Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Кветкі бэзу

Кветкі бэзу, кветкі бэзу!
Вы такія ж, як тады…
Расхінаю вас і лезу
Ў незабыўныя гады.

Пасвіў тут калісь карову,
Тут у пікара гуляў,
Тыт спрадвечныя два словы:
“Я кахаю…” – прашаптаў.

Памыляўся тут таксама –
Цяжка гэта абмінуць –
І тады казала мама:
“Чалавекам, Янусь, будзь!”

З-пад Хабараўска, з Находкі
Думкі ў гэты край плылі,
Хоць і там на дзіўных сопках
Кветкі дзіўныя цвілі.

Кветкі бэзу, кветкі бэзу…


Верш Кветкі бэзу - Янусь Малец