Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш То з Алма-Аты, а то з Дуброўніка

То з Алма-Аты, а то з Дуброўніка
Я табе, любімая, пішу.
Прымірыцца з прагаю вандроўніка
Я цябе, любімая, прашу.

“Ёсць яшчэ распусніцы прывабныя”, –
Чуеш ты суседак галасы.
“Ёсць яшчэ з ільвінай хваткай бабнікі”, –
Мне хрыпяць прапітыя басы.

Не зважай, як я, на плёткі іхнія,
Што нам цёмны пыл той ды туман.
Паміж намі толькі рэкі ціхія
І нікога іншага няма.

Далямі навекі завярбованы,
Я спяшу пад колаў перастук
Да цябе, да вуснаў нефарбованых,
Да тваіх ласкавых, чэсных рук.

Сэрца і тугой, і сонцам поўнае,
І жыццё – цудоўнейшая рэч!..
Цяжка б захаваць было любоў маю
Мне без расставанняў і сустрэч.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш То з Алма-Аты, а то з Дуброўніка - Пiмен Панчанка