Верш Што ў чалавека ад макакі?
Што ў чалавека ад макакі?
А што ад жабы ці змяі?
Што ад лісы, ці ад сабакі,
Ці ад каня, ці ад свінні?
Што ад слана ці кракадзіла?
А што ад тыгра або льва?
Чым нас агульным надзяліла
Прырода – матухна-зямля?
Аблічча? Звычкі? Цела? Розум?
Альбо паводзіны ці рух?
Ці падабенства нейкай позы?
А мо жывёльны грубы дух?
Нахабства, слізкасць або сквапнасць?
Драпежнасць, хітрасць, прастата?
Дзікунства, жорсткасць альбо храбрасць?
Ці слепата, як у крата?
Гавораць, людзі – не жывёлы,
Бо маюць розум, інтэлект.
Але наш вопыт невясёлы:
Хаця імя нам — чалавек,
Бы дзікуны, здымаем скальпы
Адзін з другога – бавім час.
Навука кажа, мы – ад малпы.
А што ж тады ад Бога ў нас?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Ідэал шукаю Ідэал чалавека, а дзе ж ен? Існуе, існаваў альбо не? Светлы розум зямны альбо здзека? У мірны час альбо на […]...
- Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака… Старым стаў – і выгнаў яго гаспадар. Худы і аблезлы, дварняк-небарака, З надзеяй глядзіць ён […]...
- Калі чалавека тварыў Калі чалавека тварыў, Зусім, пэўна, Бог не хітрыў, А проста па мудрасьці боскай Рашыў, што ўсё ж гэтак проста, І […]...
- Крызіс маленькага чалавека Свабоды, дайце свабоды, Каб я адчуў сябе мастаком! Дайце любові, каб я ніколі не ведаў прозы… Рэжце мяне, каб не […]...
- Песьня вольнага чалавека Дарэмна сьвістамі нагаек Застрашыць хочуць тыраны, Нагнаўшы чорных соцень шаек, Акулі рукі ў кайданы, – Душой я вольны чалавек, І […]...
- Выповедзь вэгетарыйца Жывёлы, даруйце! Сабакі ды коткі, Выбачце, жа людзі Да вас гэтак жорсткі Стагнаю крывёю, Сваёю душою За тысячы, сотні, Што […]...
- Скажы мне, бацька – Скажы мне бацька, людзі баюць: Хто пакахаў – губляе зрок. Сляпым каханне называюць. Ці гэта праўда? – Ах, сынок! […]...
- Лёс чалавека Лёс чалавека часам цяжкі, Не ўсё ў ім складваецца роўна. Бываюць часта непагадзі, Прайсці праз іх патрэбна годна. Патрэбна верыць, […]...
- Мары чалавека Нехта марыць аб прыгожым, Любым, мілым, дарагім Чалавеку, што прахожым Ён не будзе, а адным У жыцці надзейным сябрам, І […]...
- Я спытаў чалавека Я спытаў чалавека, Які прайшоў праз агонь, І воды, І медныя трубы: – Что самае цяжкае На гэтым свеце? І […]...
- Колькі той радасці у чалавека! Колькі той радасці у чалавека! Болей работы, трывогі, турбот… Ды сустракае вясною спрадвеку З радасцю чыстай ён птушак прылёт. Выгляне […]...
- Пра Чалавека (Прысв. Генадзю) Данное творение посвящено реальному человеку с огромной многострадальческой душой, который доживает свою жизнь в одиночестве, а единственным его окружением являются […]...
- Аднойчы да чалавека прыйшло свята Аднойчы да чалавека прыйшло свята… Неспадзяванае, як першы снег, Шчаслівае, як адчуванне палёту, Урачыстае, як зыход сонца, Прыйшло да чалавека […]...
- Сярод ільда маёй душы Сярод ільда маёй душы Растуць дзядоўнік, крапівА, Іртуць, нажы, бо там садоўнік Ад брыва ліхога вока, ад сурока Амбасадар і […]...
- Пра Веру Бегала Верка з вядром да крыніцы, Каб зачарпнуць там студзёнай вадзіцы. Зранку бяжыць і пад вечар бяжыць, Верку пабачыш – […]...
- Караблі Па казачных далях У нябесным прасторы Плывуць караблі Абмінаючы горы. Плывуць над палеткамі, Плывуць над лясамі… Вы бычылі свет! Мне […]...
