Верш Звычайна ў жніўні
Зорак,
Як зерня, на небе высокім
Насыпана ў жніўні.
Дзесьці за лесам далёка-далёка
Шэпчуцца ліўні.
Чутна,
Як спаць укладаюцца ветры
Там, за гарамі.
З бору дыхнула цёплым паветрам –
Пахне грыбамі.
А ў поўнач,
Здаецца, усё анямела,
Ціха ў прасторы.
I толькі раз-пораз яблыкам спелым
Падаюць зоры.
Ды нельга ўсяго расказаць на паперы
Пра неба, палеткі.
Я знаў:
Аднаму не заўсёды павераць –
I браў з сабой сведку.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
- Зямныя яблыкі З зямлі падымаю яблык – Спелы румяны ранет, Які быў пупышкай, Стаў кветкай, Зваліўся яблыкам… I так мільёны гадоў. Падаюць, […]...
- Хай разумнікі рагочуць Хай разумнікі рагочуць, дурні хай смяюцца, Мараў і жаданняў саромецца не трэба. Шанцы ды сюрпрызы не кожнаму даюцца, Зоркі падаюць […]...
- Грыбасей у жніўні тупатаў Грыбасей у жніўні тупатаў Між ялінак, дзе буяла папараць. Шышкі з шапаценнем ціха падалі, I мне ўсё здавалася не так. […]...
- Рабінавая ноч Зорка падае долу, бы перасьпелы яблык – Бойка на зорным полі – Бог змагаецца з д’яблам. Крочаць па небе грозна […]...
- Асенні вечар На лістоце – кроплі, на траве – расінкі, падаюць з нябёсаў дробныя дажджынкі. То ж асенні вечар – надыходзіць рана, […]...
- Адразу прашу прабачэння за мову Адразу прашу прабачэння за мову – З вас большасць яе да вясковай адносяць. Ды маю надзею, што нейкія словы Раз-пораз […]...
- Днем і ноччу хварэе душа Днем і ноччу хварэе душа: І вачыма блакітнымі маці, Спелым яблыкам з тога каша, Што на лаўцы стаіць у роднай […]...
- БАЛАДА ПАЎЛЮКА ТРУСА (6.05.1904-30.08.1929) “Падаюць сняжынкі-дыяменты-росы”, Падаюць бялюткі за тваім вакном. І бяжыць юнак па першым снезе босы Да труны з жытнёвым просценькім […]...
- На апошняй вярсце Позні мой вечар, як ціхая восень: Долу злятаюць лісты. Гэта – пара і жніва, і дакосін Каля апошняй вярсты. Сонца […]...
- У жніўні збяруся ў поле У жніўні збяруся ў поле, там жытні загон вятрыска кідае мне ў твар прыбоем, узняўшы зярнятаў пырскі. З узмежжа, нібы […]...
- Канцона Там, дзе ранеты на золку свой пачынаюць “дэсант”, росніцай Верасень золка мерае крокамі сад. Ціха ступае, няспешліва паміж падпорак з […]...
- На бясконцай дарозе На бясконцай дарозе 1 Нехта злізвае дні. Нехта тыдні глытае. Нехта месяц за месяцам, Як скарачае. І гады хтось штурхае: […]...
- Травень рассыпаў на неба Травень рассыпаў на неба- схіле зоры карцеччу. Вечар хіліцца ў ноч. Дыяментаў гушчар травень рассыпаў на неба. Вочы твае ахінаюць […]...
- Дзед і шчупак Было неба то сіняе, то ружовае, А пад ім малая хатка рыбака… І было, як неба, возера шырокае, Шумела там […]...
- Мне б да зор з табою дакрануцца Мне б да зор з табою дакрануцца, Рукі пераплёўшы паляцець… Ціха краем вуснаў усміхнуся: …Адзінота. Белая сумець. Пачакаць яшчэ я […]...
- У вераснёўскім лесе У вераснёўскім лесе Ветрык лісцём церусіў, Як летуценнем імпрэсій Музыка Дэбюсі. Ціха было і ўтульна… Ды раптам – той голас […]...
- Адзінокі верш Ілбом грукаю ў сьцены – замест дыялёгу зь ценем… Прынцыпова ўсё роўна, скончыцца дождж ці не – тлумачу ілбом сьцяне, […]...
- Гарачае жаданне Ноч. Усе спяць. Я гляджу ў акно. Зоркі маўчаць, як мае вусны, У параненай душы няма слоў – Дзе ты? […]...
