Верш Сейнер “АЛЕНА”
Б’ецца ў бераг магутнае мора,
Рассыпаецца веерам пенным,
I плыве па блакітнай прасторы
Белы сейнер з чырвоным “АЛЕНА”.
I кігікаюць плаўныя чайкі,
I імкліва трапечацца сцяг.
I пад сонцам гарачым цяльняшкі
Высыхаюць на потных плячах.
Хутка выплыве горад знаёмы,
I трывожна душа затрымціць:
Як жа доўга ішлі мы дадому!
Як жа страшна на сушу ступіць…
…Смутак сэрца балюча сціскае,
I глядзіш у акно задуменна:
Светлай марай там ціха знікае
Белы сейнер з чырвоным “АЛЕНА”.
Ещё вершы:
- Алёна Запляталі у косу, стужачку чырвону, Выдавалі замуж дзяучыну Алёну, Без яе згаднення, нават не спыталі, У белае адзенне яе апраналі […]...
- Верш удзячнасці Пімену Панчанку I страшна падумаць, і страшна паверыць, ва ўсё, што было між людзьмі. I што будзе? I страшна, як б’ецца аголена […]...
- Мой сад у снезе па калена Мой сад у снезе па калена Азяб у золь і снегапад… Табе не холадна, Алена? Табе не холадна, Алена? Табе […]...
- Алене (прызнанне хлопца) Алена-красуня, Алена, Стаю ля цябе на каленах. У вочы твае пазiраю I бачу: таксама кахаеш. А помнiш ты нашу сустрэчу? […]...
- Восеньская маркота Для слёз не хопіць і вядра, Калі маркота і хандра Рыдае ў голас. Ганю вяршэнства смутка ўдаль І спліна дажджавую […]...
- Глінтвейн Парушыў стасункаў святыя каноны, Хацеў ва ўсім разабрацца… Пасуе чырвоны глінтвейн для размовы, Белы глінтвейн – для танцаў. Да ночы […]...
- Пагоня Шмат гадоў, шмат стагодзьдзяў таму, Калі ворагі лезьлі да нас, Бралі зброю і йшлі на вайну Ўсе, хто мог тую […]...
- За межамі Леты Два вогнішчы на тым баку І лодка, чорна-бездакорная. Крыху яшчэ і я змагу Разгледзець контур нечы чорны. Успомніў! Гэта ўсё […]...
- Зноў еду дадому Зноў еду дадому, Хоць знаю: сустрэчы Ніколі не будзе на гэтым шляху. Хацінка сівая ўздыхне па-старэчы І ветла запросіць мяне […]...
- Душа, нібы птушка Душа, нібы птушка ў клетцы, Ірвецца яна на волю. У клетцы можна сагрэцца, Ды толькі лятаць – ніколі. Душа нібы […]...
- Вяртанне У вечаровай зыбцы цішыні задумліва зямля калыша стому. Святая ноч запальвае вагні – я з выраю вяртаюся дадому. Пра што […]...
- Мне не страшна зараз быць вар’ятам Мне не страшна зараз быць вар’ятам. Было б горш, калі б я ім не быў. І ў цемры жыў сваім […]...
- Я вярнуся здалечы Я вярнуся здалечы Да раднога парога, Дзе запалена ў печы І памыта падлога. Дзе без справы не крыўдзяць І заўсёды […]...
- Не плачце Не плачце. Надыдзе час – жыцьця іскрынку Дзьвюмя далоньмі не стрымаць, Цела, раўнюсенькай скарынкай, На лаўку прыйдзецца пакласьць, Надыдзе час […]...
- Сёстры Леніна Яны ішлі за братам, як байцы Ідуць за камандзірам баявым, – Сястрыцы, аднадумкі, малайцы З глыбокім – братнім позіркам жывым. […]...
- Іванка Гады вайны. Разруха. Бруд. Кліч хлопчыка аб дапамозе. Які адзін застаўся тут, На неабкатанай дарозе… Яго бацькоў даўно няма: Загінуў […]...
- Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...
- Мой жнівень Яшчэ сплываюць промні на далоні Агніста-апякаючым дыханнем. Яшчэ не паскупіўся жнівень сёння Насеннем росным улагодзіць ранне. Яшчэ напоіць ноч гарачай […]...
- Нарадзілася я немаведама дзе Нарадзілася я немаведама дзе: ці ў пустой галаве, ці ў глухой баразне… Мо пад плотам ля Полацкага касцёла, ці ў […]...
