Алесь Борскі | Беларуская паэзія

Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове

Цела паэта не вечна

Нас туды нахальна цягнуць

Жнівеньскі вечар

Астывае кава

Canimus surdis*

Ці верыць?

Другі прыход Хрыста

У планеты на плячах

Зменіцца ранак

Уладар невядомага

Апошні гук

Чужыя вокны

Не пакідай

Апошнія хвіліны Каліноўскага

Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё

На мінскім прыпынку

Сто з ста

Гуляе сон

Ці там мы?

Пра снег

Апусцела душа

Буду жыць

Сумленны грамадзянін

Мы з табой

Згарым ты і я

Любіць цябе буду

Я аддаў свае сэрца даўно

Гэта спакой, ці турбота

Адыграю сваю ролю

Выбачайце

Скончыўся бег

Вось ноч

Трымціць на вятры ліст пажоўклы

Чырвоная кропка

Сінквейны

Шчасце…Гора

Ліхтар у паветры больш за волю

Паны і халопы

Ты гэта зразумеў

Вось і ўсё

Бачу восень

Іду дамоў

Цукар кахання

Восень. Цемра

Ідэал шукаю

Мае сэнс жыць на Зямлі

Твой розум – планета ікс

Яне здрадзіў каханню свайму

Чэ Гевара

Не вароціш

Ля ракі ў лесе так ціха

Паганская княжна

Ёсць такі народ – Ліцвіны

Хачу ісці туды, дзе чакаюць

Пустым, бясконцым песням

Сярэбранае

Галіны ліп па-над стрэхамі хат

Льецца сонца

Мой бог разналікі паўсюды жыве

Абязкровіла вёска

Зоркі слова

Люблю прайсціся пад дажджом

Што здарылася?

Колькі кілаграмаў смерці

У гэты мароз зоркі ззяюць

Прозалiрыка 1

Быццам у пекле

Змаганне сілай

Пачынаецца

Незразумелае

Ідалы веры

Наркаман

Мне не трэба

Я люблю гэта поле сырое

Мова, слова

Захад сонца

Маленькая думка аб свабодзе

Свой вораг

Калі прачнецца неба

Ён быў на вайне

Блакіт, прастор

Любоў прыходзіць

Да нематы аглохла

Баiцца прырода таксама

Апошняе слова

Ва ўспамінах

Хуткая думка аб Афрыцы

Чорная Русь. Пытанне паганца

Есць такі народ – Ліцвіны

Выпіты да дна жыццём

Плямы на сонцы

Заўтра нас ня будзе

Свабода з вытокаў

Мой новы свет гарыць і ззяе

Да берагу роднага

Прывітанне растання

Схавай сваё цвярдое сэрца

Слязьлівы смех шута

Бярэзінскі біясферны запаведнік

Мы развіталіся з табой

Розныя два слупкі

Па снезе

Мне горад пустынны заўсёды

22 чэрвеня

Мы ёсць пакуль мы жывём

Я цябе не знайшоў

З людзьмі цікава

Расхінецца мора

Мленькая думка аб сввбодзе

Што сонцам узыдзе

Бор, дзе жыве бог

Трыццаць пяць чалавек

Мае сто гадоў адзіноты

Думкі маладога салдата

Пад восень

Я лічу да трох…спыніўся

Бацьку забрала лета

Кіруе злосць на свеце белым

Чырвоныя гронкі рабіны

Разарві фотаздымак

Шукаю ў начы

Мая любоў

Шукаю ў начы, не бачу нічога

Tіbі et іgnі

Векавыя муры