Верш Сіняе
Белыя хвалі ў марыве сінім,
Пляж каляровы ў тусоўцы…
Вочы твае і каханне сасніў я,
Танга на круглай пляцоўцы.
Можа, й было ўсё ўвечары сінім?
Ды ці магу я прызнацца
Яснага месяца не упрасіў я
Першаму мне цалавацца.
Смех твой рассыпаўся звонам у сініх
Кроплях, што падалі з цела,
Месяц на вуснах доуга насіў іх,
Ночка ажно зіхацела…
Ещё вершы:
- Лэдзі на сінім кані На ледзяным вакне Трызніцца далягляд… Лэдзі на сінім кані Ноччу спусцілася ў сад. Пары пярлінавай плынь Воблакам з вуснаў ляціць, […]...
- Стосам блытаных ліній Стосам блытаных ліній, Быццам ніці з асновы,- Залатое на сінім Голле ў вечар вясновы. І ў дрыготкіх глыбінях Шэрых воч […]...
- Начны раманс Іду дамоў пад зорным небам, Самотны месяц зiхацiць. Спрабую зберагчы санэтам Агонь каханьня, што кiпiць. Жыве ў сэрцы твая постаць, […]...
- Хвіліны пройдуць дарагія Хвіліны пройдуць дарагія, Як пышнае цвіценне траў. I зменяць дні зусім другія Той дзень, што шчасце абяцаў. Так адплывае ўдалеч […]...
- Жвавая тройка сініх пегасаў Жвавая тройка сініх пегасаў сіняй маланкай мкнецца па небе. Сіняй смугою сцелецца вольна след рэактыўны ўнізе свавольна. Воблакам сінім на […]...
- Т. Б. М Веру ў вачах тваіх сініх чытаю. Верас, рамонкі, валошкі збіраю. Дзеўчына, розумам, сэрцам – я твой, Муж, абаронца, сапраўдны герой. […]...
- Азерная фея АЗЕРНАЯ ФЕЯ То у лодцы плывеш чыстай роунядздзю То ідзеш берагам і усміхаешся Табой вобразы возера поуняцца І хлапечага сэрца […]...
- На літоўскай зямлі Добра ў лузе ў час палудны! Лёгка там дыхнуць! Хмаркі белыя марудна За лясы плывуць. Ветрык краскі чуць калыша, Травы […]...
- Белыя сыплюцца долу крышталiкi Белыя сыплюцца долу крышталiкi, Белыя крышацца хмаркi ўгары. Сосны захутаны ў белыя шалiкi. Белая мiтусь у белым бары. Белая, мяккая […]...
- Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
- Марозік грукнуў кіем у акно Марозік грукнуў кіем у акно, Крылом махнула белая пароша. I клён імкліва выбег за гумно, Каб прывітацца з ёлкай-снеганошай. Які […]...
- Звязда Малым я ў детдоме быў, Шапку старую насіў, Есці мала нам давалі, Бо багата з кухні кралі. А дырэктар строгі […]...
- МІЛЫЯ МЯСЦІНЫ Белыя крыніцы З халоднаю вадзіцай… Чырвоныя пагоркі, Заходы надвячоркам… Белыя лясочкі, Птушак галасочкі… Мілыя мясціны – Нам беларусінам....
- Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...
- Два штрыхі да вядомай ісціны Даказана і войнамі, і голадам, Што падаюць раней Мужчыны-волаты. Жанчыны ж Застаюцца жыць удовамі, Засмучаныя думкамі бядовымі. Таму Спачатку падалі […]...
- Тыя коні не пасьвяцца ў травах мурожных Тыя коні не пасьвяцца ў травах мурожных, Не бяруць хлеб даверліва зь цёплай далоні… Я жыву, адчуваючы жылкаю кожнай, Што […]...
- Белыя слёзы зімы Здаецца, белыя слёзы зімы Цяпло выпраменьваюць волі. У кроплях-ільдзінках наўкола хмызы – Пакручастых сцежак нядоля. Далонь у далоні, ідзем да […]...
- Анэстэзія Дождж схададнелымі пальцамі з пярсцёнкамі зжоўклага лісця) вымывае з жаданняў кальцыі расцярушвае мараў няіснасці. Дождж прахалодай палеткаў (лысых гвалтоўна абшараў) […]...
- Мана – не знік ты! Мана – не знік ты! Не! Ты тут, са мной! Дасюль цябе І бачу я, і чую! Твой голас, лік […]...
