Верш ***Заснула сонца на кусце чаромхі
* * *
Заснула сонца на кусце чаромхі.
Гуллівы касцярок гарыць-трашчыць.
Гітары пераліў – раманс чароўны…
О, як бы галаву мне не згубіць!
Лаўлю твой погляд сумны, адзінокі,
Спавіта сэрца крыўдаю нямой.
Чужы і родны, блізкі і далёкі,
Каханы…
Ды не мой, не мой, не мой!
Ещё вершы:
- У памяць запрасіла год далёкі У памяць запрасіла год далёкі, Той майскі дзень…(Я так вясну люблю!) Як погляд твой – блакітны і глыбокі – Заставіў […]...
- Васільковы стан Асядзе пыл сцяжын далёкіх, У душы паселіцца спакой… Праз каласы палёy’ жыццёвых Стан васільковы маніць твой. Калісьці ён такі далёкі […]...
- Мой далёкі Далёкі Усход Мой далёкі Далёкі Усход, Маладосць мая ў моры блакітным… Дзе ты, той штармавы паварот? Дзе ты, бераг, туманам спавіты? Развінаюцца […]...
- Халадае Мёрзнуць рукі без пальчатак. Халадае. Новы дзень бярэ пачатак. Не хапае. Зноў стаю на скрыжаванні. Адзінота. Бессэнсоўнае чаканне. Боль. Самота. […]...
- Заснула стомлена душа Заснула стомлена душа, Зняла блакітнае адзенне, Садрала скуру пры падзенні… Заснула стомлена душа. І сэрца не стукоча ў тахт, І […]...
- Са мной ты побач кожны дзень Са мной ты побач кожны дзень, ты неадлучная як цень. Ды толькі словы берагу: сказаць “кахаю” – не магу. Зноў […]...
- УДЗЯЧНАСЦЬ Х. А. Удзячна, што быў ты, што ёсць, Далёка і блізка – са мной. Не муж, не сваяк, і не […]...
- Над балотам захад сонца Над балотам захад сонца. Пасярод, нібыта рана, Багны дрогкае вакенца Чырванее. За парканам З трысьнягу, аеру, хлуду Цішыня – як […]...
- Адкажы Брат мой! Братка мой! Братачка родны! Адкажы – сам сабе адкажы: Чым зрабіўся табе непрыгодны Скарб бясцэнны тваёй жа душы? […]...
- БАЛАДА ЦІТУСА ДАЛЕЎСКАГА (13.05.1840-11.01.1864) Не баішся нічога, і нават памерці Не баішся– абрыдзелі цені-віжы, І штодня ў тваім плача зажураным сэрцы Родны край, […]...
- Хмарка Хмарка Ніяк не выплачацца хмарка, павісла на маім плячы. Яе я супакойваў марна, нічым не змог дапамагчы. Яе прытоеная крыўда […]...
- Радзімы музыка Песні, знайце, – сэрца дар Шанаваць іх трэба. Янка Купала Туман як вэлюм бальны. Плывуць у свет ад лодак Па […]...
- Праз люстэрка У люстэрку – будучае і былое: вялікі, маленькі; худы і таўшчэзны; бялявы і русы; вясёлы і змрочны; са слязьмі і […]...
- Я так баялася гэтай сустрэчы Я так баялася гэтай сустрэчы. Я думала: яна ўспыхне маланкай з яснага неба ці сцюжна агорне агромністай кропляй. Я так […]...
- У дождж начны, пад мітусню маланак У дождж начны, пад мітусню маланак ты прыадчыніш дзверы ў мой пакой… Заходзь, праходзь смялей, прысядзь, каханы, пабудзь са мной. […]...
- БАЛАДА ЯЗЭПА ДРАЗДОВІЧА (13.10.1888-15.08.1954) Па Беларусі ў світцы белай, У пыле зорак і дарог Ідзе, задумны, пасівелы, Вандроўнік-мудрых фарбаў Бог. Чароўны кій вядзе […]...
- *** У дождж начны У дождж начны, пад сполахі маланак Ты прыадчыніш дзверы ў мой пакой. Заходзь, праходзь, прысядзь, каханы, Пабудзь са мной. У […]...
