Верш Кніга быцця

Кніга быцця.
В. Р.
Хадою хуткай мы ідзём па старасці,
Кожны год бліжэй да завяршэння.
Засмуткуем з непрыемнай маласці,
І ўзвышаем оду дасягненню.

Ёсць нагод у кожнага нямала –
Безліч дзён удалеч праімчала!
Мы на месцы доўга не стаім,
Разам з часам прасуваемся сваім.

І гады вось неўпрыкмет зляцелі…
Маладосць з дзяцінствам хуценька мільгнулі,
Дык жа старасць мы ніяк не прамінулі –
Паявіцца праўнукі ўспелі.

Толькі думка, як раней, увысь сарвецца,
Сэрца рэагуе зноў на радасць,
Птушкаю ўзляцець душа імкнецца,
І ляцець, ляцець, ані не падаць!

Мы распраўляем крылы для палёта,
У міг пад’ёма і ў часы натхнення,
Мы зрэдку ў снах яшчэ – пілоты:
Сваім кіруем летуценнем.

Мы замяраем жыцці па кусочку,
Праходзім шлях-дарогу з А да Я,
Імгненні тыя ўкладзены ў радочкі –
Радкі ж складаюць жыццяпіс быцця.

У нашай кнізе тых радкоў нямала
Напісана шляхамі даўніны:
Парты, прычалы, цягнікі, вакзалы…
Маршруты ўсе адзначаны!

Далей жа кнігу хай напішуць дзеці,
Пра свой маршрут па вёсках, гарадах…
Няхай заўсёды ім надзея свеціць,
І абмінуць нястачы і бяда!

01.07.16 г.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Я губляю пачуццё быцця Я губляю пачуццё быцця. Трачу адчуванне цела й духа… Бездапаможная, нібы дзіця, Я уся – агонь, і боль, і скруха. […]...

Кніга ў хаце–сябар, а не госць Кніга ў хаце-сябар, а не госць Хацела ціха вышмыгнуць із хаты Ды ўсё ж паспела маці затрымаць, Адводжу ўбок я […]...

МАЛАДЗІЧОК * * * Чысты паперы ліст. Лягуць ці не радочкі? Месяц ў акне павіс. Пэўна, стаміўся крочыць. Вочы да неба […]...

Калі б малая кропля раю Калі б малая кропля раю Ў пякельны ўпала чад, То пекла – ў Кнізе я чытаю – Цвіло б, як […]...

Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...

Кніга Сімяона Кніга Сімяона Памяці выдатнага паэта і асветніка XVII ст. Сімяона Полацкага Клабук, нібы вянок лаўровы, на творцы з яркасцю ракеты. […]...

Вясновая кніга Вясна ў ядвабах, аксамітах Прыйшла на пушчы і палі, Зімы даношаную світу Зняла з набраклае зямлі. Прыйшла – і рэчка […]...

Гара Славы Над Браціславай Народ па праву Гару назваў – Гарою Славы. Плывуць аблокі Над ёй высока, – Яна ж вышэй Саміх […]...

Над вадой На докі сыпле дождж, як сажа, шумяць на беразе турысты. Агні, сарваўшыся з вітражаў, плывуць ракой з асеннім лістам. Сягоння […]...

КАРОТКІ КРОС-КУЛЬТУРНЫ АНАЛІЗ ЭМАЦЫЯНАЛЬНАЙ ПАРАДЫГМЫ Каханне як міфалагема Звычайна лашчыць розум еўрапейца. Яно сваім святлом праменным У цемрадзі быцця дае сагрэцца. Каханне як цявіна лёсу […]...

Справы Мне сягоння неяк не па сабе: Імжыць на душы дажджом несунятым. Нешта закінута і сэрца рве Сваім складніком угору узнятым. […]...

Другімі сказана даўно Другімі сказана даўно Усё, што я прамовіць меўся, І мой радок застыў, сумеўся, Згубіў чарговае звяно. Шчэ не народжаны, ды […]...

Колькі развялося Колькі развялося ў Беларусі роднай Байструкоў няўдзячных, погані бязроднай. Хоць ядуць нямала нашай солі-хлеба, Топчуць зямлю нашу, копцяць наша неба, […]...

Вея Вея шукае Забытыя сцежкі, Кожную з іх не міне… Словы прыходзяць Жадана і ўсцешна: “Дзякуй табе за мяне…” Дзякуй табе […]...

Ляцець Я так люблю ляцець ўніз. У соты раз. Яшчэ. На біс. І колькі ні губляла рыс І позіркаў вачэй, актрыс? […]...

Страчаны свет І ты адчуваеш у апошнім імгненні, Што страціў надзею і страціў любоў, Што страціў, нарэшце, сваё разуменне, Што колер і […]...