- Веі замружу, і ўбачыцца вечар Веі замружу, і ўбачыцца вечар – Белая цэркаўка тоненькай свечкай. Гнёзды шпачыныя пад Палатой. Цені дубоў над халоднай вадой. А […]...
- 1863 Прачынайся! Браток Беларус! зноў Радзіма зняслаўлена, ў кратах, зноў Хрыста прыбіваюць на крыж, чорны страх пасяліўся ў хатах! Мы па […]...
- Вясна ў дарозе Яшчэ ўсюль навокал снег Ляжыць, бы белая спадніца. Сустрэць вясны прыемны смех Ніяк не дасць зіма-царыца. Бывае, промні сонца б’юць […]...
- Голуб Я паслаў бы, голуб, Цябе ў любы край, Дзе маё каханне, Дзе мой светлы май. Мо б занёс праз далеч […]...
- Знічкі Ночкаю весняю Падалі знічкі, Падалі – Я іх хапаў. Поўныя прыгаршчы Нёс іх да веснічак Той, каго шчыра кахаў. Мякка […]...
- Пахавалі мяне на світанку Пахавалі мяне на світанку І укралі прыгожыя думкі Я забыла як падалі зоркі Я забыла як плакалі дзеці У руках […]...
- Застанься Застанься. Ноч у чэрвені плыве Да досвітку сляпым, кароткім шляхам. Давай прысядзем моўчкі на траве, Што прарасла пад неба зорным […]...
- Ад дажджоў сівы гасцінец Ад дажджоў сівы гасцінец і пясок набрак і спух, толькі вецер ярка сініць хмараў белых лётны пух. Сонца хіліцца на […]...
- Май зялёны на парог Май зялёны на парог. Ночка. Вішні белыя. Ходзім мы з табой удвох, Нібы звар’яцелыя. Не страчаліся з зімы. Што ж […]...
- Абцалую цябе Абцалую цябе, Абшапчу, Адагрэю, Не пушчу ні на міг У сівую зіму. Над вяршынямі сосен, Над вольным палётам барэю На […]...
- Мая Lorelei Ісh weiss nicht, was soll es bedeuten, Das ich so traurig bin. Heinrich Heine* Ёсць месца такое ў лесе, з […]...
- Успамін каханага Ці памятаеш ты, Як ранняю вясной Зіхцеў на небе месяц малады? Як ён трымцеў У золкай, зорнай вышыні, Як марыў… […]...
- Для цябе Калi здаецца, што не патрэбна нiкому, Калi сум яшчэ з вечара ў хаце, Ведай, што прыйдзеш дадому, Нешта хутка адкажаш […]...
- Верш пра белы наліў Белыя яблыкі, першыя яблыкі лета, са скурай пяшчотнаю, бы ў немаўляці, хрусткія, як белы зімовы сьнег. ваш водар мне не […]...
- ПАСАГ ДЛЯ АЙЧЫНЫ ПАСАГ ДЛЯ АЙЧЫНЫ Як нявехна ў няроднай сям’і Ты пасагу сабе не надбала, Залатыя кляйноты тваі Ў пыху сёстрам сваім […]...
- Каханне памірала У палон ты сэрца захапіла, Каханне абудзіла ты. Душа хачу, каб мая жыла З тваёй душой, у тваёй душы. З […]...
- Садоўнік Выспелю белыя-белыя, чыстыя-чыстыя. Вызваню іх, быццам зоры ў роднай цішы. Толькі б на голлі жыцця маладзёна-вячыстыя ззялі ўноч між другіх […]...
- Нашчадкі арыяў Нашчадкі арыяў Мы злеплены з белага цеста і маем арыйскую кроў, на згубленых сцежках Авесты сабе мы шукаем сяброў. Вяртаем […]...
- Музыкай напоўніўшы пакой Музыкай напоўніўшы пакой, Мы ўтанулі ў музыцы з табой. I памерлі мы, і ажылі, I плылі над намі караблі Белыя, […]...
- Начная размова Ты памятаеш, месяц-брат, як мы з табой гулялі? Як нашы вуліцы й двары да ранку не змаўкалі? Ты памятаеш, месяц-брат, […]...
- Францішак Скарына Полацк поўны саборным звонам. Душы поўніць нябесным страхам. Ад Сафійкі плывуць іконы, люд на неба глядзіць у жаху. Хтось спяшаўся […]...