Верш Чацвёртая вясна

Вось і лес пачарнеў,
Набрынялі старыя таполі,
Да азёраў і рэк ручаі пацяклі –
За аселіцай рунню укрылася поле,
Гром ударыў, і лівень пабег па зямлі.

Пачынала хрысціцца старая бабуля;
“Загрыміць на аголены лес –
Будзе голад і будзе няўрод”,
Але дождж не змаўкаў,
У маланках, у громе і гуле
Пачынаўся чацвёрты калгасны год.

Дождж ішоў, і, здалося, зямля закінае,
Беглі весела дзеці па лужах уброд.
А ў хаціне шаптала бабуля старая:
“Будзе голад, пабачыце, будзе няўрод”.

Загулі ручаіны, вясёлка устала над светам,
I пад ёю дадому буслы паплылі.
“Будзе сонечны год, ураджайнае лета”, –
Гаварыў аграном, размінаючы жменю зямлі.

На світанні курыліся луг і папары,
Узнімалася рунь, наліваліся мёдам сады,
Адплывалі на захад барвовыя хмары,
Усміхалася сонца ў калюжынах цёплай вады.

Вось і ліпень настаў.
Залаціўся ячмень за ракою,
Хвалявалася жыта,
Шумелі аўсы.
Іх старэнькая гладзіла кволай рукою
I паціху шаптала: “Не тыя часы”.

1934

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Вясна-красна на ўвесь свет Мінулі завеі, панурыя дні; Гараць на усходзе зарніцаў агні. Вясна-красна на ўвесь свет! Іду валачобнікам я па зямлі, Вітаю вясну, […]...

Ранак над Мухаўцом Спатыкаецца фары прамень. Вось-вось – раніца – “медзь” па-над лесам. Зноў народзіць нам сонейка дзень, Што пальецца працоўнаю песняй. Кашляне […]...

Сярод асенняе пары Сярод асенняе пары Зноў у марах да цябе вяртаюся Як са знаёмым, са старым З бяскрайнім морам я вітаюся. Мяне […]...

Мая бабуля Мая бабуля ня ведае болю яна думае што голад гэта ежа галота гэта багацьце смага гэта вада яе цела як […]...

Дом Дом Для нас – новы дзень І дзённая зорка першая І дзённая зорка. За лепшае падаецца драбнейшае, апошняя зорка ранку […]...

Сплятае смуткі на каклюшках Страшылі цёплы дзень раскаты артылерыйскіх батарэй, а мне б дайсці да роднай хаты, мне б дапаўзці да роднай хаты, патрэбна […]...

Дзявочая вясна Усё зелянінаю пакрылася наспешна, Усё квітнее-навакол вясна, І радасць у сэрца ўсе прыносіць гэта вешняе, І з той вясной квітнее […]...

Першая вясна О слёзы першыя вясны – Як слёзы першыя кахання… Вы змылі чараў зімніх сны – Паўсюль прасветленасць літання. Сышоў у […]...

Раскажы мне, бабуля, казку Раскажы мне, бабуля, казку, Што ў маленстве калісці казала. Раскажы пра дзяўчыну-краску, Што хлапца-малайца пакахала. Раскажы мне, бабуля, казку – […]...

Бацьку Ты пережыў вайну, знаеш голад З маленства быў прывучан працаваць… Ажаніўся! Дзетак нарадзілася-пяцёра! Ніхто не памагаў іх гадаваць, Сам усё: […]...

Шэрыя хаты, платы і вароты Шэрыя хаты, платы і вароты, – белая ноч на дварэ. Нешта лучына не хоча гарэць роўна пад шум калаўроту. Цеста, […]...

Новая вясна Люты марыць зьбегчы зноў Раўчукамі ўздоўж дарог. Адпусьціў маю любоў Лёд няпрошаных трывог. Прабіваецца трава Скрозь праталіны ў снегу. Вось […]...

Модны унук Модны унук Унук прыехау на пакровы У штанах дзіравых клевых Дзіркі усюдна неупапад Ажно свеціцца у іх зад На каленях […]...

Ах, якая вясна! Ах, якая!! Ах, якая вясна! Ах, якая!! Несупынны экстаз!!! Так прыгожа – аж думка лякае: не ў апошні бы раз. Не ў […]...

Пераклад казкі “Курачка Раба Жылі калісьці дзед і баба. Ў іх кураня было рабое. І знесла яйка курка Раба, Ды не прастое – залатое. […]...