Даўно чакаю я цябе Даўно чакаю я цябе, Мой родны і адзіны ў свеце, Калі тужліва вельмі мне Спыняю позірк на партрэце. Удумлівы, дасціпны […]...

Матылі У нашай сонечнай хаціне, Здаецца, сцены расцвілі: То колер жоўты, Колер сіні, То матылі ўсё, Матылі. І ўсё ляцелі, Ўсё […]...

Стаяў на ніве волат Стаяў на ніве волат нашай, На роднай глебе нескарона. А пеў пра шчасьце ён адважна, А пеў ён голасам мільёнаў. […]...

Знаходжу ў Багушэвіча натхненне “Не пакідайце нашай мовы!..” – Той Багушэвіча наказ Жыве і сёння паміж нас, Каго хвалююць яго словы. Сярод захопленых – […]...

Мы – самыя, самыя, самыя! Мы – самыя, самыя, самыя! У нас – найхутчэй, найвышэй! Такою крыклівай рэкламаю Нам білі штодня між вачэй. Нямала было […]...

Я прапісаны да вакзалаў Сябрам Я прапісаны да вакзалаў, і да станцый, малых і вялікіх. Хоць праехаў ужо нямала і стаптаў не адны чаравікі, […]...

На развітанне На развітанне тры толькі словы- “выбачай, памылілася я”, Ды падпісана сэрцам прымова. Паспяшалася. Распачата гульня. Але ўдзячная за тое, Што […]...

Развітальнае Шэраговыя радочкі машынальна клац клац клац набіраюцца, як крокі шляху доўгага падчас. Пасярэдзіне дарогі, можа раньш, а мо пазней так […]...

Поўх Прамаўляю слова “поўх” – і з’яўляецца адразу луг, папляжаны капцамі з долу выпхнутай зямлі… Поўша! Хто ты ёсць? Які ты? […]...

Галоўнае – з сабой не разысьціся Галоўнае – з сабой не разысьціся. Што б ні спрыяла: пернік ці прымус. Каб некалі, як лягу на абрус, Зьявіўся […]...

Полацкі санет Квітнее буквіц родны першацвет, Нягледзячы на холад і прынуку. Радкі як шлях – накшталт старога бруку – Між забабонаў, прымхаў […]...

Кактэйль “Пьяная карова “Мычыць у полі “Пьяная карова” Малако, мінэралка, 500 грам. Яна прыйшла не выпадкова К сваім да вогнішча сябрам. Сьпяваем песьні. […]...

У людзях шчасця не шукай У людзях шчасця не шукай, Знайдзі быцця змест у сабе, Ніколі радасць не гукай, Бо сэнс жыцця ў самім табе. […]...

БАЛАДА ЯНКІ КУПАЛЫ (7.07.1882-28.06.1942) …Сябе забыць ці быць забытым? Сябе забіць ці быць забітым І ў лесвічны ляцець пралёт? Прыстукі чорныя, як лёд, […]...

Сцяг мой Сцяг мой бела-чырвона-белы, лунай над нівамі, над дахамі дамоў! Сімвал свабоды, сімвал нашай веры, пранесены ў душы цягам вякоў. Цябе […]...

На нашай вулiцы На нашай вулiцы Усё звычайнае Таполi пыльныя Дамы панэльныя Двары квадратныя Пад’езды брудныя Жыцьцё нармальнае А людзi розныя На нашай […]...

На адкрыццё помніка Максіму Танку ў Мядзеле Глядзіць паэт у супрацьлеглы бок таму, хто Мястра аніколі не пабачыў, але імя чыё ў вуліцах шматлікіх гарадоў, у якіх […]...

Епіскап Тураўскі Епіскап Тураўскі У гонар “беларускага Іаана Залатавуста” Кірылы Тураўскага Сярод асветнікаў адметных сярэднявечнае пары – залатавусны прапаведнік залатакупальнай царквы. Ён […]...

Верасень Шапаціць румлёўскі гай. Птушкі ў вырай адлятаюць, А ў маёй душы складаюць Ноткі вераснёўскі рай. Хрызантэмамі пяюць Нават хмаркі ды […]...

Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...

З неба дожджык З неба дожджык, Стук, стук, А радкі ў сэрца, Грук, грук. А ў радках ўсё толькі, Боль, жаль. І ні […]...

Я прасіў кахання ў Бога Я прасіў кахання ў Бога, Ды напэўна занадта многа. Зараз ведаю што памыляўся, Доўга з ценем сваім змагаўся. Зараз то […]...

Горад сляпых Ці могуць дарогу знайсці невідушчыя, Што бродзяць у цемрыве ісцін падманных? Навобмацак ходзяць, Грувасцяцца лбамі, І лезуць на сцены, таму […]...

Астрог Ці плакальшчык я твой, Ці ты ёсць маё гора; Сыры, бязлітасны астрог, Які бытуе зараз у модзе. Няхай хлусня ў […]...