Верш Развітанне з Кактэбелем

Ещё вершы:

1. Не надышоў, мо, гэты час Не надышоў, мо, гэты час, Каб нам усцешыцца каханнем. Жыццё віруе паміж нас Сваім бязглуздым спадзяваннем. А я іду цераз […]...
2. На развітанне На развітанне тры толькі словы- “выбачай, памылілася я”, Ды падпісана сэрцам прымова. Паспяшалася. Распачата гульня. Але ўдзячная за тое, Што […]...
3. Капяж Дай паглядзець на лепшага сябе Апошнім разам – у неба срэбра. Неба сугучнай хуткасцю ўпадзе У мора кроплямі. Так трэба. […]...
4. Прашу цябе вяльможна, развітанне Прашу цябе вяльможна, развітанне, Не падганяй, шляхі не караці. Яшчэ не падрасло маё каханне, Яно яшчэ разгубіцца ў жыцці. Цябе […]...
5. Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
6. Развітанне Пуста ў нашай казне, Грошаў болей няма. Зорка падае долу – Дагарае яна. Не ўзыйшло то насенне, Хутка скончыцца хлеб. […]...
7. Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх, Бо жар цела твайго растапляе. Голас цёплы, ласкавы казыча мой слых, І дрыготка, як […]...
8. Здрада. Боль. Развітанне. Надзея Здрада. Ты бачыць мяне не рада, Ты болей па мне не сумуеш, Ты болей мяне не шкадуеш. Боль. Ты забіла […]...
9. Мой боль, маё калючае шчасьце Мой боль, маё калючае шчасьце, Мой спакой і лёгкі цяжар. Я хачу на падлогу ўпасьці, І ляжаць непрытомна ад мар. […]...
10. У векавечнай бацькаўшчыне клёны У векавечнай бацькаўшчыне клёны Нячутна пачынаюць аблятаць На рыжую траву, на мох зялёны, На весніцы, на ціхі стаў, на гаць. […]...
11. Нявыказаная балада Чаромхі горкі пах… Зялёных дрэў красунак… Пялёсткі на тваіх губах – мой пацалунак. Спяшаўся я і не паспеў: заспела ранне… […]...
12. Поўх Прамаўляю слова “поўх” – і з’яўляецца адразу луг, папляжаны капцамі з долу выпхнутай зямлі… Поўша! Хто ты ёсць? Які ты? […]...
13. Дзяучыне, якой няма Дыхау б я табою ад цямна і да соннай і туманнай раніцы. і каханне б піу тваё да дна Быццам […]...
14. Развітанне воіна Час прыйшоў нам сыходзіць, мама. Не кладзі мне з сабою слёзаў, грошай мне не патрэбна таксама: не адкупішся імі ад […]...
15. Баравіна У кожнага быць павінна Свая баравіна, Дзе трымаюць на зялёных руках Сосны Самае зыркае сонца. Убачу заўсёды Са стэпу і […]...
16. Развітанне з вераснем Капіляры завужаны ціскам нябыту, захрасаюць і глухнуць там эрытрацыты, кроў cгушчаецца ў жылах заціхае патрошку, з-за чаго так здушыла, ядрыць […]...
17. Залатыя званы, залатыя каштаны Залатыя званы, залатыя каштаны, Цёплы водар завулкаў старых. Залатыя званы з песняй ціхай ды цмянай – Пахкай восені сонечны ўздых. […]...
18. Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...
19. Начныя вятры Якія над сьветам скуголяць вятры, Якія над сьветам шугаюць вятры!.. Ты чуеш, каханая, іх?.. Я ведаю: чуеш і хочаш акрыць […]...
20. Кніга быцця Кніга быцця. В. Р. Хадою хуткай мы ідзём па старасці, Кожны год бліжэй да завяршэння. Засмуткуем з непрыемнай маласці, І […]...
21. Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны, Не вяртацца ў адвечны праклён. Ты хацеў вандраваць незнаёмым Між Саградай, Рамблай, Камп Ноў. […]...
22. Салодкі прысмак на вільготных губах Салодкі прысмак на вільготных губах Прымусіў забыцца аб зямлі пад нагамі Адначасова адчуў я і шчасце, і жах З-за таго, […]...
23. Люты Сонца свеціць летнім светам, А цяпла нідзе няма. Ды яшчэ цяпер не лета! Ды цяпер яшчэ зіма! Цёплы люты ў […]...
24. Мора Мора Я прачынаюся ў халодным ложку, У бялізне колеру мора. І хвалі яго гайдаюць паверхню. У абдымках роднай пустэчы – […]...
25. Індык Вось нешта раз на птушкаферме Індык, пад’еўшы добра зерня, Пачаў між птушак выхваляцца: – Са мной хто можа параўнацца?! Ну […]...
26. Фермапілы Фермапілы Мы стаім у цясьніне. Нас, быццам ваўкоў, атачылі. Прапануюць нам здацца, Гарантыі нават даюць. Толькі мы пакляліся, Што лепш […]...
27. Эрас і Псіхея Я хацеў бы зірнуць ў твае вочы, Там тайніцу душы адчытаць, І ў трывожнай жыццёвай паўночы, Я хацеў бы ў […]...
28. У полі кукурузы З усходу на захад і з поўдня на поўнач адна кукуруза, як быццам учора Хрушчова Мікіты пачулі загад. У моры […]...
29. Бранявік Адышла, адгрукала навала, Ленінград, ты здужаў ў барацьбе! Бранявік з Фінляндскага вакзала, Мы стаім з пашанай ля цябе. Мы не […]...
30. ЗДАЕЦЦА Здаецца, я ведаю цябе век. Той век, што помню сябе самога. Азярынкі вачэй, з берагамі пушыстых павек. І позірк,– цёплы […]...
31. Я памятаю чарадзейны край Я памятаю чарадзейны край, Дзе вольны птах і дзікі кот нарвежскі Дапамагалі мне адшукваць сцежкі З людской гамэрні ў непазбыўны […]...
32. Чалавек ёсць сацыяльная істота Чалавек ёсць сацыяльная істота, Якая існуе ў грамадзкіх рамках. І пастаянна ў жыцці сваім няпростым Выконвае ён шэраг абавязкаў. Ён […]...
33. Справы Мне сягоння неяк не па сабе: Імжыць на душы дажджом несунятым. Нешта закінута і сэрца рве Сваім складніком угору узнятым. […]...
34. Я прасіў Я прасіў: Заблудзіся ў душы! Я маліў: He ляці з пачуцця! Ты стрыжом Ля акна пакружы Над маім Вадападам жыцця. […]...
35. Зімовая ноч Каля зоркі зорка Ўніз глядзіць, мігціць; Каля горкі горка Снегам зіхаціць. На гасцінцы скрогат, На прысадах інь, Чутна воўчы рогат… […]...
36. На перадавой Чырвоныя над намі зоры, I мы далей і ўвысь імчым. Ад тых славутых дзён “Аўроры” На першай лініі стаім. Пад […]...
37. Праклён, як сэнс жыцця майго Праклён, як сэнс жыцця майго. За што? Пытаю ў цябе. За што? За што мне гэта ўсё? А ты маўчыш. […]...
38. Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
39. Скупыя высокія словы Скупыя высокія словы – Як споведзь, Як роспачы ўздых. Яны – нашай веры аснова. Ня кпіце паблажліва з іх. У […]...
40. Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...