- І не шкадуе чэрвень сонца Жонцы І не шкадуе чэрвень сонца Поўных жмень, І зноў пастукаўся ў аконца Гэты дзень, І ўсё ляціць па хвалях […]...
- Сэрцам да Сонца Птушка бачыць абшары ў палёце – Чалавек так не можа падняцца. Чалавеку толькі застаецца, Што на сэрца сваё спадзявацца. Ім […]...
- Далёкі гром Маланка вогненным багром Цяжкія крыгі хмар разводзіць, Па небасхіле ўладна ходзіць Далёкі гром. Цярэбіць пушчу напралом, То глуха стогне, то […]...
- Каханы Роў Ёсць гарадок паміж бароў, А ў ім нябачны з берагоў I кручаў Сожа, быццам схоў, – Каханы Роў. З былых […]...
- Скупое сонца кволым промнем Скупое сонца кволым промнем Касіла лісце з клёнаў сонных… Ты ціха мовіла: “Да скону, I адкахаўшы, буду помніць”. А я […]...
- Вечарам Хавае змрок у небе хмары. Агонь ён паліць вечных зор; Глядзіцца месяц у выгары, Дзе не змаўкае жабаў хор. Не […]...
- Сонца схавалася, глянулi зорачкi Сонца схавалася, глянулi зорачкi Месяц па небу плыве Ты спадабалась мне з першага позiрку Думкi мае пра цябе Сонца схавалася, […]...
- Наш родны край Край наш бедны, край наш родны! Лес, балоты і пясок… Чуць дзе крыху луг прыгодны… Хвойнік, мох ды верасок. А […]...
- Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...
- Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...
- Дарагое імя Свеціць як сонца, Ад самай калыскі Вобраз любімы, Родны і блізкі. Маміна імя Самае лепшае, Маміна слова Найдаражэйшае. Мама! Матуля! […]...
- Як пагасне аднойчы сонца Стане цёмна на ўсёй зямлі – Пабрыду па шляхох бясконцых, Дзе з табою раней жылі. Вось альтанка, тут я калісьці […]...
- Льецца сонца Льецца сонца апошнім святлом На змоклыя пожні, лясы. І хмары, і ноч чорным крылом Нагадалі твае валасы. Не цябе. Зусім […]...
- Каб ведаў хто Каб ведаў хто, як я баюся Згубіць адзінства ў сабе, Згубіць усё то, чым ганаруся, Згубіцца ў жыццевай журбе. Каб […]...
- БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...
- Ліпеньскім ранкам Мядовы водар яблынь, сена З маленства сэрца ахмяліў, Таму так хочацца, напэўна, Мне першы адкусіць наліў. Чароўнай сілаю натоліць, І […]...
- Ледзьве сонца хмурынка заслоніць Ледзьве сонца хмурынка заслоніць – Памяняюцца фарбы крадком, Па-інакшаму лес загамоніць, I з-пад сэрца дыхне халадком. I заўважыць цікаўнаму можна […]...
- Я так баюся Вас згубіць! С. В. Я так баюся Вас згубіць! Мне страшна Вас пусціць на волю! О, Божа мой, што мне рабіць? Я […]...
- Як стог атавы, летні дзень завершан Як страшна мне не ўбачыць тыя вочы, Ў якіх плывуць хмурынкі даўніх дзён. I сорам Ваш жаночы і дзявочы Разгубленасць […]...
- Мілы, мілы мой, каханы, дарагі Мілы, мілы мой, каханы, дарагі! Сэрца жар майго самотнага прымі… І са мною ўсе пачуцці падзялі, Мілы, мілы мой, каханы, […]...
- Не называю гэта сном Не называю гэта сном – Ты ёсць, ты побач, ты рэальны, Але як быццам бы пад шклом: І блізкі і […]...
- Віно, як недапітае каханне Віно, як недапітае каханне… Я напаўняю куфар, я лаўлю з невыказаным сэрцам хваляваннем твой твар і вочы ў бляску крышталю. […]...
- Я – не тваё жыццё, і нават не малітва Б. С. Я – не тваё жыццё, і нават не малітва, Ты лёсам быў не мне наканаваны, Хаця аднойчы шчыра […]...