Верш У старым парку
Павольна сняжок пакрывае
Цудоўны абшар Жылібера.
І толькі мароз затрымае,
Стрымае пакуты папера.
Варона не ведае болю,
Турбот, хвалявання душы.
Ляціць над тэатрам павольна,
І часу няма адпачыць.
Магутныя, моцныя дрэвы
Запомнілі зрок старажытны.
Па парку прайсціся дарэмна
Для люду ўжо перажытак.
Але ўсё не так і жахліва.
Прырода вось тут – побач нас!
Чакае нашчадкаў цярпліва,
Вяртання ў былы рэнесанс.
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
- У зімнім парку Сланяюся ў парку ценню журботнай. А ў парку – пустэча і вельмі маркотна. Іду па алеі, дзе мы гулялі. Тапчуся […]...
- У парку У невялікім парку Прысела я на лаўку, Мяне трывожаць хмаркі І вецер адусюль. Я не жадаю сваркі… А што рабіць […]...
- Самотны блюз лунае ў парку Самотны блюз лунае ў парку, Навокал вуліца віруе, Самотны блюз ніхто не чуе, Як быццам недзе у фальварку, А не […]...
- Дзіўны ў парку сядзеў чалавек Дзіўны ў парку сядзеў чалавек, Спяваў рэквіем марным дням, Пакланяўся памерлым агням, Што Дзень знішчыў на веру Багам. Пад цяжа’рам […]...
- У люстэрку старым У люстэрку старым Я сябе не пазнаў Ці туман, ці то дым Нешта ў ім прыхаваў У пакоі другім Нехта […]...
- He прасі прабачэння дарэмна He прасі прабачэння дарэмна: Ўсё дала, што магла ты мне даць. Ты мне болей ужо не патрэбна, Ды не хочацца […]...
- Прабач мне, Мінск! Прабач мне, Мінск! Ізноў цябе мінаю, Хоць сэрца напаўняецца журбой Што з вышыні палёту ледзь пазнаю Паміж лясоў знаёмы абрыс […]...
- Асенні пераспеў Асенні пераспеў, як развітанне З Радзімай – для каго і назаўжды, Асенні пераспейў, як спеў чакання, З радзімага гнязда – […]...
- Чарната Мяне ніхто не навучыў, што робіцца, Калі гнеўныя хмары плямяць неба, І не відаць ні зоркі, ні планеты, А на […]...
- РЫЖЫ ЛiС У вячэрнiм парку голым Падаў лiст асеннi долу. i пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы лiст цераз […]...
- РЫЖЫ ЛІС У вячэрнім парку голым Падаў ліст асенні долу. І пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы ліст цераз […]...
- Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...
- Летнім ранкам на выправу Летнім ранкам на выправу, Ды з імпэтам я нашча, Рушу з вудай шыбка варта, Мо злаўлю я акуня? Мроіць мне […]...
- Прырода поўная загадак Прырода поўная загадак, Спрабуем іх мы разгадаць. Дастаўся нам вялікі спадак, Яго нам трэба захаваць. Прырода нам дае натхненне, Нам […]...
- Карабель Павольна, павольна, На месцы нібыта, Стаіць нерухома На краю блакіта Марскі карабель, Што плыве ў далячынь, Куды яго вабіць Бясконцая […]...
- Водка Дарэмна думала што кот, Часала супраць шэрсці… Прыйшлі Варгін і Бегемот – Прыйшлося ёй памерці. Дарэмна думаў ён што котка, […]...
- Як спяшаюцца рэкі да вусцяў Як спяшаюцца рэкі да вусцяў, І аблокі зліваюцца ў хмару, А каханыя вусны – да вуснаў, Гэтак я аб Радзіме […]...
- Люблю прайсціся пад дажджом Люблю прайсціся пад дажджом, Асенняй лужай стаць на час… У сэрцы шчырым зберажом, Што так шануе нас. У дождж з […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- Лясун Гэта ні казка, здань а можа цуда. Даўно было то, но ніколі не забуду. Я крочыў ўздоўж паваленага зруба. Пашкадавалі […]...
