Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш О, як жа, беларуская зямля

О, як жа, беларуская зямля,
Ты таленты старанна нараджаеш!
Яны – бы глебы шчодрай ураджаі,
Багацце, што збіраеш спакваля.

Усходзяць, прарастаюць з глыбіні,
Як парасткі – да сонца – паасобку
Нашчадкі – дыяменты-самародкі,
Твае, матуля, дочкі і сыны.

Твой гонар – кожнай дзейнасці майстры:
Настаўнікі, ўрачы і навукоўцы,
Рабочыя, сяляне і кіроўцы,
Айчыны абаронцы-ваяры.

І творцы ўсіх галінаў: мастакі,
Пісьменнікі, музыкі і паэты…
Яны – жывая скарбніца сусвету –
Адметныя паўсюдна маякі.

Усе яны – і плоць твая, і кроў –
Вялікая і светлая надзея
На тое, што душу тваю сагрэюць
Іх таленты і шчырая любоў.

Дык чым іх гэтак вабіць іншы рай?
Раскошай ці якойсьці там свабодай?
Чаму няма ў іх сэрцах ціхай згоды?
Нашто сыходзяць з роднага двара?

А ты, матуля, сумна ўслед глядзіш,
Махаеш сваёй хустачкай гаротна…

О, колькі ж іх знікае незваротна:
Берлін,
Варшава,
Лондан,
Рым,
Парыж!

7.10.2011

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш О, як жа, беларуская зямля - Таццяна Дзям'янава