- Эгаізм Крыніцам танных пачуццяў я аддаю перавагу. Люблю непрыстойнасці страшна, яны спатольваюць смагу. Уся прыгажосць на свеце належыць маiм вачыма. А […]...
- 1863 Прачынайся! Браток Беларус! зноў Радзіма зняслаўлена, ў кратах, зноў Хрыста прыбіваюць на крыж, чорны страх пасяліўся ў хатах! Мы па […]...
- На ростанках Ты скажы мне, цьма глухая: Доўга будзеш ты ляжаць? Доўга будзе думка злая Сэрца жалем калыхаць? Не шумі ты, лес […]...
- Чэрвенькія ночы Нячутна чэрвеньскія ночы Ляцяць праз цалаванне зор, Па таямнічых сцежках крочаць Паўз серабрысты край азёр. У цішыні многагалосай Чароўных трэляў […]...
- Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы. Стаю і слухаю, як у цішы Зрываецца з галінкі яблык. Ударыўшыся аб здранцвелы […]...
- Роднаму Гарадку Паклалі асфальт на сцяжынкі дзяцінства майго, Іх долу прыціснулі шэрым і цяжкім бетонам. А ў хаце чужыя жывуць амаль дзесяць […]...
- МЕЛАНХОЛIЯ Так бывае у восень парою У лесе – там, дзе паветра празрыстае, Пазбауляюся зноуку пакою, Ад прыроды маей урачыстасці! Ціхім […]...
- Вечаровая малітва І дождж, і сьнег, і сум адвечны мой. І кнігі бескарысныя, і песьні. І час ляціць над мёртваю травой, І […]...
- На белых абадах веласіпеда На белых абадах веласіпеда Кацілася два сонцы праз жыты. I бесклапотна каласіла лета, З якім навечна расставаўся ты. I ветразь […]...
- Пяе дзяўчына над ракою Пяе дзяўчына над ракою, Над Прыпяццю-ракой пяе. Няма на сэрцы супакою – Яго і песня не дае… Лятуць, плывуць, знікаюць […]...
- Сонца чырвоным пеўнем Сонца чырвоным пеўнем За копы садзiцца, Пахне навокал сенам, Травой-медунiцай. Тата касу наладзiў, Правёў па лязу “брывою”; Рукi пружацца сiлай, […]...
- Буся На крыжы твайго цела вяртаюцца з выраю траваквецце і птаства, матылі і грамы. Убачыць цябе ў палёце – атрымаць блаславенне, […]...
- Можа нічога не было Можа нічога не было, Можа – прывід, а можа – ява. Можа пачуцці замяло Чырвоным лісцем лістапада. Яшчэ надзею шле […]...
- Не верце Не верце, што дрэвы не тужаць ніколі. Шчымліва журбуюць яны й на прыволлі па песнях птушыных, не чуць якіх болей, […]...
- Між каханьня, між сяброўства Між каханьня, між сяброўства… п. Мядзьведзевай Н. А. Развітальнай поўнюсь тугай, Смутак крые небакрай, Рэжа сэрца вострым плугам, Колам ў’ецца […]...
- Дадому Гады?, нібы воды імклівай ракі, Адносяць нас ад берагоў, Дзіцячых жаданняў, ад блізкіх сваіх, Ад вёсак ды ад сваякоў. І […]...
- Вытокі ” Вытокі” Да роднай хаты, да вытокаў Сівым вяртаюся здалеку Хутчэй дамоў душа імкнецца А сэрца бьецца, на волю рвецца […]...
- Трыццаць Каралінак Калі сэрца аптэка Або гастраном – Душа чалавека Маленечкі гном. Але калі мур, Не прыступная вежа, Mercі і bonjour, У […]...
- Прафілактычнае каханьне Верш: (пераклад з рускай мовы) – Мы знаёмы? – Не, мы не знаёмыя. – Шкада, Я жадаў бы з вамі […]...
- Небагата часу з таго дня мінула Небагата часу з таго дня мінула, Як збірала маці сына ваяваці. Сядзіць матка ў хаце, слёзы выцірае. Сын яе адзіны […]...
- Крык Яны ішлі насустрач веры – яны ішлі! Без ценю рабскага сумневу – яны ішлі! Ішлі з адкрытымі вачыма – яны […]...