Верш Перасцярога
Гэй, паглядзі ў неба, чалавек!
Убач, што ў яго краёў няма!
І была так і будзе кожны век,
Пакуль Зямля усё круціцца сама.
Калі ж яна круціцца перастане,
Тады ты зразумееш, чалавек дурны,
Што Сонца ўжо ніколі і не ўстане,
Бо Сонца ненавідзіць жах вайны.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Пра дурнога Калі свіння забрэша на вавёрку – Тады дурны паразумнее. Калі засвішча рак, і рыба заспявае на пагорку, Тады дурны хоць […]...
- Мужык Што я мужык, усе тут знаюць, і, як ёсць гэты свет вялік, З мяне смяюцца, пагарджаюць, – Бо я мужык, […]...
- Памрэш не тады Памрэш не тады, Калі рукі складзеш На покуці. Памрэш – Калі сэрца тваё Перастане балець За сірот, за нямоглых, За […]...
- Невялічкі заклік Чалавек зямлі не мае – Ён тады не чалавек. і чагосьці не хапае, і не хопіць ужо спрадвек. Досыць танна […]...
- Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...
- Той, хто кахае “Той, хто кахае,- Чалавек сапраўдны”,- Услед за паэтам Паўтараю я. Адзіная, святая праўда, Пакуль жыве і круціцца Зямля. Каханне нараджае […]...
- Жанчына з мары Цябе ніколі не было. Аднойчы я цябе прыдумаў: Любові запаліў святло Над цёмным непарушным сумам. Здзіўляўся мары, як дзіця. Фантазію […]...
- Абарона – Твая Краіна Слугі народа сёння шыкуюць. Але нічога – гэта не бясконца, Нібы ворагамі сталіся людзі, Загляне сонца і ў наша аконца! […]...
- Душа чалавечая Душа чалавечая – Тая ж крыніца. Струменіць, бруіць, Разліваецца – Покуль дабром і святлом, Любоўю, каханнем Яе напаўняеш. А замуціш […]...
- Калі прайшоў ты і агонь, і смог Калі прайшоў ты і агонь, і смог, Смак працы ўведаў і ад славы збег, Кахаў жанчын, піў асалоду кніг – […]...
- Сцяжынка (песня) Размаўляла са мною сцяжынка I кудысьцi вяла ў падарожжа: “Ты калiсьцi ўбачыш, дзяўчынка, як ствараецца восенню дожджык. Ты калiсьцi пачуеш, […]...
- БАЛАДА ЗМІТРАКА АСТАПЕНКІ (27.11.1910- 1944(?)) За мову беларускую-турма, Без мовы роднай чалавек-слабы. Нібы агонь, сібірская зіма Выпальвае ў людзях таўро “Рабы”. А ты-не […]...
- Самазнішчэнне Гучыць ці ганарова слова чалавек, Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век? Воўк ніколі воўка не задзера, А кат з жывога […]...
- Вар’яцее вятрыска штотыдзень Вар’яцее вятрыска штотыдзень – Флюгер круціцца быццам турок, Я, напэўна, кагосьці пакрыўдзіў. Ты прабач мяне – я не знарок. Прамянее […]...
- Паэты паміраюць тады Паэты паміраюць тады калі першы раз заблудзіць жывое слова і разаб’ецца пшанічнае рэха аб камень Паэты паміраюць тады калі ўсміхаецца […]...
- Лявей Дзе ўлада правая – паэты левыя, Ад левай ўлады – ідзе правізна. Дзе былі чырвоныя – былі і белыя, Было […]...
- Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
- Памяци ВАСІЛЯ БЫКАВА Трымціць непаслухмяная рука, Баліць душа і замірае сэрца, І слова выбіваецца з радка – Яшчэ не ўсведамляе сэнсу смерці. Не […]...
- Рэчаіснасць Таму што ніколі не зразумееш- ты маленькі сонечны птах, акрапі сваім крыллеўзмахам мой не сталёвы дах. мае ідыёмы простыя- чуллівыя, […]...