- Выгод паэты на зямлі не маюць Выгод Паэты на зямлі не маюць, Той – замаўчыць. Той – рана упадзе. У Грузіі паэтаў паважаюць I любяць іх, […]...
- Споведзь Калі знайшлі цябе ў балоце А не ў капусце сартавой Калі не бусел нёс у дзюбе А нехта з мутнай […]...
- Такая гаворка От!.. Як прыкра… нават цяжка… Бессаромны, прыкры фас! Ветласць мовы – як сярмяжка, Нібы змылена ў запас! Гэта “тыпа словам […]...
- Мяне, напэўна, хтосьці ўрок Мяне, напэўна, хтосьці ўрок Ці я сур’ёзна захварэла: Употай здраджваючы целу, Збягае сэрца на лісток. І з ім становіцца адным, […]...
- Немата Для раскрытай душы Немата – Гэта горш, чым вачэй Слепата. Немата – Калі сэрца імкнецца крычаць, Ды нехта Яго прымушае […]...
- У горад! Хлебам не кармі У горад! Хлебам не кармі… (Дзе абжывуцца – там папросяць.) Слабеюць нашы карані, I кроны меней пладаносяць. Прыедзе брат і […]...
- Паміраюць хаты, сірацеюць сёлы Паміраюць хаты, сірацеюць сёлы Адцвітаюць беллю вішні ля вакон Цішыня да звону у вушах наўкола Вязкая, густая нібы страшны сон. […]...
- Пераклад санета 147 У. Шэкспіра Каханне – ліхаманка… Жар залью – І зноў нутро калоціцца ад смагі І немач неспатольную маю Ўсё болей распаляе хмелем […]...
- Маналог самадзейных артыстаў Маналог самадзейных артыстаў Хтосьці кпліва нам кіне: Артысткі! Хтосьці з зайздрасцю ўслед азірнецца. Хтосьці шчыра для нас усміхнецца- Вось такім […]...
- Гарышча He лазь на гарышча, наказвае бабуля, дзіўнае чыніцца там: няма нікога, ды гавораць нейкія людзі, плача дзіця, а ўчора круціўся […]...
- Пра скарб І колькі не прайшло гадоў, стагодзяў, Ва ўсе вякі мы розум, мудрасць На старонках кніг знаходзім. Уключыце логіку і трошкі […]...
- Човен у тумане Хвалі з туману. Бацька Неман. Цішыня. Човен стары, плыве. Рухомы плынню. Адкуль вандруеш ты?. З якога дня? Са Стоўбцаў. Альбо […]...
- Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
- Баiцца прырода таксама Аднолькава грымяць над полем, галовы бомбаў рвуцца ад дурноты. Ці выжыць у гэтым пекле здолеем, ад д’ябальскай гарэзлівай спякоты? Аднолькава […]...
- Пагас агонь Што зрабіць, калі я невясёлы: Несуладна нейк на душы. Нібы хтосьці агеньчык кволы не памоцніў, а затушыў. І адзін я […]...
- Знайсці выйсце Хмары надзвігаюцца ўначы, Лётаючы па ўсім белым свеце. Жудасна лапочуць крумкачы Ад жахлівай смерці на планеце. Чаму людзі мала так […]...
- Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...
- Маленькі мураш прапаўзае Маленькі мураш прапаўзае Па камні замшэлым, старым. Ці думае ён альбо марыць Аб тым, што прайшло, аб былым? А, можа, […]...
- Так небяспечна – словамі гуляць! Так небяспечна – словамі гуляць! Як бумеранг, запушчаны ў прастору, Яны зваротна зноў да нас ляцяць І нам вяртаюць радасць […]...
- Пераклад верша “Калі” Р. Кіплінга Калі ты не губляеш розум свой У коле пустадомкаў і вар’ятаў І застаешся ў ім самім сабой, На веру ў […]...
- Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...
- Нябесныя хованкі (З народнага) У нябёсах летні гром Голасна гукае – Там Ярыла з Перуном У хованкі гуляе. Каб шукаць цяжэй было, […]...
- Не магу, не хачу адмовіць Не магу, не хачу адмовіць, Калі просяць вочы твае, Калі рукі пяшчотна ловяць, Твае рукі ловяць мае. Сёньня твой, я […]...
- Сабраліся мы на фэст (Памяці Анатоля Белага) Сабралісямы на фэст Слуцкага паўстаньня. Ўлады ўцямілі падтэкст нашага спатканьня. Панагналі, каб нас біць, шэрагі АМОНа: А […]...