Верш Запусцілі запал у народныя масы

Ещё вершы:

1. Нашы народныя ўзоры Цаніце вышэй за золата Нашы народныя ўзоры. Ў іх тайна быцця вялікая- Пасланні далёкіх зораў. Ў іх нашых святых прародзічаў […]...
2. Народныя гулянні Нешта робіцца ня так у Краіне “небарак”:выйшлі увечары гуляць, а вакол АМАПа раць. Толькі селі на метро, як спынілася яно. […]...
3. ХУТКАЯ ДАПАМОГА Пераклад “Домовята и каша” Кирилла Авдеенко Што за крык? Што за роў? Цягнік можа з рэльс зыйшоў? Не цягнік – […]...
4. Туман не пакідае старарэчча Туман не пакідае старарэчча. I з небасхілу месяц не сышоў. А нехта стогне, вухкае і крэкча, Ніяк не можа вылезці […]...
5. Апошняе жаданне Апранула народныя строі, Скрыпку ў рукі пяшчотна ўзяла, Каб пачулі й за Лысай гарою Пра цуд-кветку, што ўноч расцвіла. Купалінка […]...
6. Вялес Прывітае цудоўны лес, Водар хвойны дае натхненне, Гаспадар тут стары Вялес, Дух захоплівае імгненне. Зверы ўсе для яго – сябры, […]...
7. У суме мне лёс падсумуе У суме мне лёс падсумуе Страты-знаходкi, Палiчыць гады. Магчыма, тады й засумую i горка заплачу тады. Пакуль жа – я […]...
8. Ёсць “Дошка гонару”. Няхай бы Ёсць “Дошка гонару”. Няхай бы, паколькі столькі сіл у зла, на відным месцы “Дошка ганьбы” перад вачамі ў нас была. […]...
9. Без перакосаў вельмі цяжка Без перакосаў вельмі цяжка, Без перакосаў – аніяк! I як куратнік наша хатка, Дзе ўсё – касяк-перакасяк. Нядоўга пляскалі мы […]...
10. Мой боль, маё калючае шчасьце Мой боль, маё калючае шчасьце, Мой спакой і лёгкі цяжар. Я хачу на падлогу ўпасьці, І ляжаць непрытомна ад мар. […]...
11. Чырвона-буры верасень прыходзiць Чырвона-буры верасень прыходзiць, I з iм лiстота ў парках карагодзiць. Пунсовых пацалункаў мiтусню Я назiраю, як гульню агню. Удзячны парк […]...
12. ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ. І ЗАСТАЦЦА НЕ МУШУ У ІМ. БОЖА ПРАВЕДНЫ, МНЕ Ж КУДЫ ДЗЕЦЦА АД МАЛАНКІ, ШТО […]...
13. Прысвячэнне раману “Людзі на балоце У мілагучным клёкаце балот, Дзе Курані карэнні запусцілі, Прырода-маці з клопатам расціла Палескі працавіты свой народ. Зямля, пачуцці, праца у […]...
14. І ня трэба смяяцца І ня трэба смяяцца, Тут жа лютасць сваю выяўляць. Давядзецца растацца: Гэту думку пара ўсведамляць І настрою разбітыя рытмы, І […]...
15. А некалі будзе так Калі завітае Яна – паненка з касой-літоўкай, я, чарку кульну да дна, пазыкі раздам гатоўкай. Суседу пакіну ключы – маўляў, […]...
16. Стамляецца нават метал Стамляецца нават метал. Падшыпнікі, шарыкі, ролікі, Сыграўшы часовыя ролейкі, Растрачваюць гарт і запал. Ідуць праз якія мілі Выпрабаванняў якіх На […]...
17. Сем дзён… і далей будзем разам Хвалі лятуць, А з далёкага воблака Вызірне промень Пагладзіць ёй локаны… Мора бязмежна, А вочы прывабныя Зноўку ў бездань Мяне […]...
18. Магутная нацыя Я патрыёт сваёй краіны, Я патрыёт зямлі радной, Гучаць народныя быліны, У душы сатвораныя мной! Пра Беларусь яны, пра мову […]...
19. ПЕКЛА НА КАРЦІНАХ БОСХА Босх жахлівае пекла стварае, Каб не жыць у ім зараз і потым, Каб пакінуць яго… Назірае За прамоўцам адным крываротым. […]...
20. Кропля Хадзіла ля кустоў сцяжынкай I не заўважыла, калі На іх разложыстых галінках Буйныя кроплі зацвілі. Адна, налітая, як вока. Вось-вось […]...