Ты пахнеш Лунінцам Ты пахнеш Лунінцам, трускалкавым дываном… Вось-вось зачырванелася першая ягада, і трэба яе неяк дастаць, пакуль ня бачыць бабуля, бо нават […]...

О, вясна! О, вясна-чараўніца! О, вясна! О, вясна-чараўніца! Ты прыйшла! Ты з’явілася зноў – Прыгажуня ў квяцістай спадніцы, Вышываны падол – з дзьмухаўцоў! Ты […]...

Суботнịк ị вясна Нарэшце дачакалỉся… Вясна! Хаця яшчэ сваволỉць вецярок. Зямля паволỉ абуджаецца ад сна, Ỉмчыць дзятва ỳ гай па першы сок. У […]...

Наша вясна Я матыльком ляцеў – к табе на свет. Тваіх вачэй, душы, і шыры сэрца. Як распускаў язмін духмяны цвет І […]...

Не, гэта не апошняя аповесць Не, гэта не апошняя аповесць, I летапіс яшчэ не скончан мой. Над рыжым лугам, над ракою Полісць Тры дні хрыпіць […]...

“Добры дождж!” Дождж коціцца, бубніць, гудзе, Бяжыць, як хлопчык басанож… I я заместа “Добры дзень” Табе сказала: “Добры дождж!” I засмяялася, I […]...

Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

Крочыш па вуліцы. Дождж Крочыш па вуліцы. Дождж. Смутак. Хмары засланяюць сонца. Ты чакаеш, што дождж прынясе штосьці новае, Здаволіць смагу, змое бруд часу. […]...

Размова з морам “Я тут”, – шаптала хваля Гулліва ў ранні час, Нясла з глыбінь крыштальны, заклічны свой галас. “Я тут”, – крычала […]...

Ліяны слёз над безданню адчаю Вадзіму Ліяны слёз над безданню адчаю Малюе дождж струменямі на шкле. На попелішчы часу дзень сатлеў, Пакінуўшы сляды за небакраем. […]...

Ён быў на вайне На вайне даўно ён, на вайне. Там, дзе голад шчырыцца, там, дзе смерць з жыццём у гульне… На вайне ён, […]...

Дзедаў госць Сціх нарэшце колаў лёскат, і спыніўся паравоз. Ён Міколку к дзеду ў вёску сёння з горада прывёз. Дзед унука ля […]...

РУНЕЕ “РУНЬ” (народнаму лiтаб’яднанню пры Валожынскiм РЦК) Рунее рунь у ранiшнiх палях, Сцяжынка Краем поля Сцелецца… Нам дорыць радасць родная зямля, Нам […]...

Захад сонца Ты глядзела на захад сонца, ты смяялася промнем вясны. І ціха знікала далека, бясконца. Я клікаў цябе і не верыў […]...

Дождж ліпнёвымі стрэламі Дождж ліпнёвымі стрэламі Працінае бы дзідамі дух. На зямлі сасмяглай залевы Паглынаюць і травы, і пух. Мецяць кроплі цвікамі у […]...

З поля сцежкай ішла З поля сцежкай ішла Прыгажуня-дзяўчына, А насустрач ёй – дождж. А насустрач ёй дождж Бег імклівай лавінай. Дождж яе абхапіў, […]...

Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод… Як стагоддзі таму, новы дзень узыходзіць над краем. Цёплы водар зямлі, і абуджаных птушак […]...

Яня Толькі сонейка раніцай ўстане, З ім квяточны дыван пад сасной, Ўжо бяжыць трохгадовая Яня Адзінютка, сцяжынкай лясной. Маці з бацькай […]...

Жывеш ня вечна, чалавек Жывеш ня вечна, чалавек, – Перажыві ж у момант век! Каб хвалявалася жыцьцё, Каб больш разгону ў ім было, Каб […]...

Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...

Дождж, не плач!.. Я з табою сумую Дождж, не плач!.. Я з табою сумую. Свае слёзы мне ў шыбы не лі. Я ж слабая – сябе не […]...

Старая п’еса, але адчуваю Старая п’еса, але адчуваю Знаёмых словаў незнаёмы смак. Стаміўшыся ад сорамных фіналаў, Жадаю ведаць, раб я ці мастак. На згібах […]...

Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...

Сяўба (Беларуская балада. XX стагоддзе) На папялішчы, на пачарнелым Яна сядзела – жанчына ў белым; На чорнай пляме відна здалёку, Нібы цяпельца ў халодным змроку, […]...