- Паразмаўляйце са мной Паразмаўляйце са мной, мне млосна. Хаця пра што-небудзь, Хаця аб нейкай лухце. Паразмаўляйце, прашу вас, Мне можна верыць, Але гэтак […]...
- Казёл і Муха Аднойчы між Казлом і Мухай сіняй Размова гэткая ў хляве зайшла: “Заўжды, – сказала Муха, – я была I буду […]...
- Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
- Восеньскі пах Восеньскі пах: лісця, травы, замшэлае неба, яркае сонца – мары… і ты… горда стаю, ты разам маўчыш, нам вельмі добра, […]...
- Жыццё падарыла нам дзіва Жыццё падарыла нам дзіва: Як ветрыку лёгкі павеў, Аднойчы пачуеш – “Радзіма”, Пасля зразумееш – навек. I будуць дарогі вяртацца […]...
- Сонца на небе Сонца на небе, I кветкі наўкола, Весела круціцца “Чортава кола”, Дзеці шчабечуць; Свет наш – скарбонка, Поўніцца вечнасць Радасцю звонкай. […]...
- БАЛАДА САЛАМЕІ ПІЛЬШТЫНОВАЙ (1718-пасля1760) Ад горада ў горад, з краіны ў краіну У пошуках шчасця жаночага ты Вандруеш, сабе не жадаеш супыну. Супынак […]...
- Жняя Як сама царыца У залатой кароне, Йдзе яна ў вяночку Паміж спелых гоняў. З каласкоў вяночак – Моладасці сведка – […]...
- На белых абадах веласіпеда На белых абадах веласіпеда Кацілася два сонцы праз жыты. I бесклапотна каласіла лета, З якім навечна расставаўся ты. I ветразь […]...
- Яня Толькі сонейка раніцай ўстане, З ім квяточны дыван пад сасной, Ўжо бяжыць трохгадовая Яня Адзінютка, сцяжынкай лясной. Маці з бацькай […]...
- Калі цьвілі сады маёй радзімы Калі цьвілі сады маёй радзімы, А цьвет іх быў як аганькі, Калі на ранку клёкат мне бусьліны Даносіў ветрык шапаткі, […]...
- Каб праменна жылося Зарані ў маё сэрца надзею, Каб заўсёды яна мяне грэла – І ў шалёную злюку-завею, І калі сум спародзіць залева. […]...
- Жураўлі на Палессе ляцяць Каб любіць Беларусь нашу мілую, Трэба ў розных краях пабываць. Разумею цяпер, чаму з выраю Жураўлі на Палессе ляцяць. Што […]...
- Як ты там? Як ты там, за далёкімі шляхамі-дарогамі? Як ты там, у горадзе, дзе пануюць вятры? Я іду да цябе невялічкімі крокамі, […]...
- Беларуская песьня Дзе мой край? Там, дзе вечную песьню пяе Белавежа, Там, дзе Нёман на захадзе помніць варожую кроў, Дзе на ўзвышшах […]...
- Вось гэта музыка сама Вось гэта музыка сама Сабе гучыць. Ёй справы мала, Што дзесьці водгуку няма, Што недзе музыкі не стала. Як бы […]...
- …І тады закрычаў. І роспачны крык …І тады закрычаў. І роспачны крык праз храмы канфесій, праз выбухі й кулі вырваўся ў космас і ў вечнасці знік. […]...
- Імя Айчыны Давеку я, напэўна, не збяру Усю яе ў праявах разнастайных. Маленькая, як сэрца, Беларусь Адданая любоўю вырастае. За бохан сонца, […]...
- Бітва Любові Цякуць гады, натужна круціцца Зямля – А мы заўжды ў цянётах подласці і зла. Цякуць гады… Зямля стамілася чакаць! І […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- He трэба спачувальных тэлеграм He трэба спачувальных тэлеграм – Папера рвецца і ліняюць словы. Часова ўсё, да роспачы часова. Любіце тут. Любіць дарэмна там. […]...