- А пабываць там даўно я мару А пабываць там даўно я мару. Праехаць ціха, прайсціся пеша, Дзе жыў Твардоўскі, дзе жыў Гагарын, Дзе сам хадзіў я […]...
- Стаю вясной на ўскрайку вёскі Стаю вясной на ўскрайку вёскі. З бяроз салодкі сок цячэ. Чуваць тужлівых кропель плёскі, а думка галаву пячэ. Вось дрэва […]...
- Словы на вецер Сарвалася з вуснаў і збегла, зляцела Ужо не патрэбнае вольнае слова. Ніколі ні сэнсу, ні вагі не мела, Ніколі не […]...
- Тваё вакно Знаю, што лёс ужо не перайначыць… Знаю: дарэмна. Але ўсё адно… Я еду сюды, каб ізноўку пабачыць Тваё, ў бягоніях […]...
- Дарэмна Дарэмна мы ствараем пляны, Наперад хочым зазірнуць, Малюем вобраз ідэальны Таго, што марым дасягнуць. Дарэмна мы шукаенм радасць Там, дзе […]...
- Рыса Клаўся снег на мяне калярова, карункамі, не даваў больш сабрацца на гэты раз з думкамі, замінаў, як ніколі, напэўна, да […]...
- Пераможам мы Дзіму і Вову Дарэмна раззеўрыў Сваю пашчу скунс Бо мы супраць цемры Ідзем. Gott mіt uns! Дарэмна смяюцца Маскальскія Крэзы, У шыю ўвап’юцца […]...
- Мара Скарыны Марыў калісьці славуты Скарына, “Ціснучы” кнігі на мове бацькоў: Простаму люду ў роднай краіне Зробіць даступнай ён мудрасць вякоў. Толькі […]...
- Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi, Толькi зоркi на небе лунаюць. Сьвежы ветры пяшчоцiць каленi, Промнi сонца Зямлю асьвятляюць. Сiвы месяц […]...
- О май,- пара кахання О май, – пара кахання. У шлюбным вэлюме прырода. Шалеюць птушкі ад світання Любоўным спеўным хараводам. Ад сонечнага пацалунку І […]...
- Я шкадую цябе, Зямля Я шкадую цябе, Зямля, Перасмяглая і крынічная. Экскаватарных гусеніц ляск – Вось мелодыя самая звычная. Нітка болю заўсёды тонкая, I […]...
- Сьвяточны, старажытны дух калядны Сьвяточны, старажытны дух калядны, Магічны дух язычніцкіх акрас, Смаленьня дух, дух кміну і каляндры, Дух на шасьце падвешаных каўбас, Калісьці […]...
- Што было, то было Што было, то было, адышло, адгуло, і няма нам туды вяртання. Па вірах пранясло, паламалі вясло, але вытрымаў човен кахання. […]...
- Што можна новага сказаць * * * Што можна новага сказаць у свеце, што стары, як мора? Калі пагас былы азарт, калі прамоўлена так […]...
- Пад уражаннем сустрэчы Я апантаны быў гульнёю, Што сёння ўвечары была. Яна расчуліла нас глыбінёю Ды вельмі думкі заняла. А думкі былі пра […]...
- Безнадзейнасць Ноч стушыла агні, пад акно Падступіла й цікуе жахліва. Што пачну выглядаць? Не відно, Не відно – за акнамі маўкліва. […]...
- Казёл і Муха Аднойчы між Казлом і Мухай сіняй Размова гэткая ў хляве зайшла: “Заўжды, – сказала Муха, – я была I буду […]...
- Да радзімы бліжэй Да сёмага неба, туды, на вяршыню, Ад ласкі бацькоўскай, ад роднага дома, Ад поля, дзе ўлетку цвіце канюшына, Да зорак, […]...
- Хоць страляюць па каханні халастымі На душу з іх кожны паляваў – Вось і зыркаеш вачніцамі пустымі, Не знаходзіш больш таго, што цалаваў. Праз нядолю […]...