Верш Заўсёды наперад

Ещё вершы:

1. Гэй, наперад! Гэй, наперад, покі сэрца Б’ецца, рвецца на прастор, Годзе млеці ў паняверцы; Гэй, да сонца! гэй, да зор! Хай бацькі […]...
2. Я заўсёды зайздросціла ветру Я заўсёды зайздросціла ветру, Я жадала ляцець у прастор, Каб мяне мой жыццёвы матор Уздымаў у шальное паветра… Каб плыла […]...
3. Заўсёды трошкі таямніцай Заўсёды трошкі таямніцай Была ты для мяне і ёсць: Чагосьці светлага крыніцай, Перад якім я – толькі госць. Прывабнай зоркай […]...
4. Плаці наперад Раскажыце мне людзі, што дае вам штуршок? Хто вас цешыць у дзень, што трымае ў рок? Пералікі сяброў: хто сапраўдны? […]...
5. Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...
6. Над намі лётаюць самалёты Над намі лётаюць самалёты. А мары ціха крадуць рэальнасьць. Зьбегчы і зькнуць. Забіць на сталасьць. Крануць паветра шчасьлівым ротам. Над […]...
7. Як мая мама заўсёды казала “Уставай, гультай! Знайшлася справа для жвавых, юных ягадзіц! За межамі тваёй канапы свет поўны цудаў, таямніц! Ня мукай як карова […]...
8. Калі б наперад людзі ведалі Калі б наперад людзі ведалі І тое загадзя спазналі, Што іх чакае ў Дамадзедаве Ў гаротным аэравакзале! Яны бы планы […]...
9. Заўсёды праўда пераможа Заўсёды праўда пераможа, Які ёй лёс не прызначай. Нахабства, здраду, подласьць, грошы, Нявер’е, веру і адчай Заўсёды праўда пераможа… Адно […]...
10. Вось п’едэстал Вось п’едэстал – Як памяці прывал. Гвардзейскі знак пад зоркаю ў пяць промняў. Я ўспомніў вас, таварыш генерал, Я ўспомніў […]...
11. Заўсёды немагчыма хачу Заўсёды немагчымага хачу… Бягу, лячу я ўслед за немагчымым. Хоць ведаю – той прывід сыдзе дымам, Ягонай траекторыяй імчу. У […]...
12. Мой брат Навакол марскія далі. Б’юцца ў борт сівыя хвалі. Над лінкорам ззяюць зоры. Брат мой служыць на лінкоры. Гоніць вецер вал […]...
13. Мне горад пустынны заўсёды Мне горад пустынны заўсёды, Там гулка…і ўсё ж такі глуха. Пустэльня на сэрцы прыроды Гудзіць і трашчыць на вуха. Вядзе […]...
14. Заўсёды так: як дрэнна штось Заўсёды так: як дрэнна штось, Не скарджуся нiкому, iмчу туды, дзе я не госць,? Спяшаюся дадому. Зноў уяўляю, як здалёк […]...
15. Ці заўсёды я з табою буду Ці заўседы я з табою буду? мая радзімая зямля, ці зноў пабачу тую руту? што супакойвала маля. Ці зноў пачую […]...
16. Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...
17. Люблю, заўсёды сню і мару Люблю, заўсёды сню і мару, Шаную цвет вясны тваей. Увесь да родных рысаў твару Штодзень прыростаю мацней. Штодзень кладу на […]...
18. У прыроды свае законы У прыроды свае законы – спаконвечныя. Калі засыхаюць крыніцы – плытчэюць рэкі і рачулкі, якія жывіліся імі, чэзнуць хмызнякі і […]...
19. Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...
20. Пражываючы дні (Памяці Анатоля Мяснікова) Пражываючы дні паміраючы ўночы па шляхах сваіх крочым мы заўсёды адны За дзвярыма сцяна за акном снежань […]...
21. Твае глыбокія лясы Твае глыбокія лясы, Празрыстыя, як люстра, рэкі… І звон ураніцу касы, І цягніка наперад рэйкі. Люблю цябе. Усю. Як ёсць. […]...
