Верш Трывогу журавы дарма

Ещё вершы:

1. Мурашка і Жук Раз летнім днём цераз дарогу Мурашка пруцік валакла Ды прыпынілася была, Чакаючы сяброўку на падмогу. I гэтым часам Пачуўся нейкі […]...
2. Ранішні свет Дзень кранае за плечы, З вуліцы шум супярэчны, Па шашы лятуць аўто, І цяжка стогне грунт. Ранішні свет ляціць у […]...
3. Клічуць журавы Клічуць журавы Ізноу журавы над асеннім прасторам. Кідаюць журботныя уніз галасы. Вітаюць юнацтва, ды клічуць за мора, Маркотай трывожаць дзявочыя […]...
4. Усё жыццё ты чакала Усё жыццё ты чакала, ліліся слёзы на вецер, Як ручаі забыцця праз сэрца, воля растала… У сабе ўжо сіл не […]...
5. Калі ляцяць у вырай журавы Калі ляцяць у вырай журавы, Крычаць і крык іх зразумелы. Яны ляцяць ад роднае зямлі У замежжа с’ёмныя кватэры. Калі […]...
6. Далёкі гром Маланка вогненным багром Цяжкія крыгі хмар разводзіць, Па небасхіле ўладна ходзіць Далёкі гром. Цярэбіць пушчу напралом, То глуха стогне, то […]...
7. Плача паветра Плача паветра, рака і поле, Гінуць звяры і птушкі і мора. Плача і стогне ўсё наваколле, Цягне сасна к нам […]...
8. ХАДЗі! За мной ніколі не хадзіла, Бо ведала, куды іду. Ды штось трывогу ў ёй будзіла, Хаця б не трапіў дзе […]...
9. Над Белаю Руссю Над Белаю Руссю – белы снег, Нібыта чыстае сумленне, Нібыта светлае збавенне За самы патаемны грэх. На досвітку запахне снег […]...
10. Вясновыя думкі Вясновае надвор’е – змянілася зімовым. У маім сэрдцы – зноўку зіма. Ні якія не ўзрушаць яго ўжо замовы, То, што […]...
11. Рэха зваленага дрэва На золку шэрым Конік бег – Яшчэ й дугі не відно. На золку гулкім Валілася ў снег На хату будучую […]...
12. Нуждзіной Тамары Сяргееўне Верш: Партрэт Ваш напісаць не цяжка. Прырода ўсё Вам шчодра аддала: Не простая руплівіца – мурашка – Скарынаўская мудрая пчала […]...
13. Чым ты надыхаўся, паэт? Чым ты надыхаўся, паэт, Што ў мітусні надзённых спраў Перакуліў на сэрца свет І на паперу пераклаў? Ці чым упіўся, […]...
14. Ціха, ціха Гэтак ціха-ціха на Зямлі, Маладзік у небе дагарае, Бальшакі сумёты замялі, I снягам няма канца і краю. Цішыня заводзіць часта […]...
15. Пры печы Стогне вецер за вакном. Вые так непавярхоўна. Добра ўсё ж ткі, што ёсць дом! З печкай, мурам – усё роўна. […]...
16. Пад дахам Стогне вецер у каміне. За вакном ліхтар вісіць. Толькі ён вісець ня ў сілах. Дзяргатня яго не кпіць. Не стрымаеш […]...
17. КАБ ІНАЧАЙ УСЁ Эх, сябры, каб іначай, калі б без ліхой халаднечы – У лясы б я сыйшоў, заблукаў і прапаў у бярлогах. […]...
18. Даждлівая восень “Даждлівая восень” Вецер хмары прыціскае Да прамоклае зямлі З неба сее як скрозь сіта Сіратлівыя палі.. Хаты дрэмлюць за пагоркам […]...
19. Вы куды, журавы, куды? Вы мне жыццём і забыццём былі, I першым, і апошнім спадзяваннем. За Вамі я ішоў на край зямлі На выспу […]...
20. Вецер гольле гайдае паволі Вецер гольле гайдае паволі, Раве, стогне, ледзь-ледзь шапаціць, Ці віхуры кідае над полем, Пластык, сьмецьце уздымаючы ўвыш. Альбо моўкне ўраз […]...
21. Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
22. Кветкі роднай зямлі Цвіці, мая калючая шыпшына! Пара святла і радасці прыйшла. I матылёк зноў кружыць над лагчынай, I зноў на кветкі падае […]...
23. Ліхтар у паветры больш за волю Ліхтар у паветры больш за волю Не запаліць, не падыйсці. Атрутны дым ужо пад столлю, І больш нікуды не ўцячы. […]...
24. Пракладаю па восені сцежку Пракладаю па восені сцежку – лісце шэпча: паслухай, слухай… І шуршанне самоту цешыць, б’ецца ў сэрца ўспамінамі глуха. Спелы яблык […]...
25. Пытанне ўсім Нёс З нябёс Усім па тайне Вецер-вецер, Хмарачос, І капрызнае пытанне: У каго Даўжэйшы нос? І адразу ўся дзятва Кажа […]...
26. Вясновыя матывы Змыла сонца ўсюды снег іржавы, Рамантуюць вуды рыбакі. Як змяніўся горад, – разважаюць Першыя вясновыя шпакі. А начальства звоніць: “Слаба, […]...
27. Маці горача крыж цалавала Усхадзілася чорная зграя, Фортку вецер шалёны хістае Б’юць па шыбах імглістыя кроплі- Прадзіравіла восень пантофлі… Лістападніцкі тлум дагарае Ды на […]...
28. Ялінка Снег сыпаў ноч, пасля другую- Пад цяжарам сагнуўся бор. Шкада ялінку мне малую – Не можа скінуць снег на дол. […]...
29. Нам па жыцьці так цяжка жыць Нам па жыцьці так цяжка жыць: Шукаць адказаў на пытаньні, Праходзіць праз выпрабаваньні, І быць сабой. Асобай быць. Нам цяжка […]...
30. Над Белай Руссю Над Белай Руссю – белы бусел Над Белай Руссю – Белы бусел З даверам выпрастаў крыло. А гэта значыць, Белай […]...
31. Уваходжу ў лета асцярожна Уваходжу ў лета асцярожна, Як да сонных дзетак у пакой. Над зялёнай чабаровай пожняй Матылёў разнакалёрны рой. А над нівай, […]...
32. Воўк князя Гедыміна ВОЎК КНЯЗЯ ГЭДЫМІНА Я не ведаю імёнаў кветак, птушак і начальства. Я каменьчыкі збіраю і малюскаў – так, да кучы. […]...
33. Чаканы міг спакою Чаканы міг спакою. I – паварот ключа. Світае у пакоі Ад смуглага пляча. Трывожнага дыхання Трывожны сухавей, Трывожныя ў тумане […]...
34. Помнiш, калi мы з табою Помнiш, калi мы з табою Прысак рабiны збiралi – Вецер рваў лiсце рабое, Долу пускаў па спiралi?.. Золка было ў […]...
35. Пацалунак ветра Мае вусны цалуе вецер. Хоць я ведаю- Гэта падман, Пацалуе и далей палеціць Веснавы прыгажун – дон жуан, Але ж […]...
36. Помніш, калі мы з табою Помніш, калі мы з табою Прысак рабіны збіралі – Вецер рваў лісце рабое, Долу пускаў па спіралі?.. Золка было ў […]...
37. Нашы лісты 1. Нібы лісточак на рацэ – Маё пісьмо у тваёй руцэ… Патоне ён – ці паплыве? Душа мая у ім […]...
38. Цведрасць характару Лупцавала ж горка доля, Замест так, кажу – ні-ко-лі! Мо змірыцца, тое здолець. Не, назло пішу – ні-ко-лі! Лёс мо […]...
39. Сярэбранае Легкай, пустэльнай палегкай кладзецца на сэрца смуга, ранку роснага, месцамі мяккага, месцамі чорствага сонца і неба белы пяшчотны слуга… Ці […]...
40. За хвіліну да кропкі Адспявалі палеткі. Адзвінелі калоссі. Летуценнае лета завінулася ў восень. Слюдзяные ільдзінкі ацвярозілі пожні. На спазнелых дажынках кожны дзень – як […]...