21. Ліпеньскі вечар Яшчэ ў дрымоце дзённай совы, Раса не легла на лугі, А ён папругай тумановай Падперазаў ужо стагі. Як “заўтра” захадам […]...
22. Каб заставацца назаўжды сабой У хвілі роздуму я сэрцам далятаю Да запаветных Прыпяцкіх пяскоў. Узбуджанай душою абдымаю Квяцісты выбух бэзавых кустоў. Іду дамоў знаёмаю […]...
23. У полі Грышка, хлопчык невялічкі, У поле выйшаў з дому, Люба там каля крынічкі Хлопчыку малому! У гушчары кустоў зялёных Многа розных […]...
24. Не будзі мяне раніцай Не будзі мяне раніцай, родная. Буду бачыць я сон пра жыццё, Дзе краіна, ад глупства свабодная, Прарываецца скрозь забыццё. Дзе […]...
25. Суботнịк ị вясна Нарэшце дачакалỉся… Вясна! Хаця яшчэ сваволỉць вецярок. Зямля паволỉ абуджаецца ад сна, Ỉмчыць дзятва ỳ гай па першы сок. У […]...
26. Смерць я двойчы патурбаваў Зносіць снежныя рэшткі прочкі легкаважны празрысты дождж… У раку ўвайшоў я двойчы, двойчы выкруціўся, анягож. Шанцавала! Загоіў стыгматы, праразаю хвалі […]...
27. Журавель Чаму жыццё не падняло Яго пад хмары залатыя? Здавён вартуе ён сяло, Высока выцягнуўшы шыю. I ўсё цікуе – хто […]...
28. Клічуць журавы Клічуць журавы Ізноу журавы над асеннім прасторам. Кідаюць журботныя уніз галасы. Вітаюць юнацтва, ды клічуць за мора, Маркотай трывожаць дзявочыя […]...
29. Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць, бо ўсё пакідае на ўласных месцах, і, як гаспадар кватэры, якую здымаеш, […]...
30. Хвюрэр Нацыянал-Круткінізму Калі я стану хвюрэрам(а можа толькі Мюллерам) У нас праз кожныя гады чатыры будуць адбывацца: Народныя, свабодныя “Выбары-выбары не галасуюць […]...
31. Замак адраджаецца Замак адраджаецца У памяць аб першым суботніку па добраўпарадкаванні тэрыторыі Лідскага замка Ціха (хіба што вятры іншы раз свісталі) замак […]...
32. Гады, што порахам дыхалі Пасв. маім братам; Петю, Толю І сёстрам; Ніне, Вале, Соне, Тане і Рае. Гады, што порахам дыхалі, Бацькоў мінулі, зьбераглі, […]...
33. Над безыменнай магілай Таямніцай мясціна ахутана. Скрозь сунічнік І зарасць ажын, Ды туга з камянёў Пяцікутная На пагорку магільнай імшы. Бацяны – па […]...
34. Чытаю вершы па тваiх вачах Чытаю вершы па тваiх вачах пасля я ад’язджаю i словы ў бокi розныя ляцяць напрыканцы цябе спытаю чаму ты погляд […]...
35. Спрэчнік “Спрэчнік” Стаў чырвоны, ціск падняўся І даказвае свае Хто такі? Адкуль узяўся Толькі праўда ў яго! Распаліўся, няма спасу І […]...
36. Дзень асенні змаўляецца з бабіным летам Дзень асенні змаўляецца з бабіным летам: Пералічвае золата ў шатах бяроз І страсае падатак – жывыя манеты – За гадзіны […]...
37. Творчасць У майстэрні, у цішы незвычайнай, Бы ў храме нябачнага бога, Творыць майстар, даўно шкпінарам Тут прапахлі і столь, і падлога […]...
38. Японія Лустачкі сушы, бязмежныя воды, Сівой Фудзіямы стан ганарлівы, Подых жаданай, адвечнай свабоды, Сакура, хокку і харакіры, Заклік: “Банзай!” і мастацтва […]...
39. Роздум ля помніка “Бітва пры Мілавідах” ВОЛЬГА ЦЯРЭШЧАНКА ( нар. у 1964г.) Роздум ля помніка “Бітва пры Мілавідах”, пастаўленага савецкай уладай (за некалькі гадзін да пачатку […]...
40. Санэт Чароўнай з’явай дзіўнай прыгажосьці Ты ў сэрцы зруйнавала прахалоду. Кляну цябе, кляну сваю прыроду, Дзе месца ёсьць для рэўнасьці і […]...