22. Едзе хмарка Едзе хмарка-ўсюдыход, едзе з захаду на ўсход. Не спыняецца нідзе, дождж у кузаве вязе. Гром вуркоча, як матор. А наперадзе […]...
23. Хоць жыццё не заўсёды сваёю атульвае ласкай Хоць жыццё не заўсёды сваёю атульвае ласкай, Толькі вера не гасне, пакуль ёсць над намі шчэ Бог, Што адчыняцца дзверы, […]...
24. Мацней, крыло! Шпакі – Глядзіце! – Засяляюцца. Шпакоўні – Іх найлепшы дом, Дзе наваселлі пачынаюцца Спрадвечнай бойкай з вераб’ём. Стаіць шпачыны свіст […]...
25. БАЛАДА ТАДЭВУША ЛАДЫ-ЗАБЛОЦКАГА (27.08.1811-жнівень 1847) …Не любяць вальнадумлівых цары. І, каб ты мог памерці без пары, Ты ў Грузіі паслужыш радавым. Над скаламі […]...
26. Пішы заўсёды мне, пішы Пішы заўсёды мне, пішы, Пішы ў шуме і цішы. Пішы ўдзень, пішы ўноч, І словамі ў мой розум кроч. Пішы […]...
27. Гуцульская рака Навокал горы ў шыпах еляў, Нібыта вожыкаў сям’я. Між іх, як яшчарка, праз зелень Імкне крыштальная бруя, Дзе па каменнях […]...
28. Скупое лета на цяпло Скупое лета на цяпло, Але было яно, было, Хапала сонца квеценi. Буяла, пенiла, цвiло i прабiвалася, расло,- Хоць i не […]...
29. Ліст да маці Мне барабаніць дробны дождж у шыбу, Лісткі праз фортку падымае вецер. Радкі хвалююцца і скачуць, нібы дзеці, І сын, што […]...
30. Далёкае места плавае Далёкае места плавае У моры цёмнага піва. Нам – ноч, Птушкам – ніву. Далёкае места плавае У моры замежных моў. […]...
31. Магікане Засыпалі вочы яго – жывыя крыніцы. Паатручвалі кроў – рэчкі і рэкі. Сцерлі памяць аб продках – кляштары, камяніцы. Зубы […]...
32. Заўсёды з любоўю З маленства нас любяць жанчыны, Перш – хлопчыкаў, потым мужчынаў, Спачатку – маці і сёстры, Потым – сяброўкі, Пасля – […]...
33. Хачу служыць Мой брат – хлапец геройскі, І за яго я рад: У беларускім войску Пайшоў служыць мой брат. Пра Грунвальд і […]...
34. Самотная хвілінка Згубілася хвілінка ў прасторы Чамусьці выпала з абоймы часу У гэтым хісткім шматгадзінным моры Дарэчы не была яна ні разу […]...
35. Начная размова Ты памятаеш, месяц-брат, як мы з табой гулялі? Як нашы вуліцы й двары да ранку не змаўкалі? Ты памятаеш, месяц-брат, […]...
36. Да вас звяртаюся, няшчадкі Да вас звяртаюся, нашчадкі, Да суйчыннікаў сваіх, Пакіньце злосць і зайздрасць, звадкі,- Мы нацярпеліся ад іх. Любіце травы, дрэвы, рэкі, […]...
37. Балотам снежным праз сасоннік Балотам снежным праз сасоннік, Які смаловым пахам вабіць, Прастор балот зімою соннай Люблю санямі разухабіць. Люблю, як кусцік нізкарослы, Калі […]...
38. Аддаю шчыры голас салдацкі Я дарос, пасталеў на вайне. І хоць свеціцца срэбра на скронях, Дзядзькам клічаш дарма ты мяне, – Першы раз галасую […]...
39. Цягнік Беласток-Ленінград Цягнік Беласток-Ленінград Памяці першых ахвяр Вялікай Айчыннай вайны ў Лідзе Цягнік Беласток-Ленінград крануўся са станцыі Ліда. (Згаданы маршрут праклінаць ускорасці […]...
40. Гадзінай шарай, нібы ў Леце Гадзінай шарай, нібы ў Леце, канаў і дол, небасхоў, і раптам – вызарыла ў свеце, я думала, што гэта вецер, […]...