, Яго прывіды-дрэвы, Нібы тыя крыжы. Усё чакае вясны… Нібы тыя крыжы, Думкі ў нас […]...
34. Восені званы Восені чырвоныя званы зазванілі сумна і ўрачыста, паляцелі ў подыху зямным карагоды гукаў медналістых. Плаўны звон, меланхалічны звон, сцежка гаем, […]...
35. БАЛАДА ЗАІРА АЗГУРА (15.01.1908-18.02.1995) Камень халодны, нібы вечны лёд, Але ў тваіх руках ён ажывае, Цяплеючы, святлеючы, як мёд У кветках тых, куды […]...
36. Заблішчаць купалы на Купалу * * * Заблішчаць купалы на Купалу ад высокіх паганскіх кастроў, нібы з даўніх стагоддзяў паўсталых, каб сагрэць нашу кволую […]...
37. Матылёк Ты скажы, Галінка, Як мы будзем жыць? Ты мая смяшынка, Трэба даражыць Кожным днём пражытым, Кожнаю вясной. Валасы, як жыта, […]...
38. Вечны вандроўнік Памяцi Язэпа Драздовiча Пад сонцам I пад Шляхам Млечным Дарога сцелецца радном. Няспешна йдзе Вандроўнiк вечны Мастак, паэт i астраном. […]...
39. БАЛАДА ВАСІЛЯ ГАДУЛЬКІ (17.05.1946-15.06.1993) Нібы воран ляцеў над палямі, Нібы воўк тут шукаў воўчы след, Вершаванымі плакаў слязамі Адзінокі, як неба, паэт, У […]...
40. Адчайнае АДЧАЙНАЕ Я – нявольнік самотны з забытага краю. Я – пакутнік, закуты людзьмі ў кайданы, – Ані волі святой, ані […]...