- Паглядзім у вочы… Памаўчым Паглядзім у вочы… Памаўчым… Усміхнёмся, як у час спаткання. Што – жыццё? Ўсяго салодкі дым, У якім губляецца змярканне. І […]...
- Я спаліў бы ўсе свае вершы, каб ты сагрэлась Я спаліў бы ўсе свае вершы, каб ты сагрэлась Нават ў самую лютую зіму на цэлым краі, Ап’янелы ад шчасця […]...
- БАЛАДА ВАЛЕРЫЯ МАРАКОВА (27.03.1909–29.10.1937) Не вярнуцца дахаты паэту, Як і зорцы, што ўпала, у неба Не вярнуцца з крывавае Леты, Дзе паэтам нічога […]...
- Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
- З “ВОСЕНЬСКІХ ЗАМАЛЁВАК 1. Лісьцё роспачна за вокнамі галосіць: “Восень, во-осень, во-о-осень!..” Бо сарве яго і панясе па сьвеце Вецер. І ляцець па-над […]...
- Сустрэчы з багамі Агнёвая паненачка з часоў Вялеса, Бурштынавых вачэй пагляд чароўны… Палоніць душу дзён, зрынае Ахілеса У бездань пачуцця сатканага з бавоўны […]...
- Ты мне вясною прыснілася Летняя ночка купальная Яснай растаяла знічкаю. Падаюць зоры світальныя Ў чыстыя воды крынічныя. Ой ты, дзяўчыначка мілая, Як жа ты […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ТРУХАНА (18.08.1947-20.03.1999) На сцэну выйсці і на ёй застацца, Як застаюцца зоры над зямлёй, Каб разам з намі плакаць і смяяцца, […]...
- Чэрці Ведаеш, што незвычайна? калі страшна, што нельга баяцца. чуваць вокліч адчаю і незаўважна змагацца. Верыш, можа быць, бачыш, чуеш, як […]...
- Як пазбегнуць Як пазбегнуць мітусні бясконцай? Як бы птушкай шэраю у неба? Там дзе свеціць несупынна сонца, У таемную краіну мне бы. […]...
- Суніцы Неба шарэе на золку, Толькі патрэбна у’ставаць, Каб дзень прыходячы толкам Вырабіць і спрацаваць. Сёння ідзём у суніцы! Сонца у’ […]...
- БАЛАДА ВЯРТАННЯ БАГДАНОВІЧА (9.12.1891-25.05.1917) 1. Далёка-далёка ля сіняга мора Душа не знаходзіць спакою зямнога. І чайкай лятае над сумным прасторам, І просіць спагады– […]...
- Дарагая… Каханая Дарагая… каханая… залатая… Ці ты чуеш, як цяжка мне? Можа косы твае расплятаюць там далёка, далёка дзесь… Не магу расказаць […]...
- Дождж. Аблокi. Цішыня Дождж. Аблокi. Цішыня. Словы не патрэбныя. Ластаўчына мітусня. З неба кроплі срэбныя Моўчкі падаюць уніз. Кветкам падабаецца Свежасць летніх навальніц. […]...
- У пустым сонным пакоі, адзінота У пустым сонным пакоі ціха, так здараецца. Сцены белы, як паперы, нехта захапляецца. Недзе вылятаюць мары з-пад трохкамерных вакенцаў. І […]...
- Ці ж сьвет наш благі? Ці ж сьвет наш благі? Падаюць ясныя кроплі… Падаюць… ці ж сьвет благі, Той, што дажджамі гаворыць Зараз з пачуцьцем […]...
- БАЛАДА ЯЎГЕНА КУЛІКА (31.10.1937-12.01.2002) …Ты замкі аднаўляеш на паперы, Нібы ў былое адчыняеш дзверы. А там агонь і кроў там на траве, І […]...
- Зорачкі Зорачкі ціха мігцяцца ў сусвеце. Хочацца зрэдку зірнуць ў вышыню, Кінуць пагляд з адзінокай планеты Ў светлую, ясную зорную мглу. […]...
- Зорны воз Зорны воз Мне – чатыры гадкі. Кожны дзень штосьці новае дорыць. Я распытваю ўсіх і пра ўсё і матаю на […]...
- БАЛАДА КАСТУСЯ АКУЛЫ (16.11.1925– 29.01. 2008) Далёка Радзіма, як зорка Венера, Якая заўсёды ўначы прад вачыма Была, і ў душы не цямнілася вера, […]...
- Жыта Бясконцай вечнасці хвіліна. Запомніце яе і зберажыце: I ты, мая асенняя каліна, I позні васілёк у спелым жыце. Як першае […]...