Верш Перапіс грахоў

Пачаўся перапіс грахоў:
Іх як калосся ў жыце…
Усе грахі сваіх сяброў,
Суседзяў, саслужыўцаў,
Дзяцей малых,
Бацькоў старых,
Буфетчыц на вакзале
і падначаленых сваіх –
3 прыемнасцю назвалі.
Той хабару начальству даў,
Той пажывіўся ў касе,
Той спекульнуў,
Той недадаў,
Той “Жыгулі” свае прадаў
Выгодна на Каўказе.
0, выкрывацелі грахоў,
Цаню я вашу смеласць!
Тут мала ўжо прамоў.
Вымоў:
Здымаць пара наспела.

Я рукавы ўжо закасаў,
Ды стала мпе нядобра:
Ніхто, ніхто не запісаў
Свой грэх, хоць самы дробны.

Ещё вершы:

Аб’ява Перакупшчыкі-старызнікі, Аддаю свае гады – Задарма, з адзінай рызыкай: Зноў бы вырвацца туды, Дзе ні рыфмаў, ні паседжанняў, Дзе ні […]...

Рэцэнзія на верш Сергей Махнач Не молчи Номинировано на премию Народный поэт. Понравилось. Проголосовала. Навеяло… Падобныя думкі – Адбітак маіх… Гады праляцелі… Між […]...

СССР Мая радзіма-СССР Была вялікаю дзяржавай. І кожны сэр і кожны мэр Да нас прыехаць марыў. Але аднойчы тры ваўкі У […]...

Бой пад вечар скончыўся Бой пад вечар скончыўся, А мы ўсё Пра атаку, Хоць былі ўжо “тыл”. I ніхто яшчэ з нас не памыўся, […]...

Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...

Без мовы ты ніхто Без мовы ты ніхто – жывёла ды і толькі. Яда, работа, сон – такі расклад жыцця. А роднага ў душы […]...

Папялушка Магчыма праўда – нос у сажы. Пра гэта ўжо дзясяты кажа. А ты паціху мне на вушка Ласкава шэпчаш: “Папялушка”. […]...

Дзень добры Вам! – Дзень добры Вам! – мае сказалі вочы… Ды ў ледзь прыкметным руху галавы душою неспакойнай я ўлавіў, што нерашучасць […]...

Стансы для Старога Берасьця А Мой горад сыходзіў паціху ў сюжэты карцін, зьнікаў, як зьнікае вандроўны тэатр-шапіто. З уласнаю сьмерцю застаўся сам насам, адзін […]...

Год смерці – 1937 Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым. За гэтую лёгкасць плацілі крывёй. Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым, Магіла пад ім парасла […]...

Нарцысы беглі да Нявы Нарцысы беглі да Нявы. Ад кацярынінскай царквы, Прашыўшы жоўценьню масты, Пятра абдзёршы рукавы, Крануўшы Спаса галавы, Прабіўшы ў Зімнім дзірваны […]...

БЫВАЙ 1.Любіце дам сваіх, мужчыны, Так моцна, як ніхто да вас! Дарыце кветкі без прычыны, Часцей супольна баўце час. 2.Пылінкі з […]...

Ростань Ёсць шмат магчымасцей ў жыцці, Якімі можна скарыстацца. Існуюць розныя шляхі, Але не ўсі вядуць да шчасця. Даволі цяжкая задача […]...

Я ўслаўляю жанчын Я ЎСЛАЎЛЯЮ ЖАНЧЫН. Дзень жанчын запрашае мяне да пяра, Напісаць дыфірамб. І папера гатова. Гэта значыць, сяброўкі,- прыйшла зноў пара […]...

БАЛАДА ВАЦЛАВА ЛАСТОЎСКАГА (8.11.1883–23.01.1938) Дзень адыдзе ў небыццё Па чырвоных кветках смерці. Верыць жа табе ў жыццё І казаць народу: “Верце!” І на […]...

Сто песень… Сто жывых паданняў Сто песень… Сто жывых паданняў… Сто дум… I сто адказаў ім… I сто – са ста дарог – жаданняў, I […]...

Залічыцца славай, як небу вартае Залічыцца славай, як небу вартае, тваё адчуванне, што вадкі вецер упарта дзьме у далоні і з невымернаю сілай узносіць да […]...

Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане, Не заверне вытока раўчук І калі яно будзе каханьне – Яно Вашу асьветліць душу. Толькі […]...

Т. Булгакавай Лёгкасці ветру не стае, што ж да мяне!.. Снежань… Ён цеплыню разрэжа І горад – яблык саспелы. Ўвап’юцца ў духмянае […]...

У сямейнай запрэжцы Жонка збіраецца ў дом адпачынку. На адыходзе запытала: -Прывезці што табе, стары? -Вязі, што хочаш, даканала! Ўсё зараз лечаць дактары. […]...

Прашу цябе вяльможна, развітанне Прашу цябе вяльможна, развітанне, Не падганяй, шляхі не караці. Яшчэ не падрасло маё каханне, Яно яшчэ разгубіцца ў жыцці. Цябе […]...

Мала сказаць: ненавiджу Мала сказаць: ненавiджу, Мала сказаць: прызнаю, Бiцца за праўду – i выжыць, Нiбы салдат у баю. Дрэннаму – не пакарыцца, […]...

Памяці кнігі Кнігі паміраюць Зь цёмных спальняў дзе адзіная дарога пракладзеная жоўтай лямпай вяла да кніжнай старонкі іх рассоўваюць па ўсіх вуглах […]...

НАЛiБОКi Налiбокi, Налiбокi – Маляўнiчы родны кут, Пералескi, лес, аблокi Ды прасёлкаў вязкi грунт. Жыватворныя крынiцы, Жвавых рэчак рукавы, Крыж пахiлы […]...

У рэчкі мудрасці вучуся У рэчкі мудрасці вучуся і не страшуся глыбіні. Я адчуваю, што вярнуся у надыходзячыя дні. Паўстануць вобразы над плынню… Мне […]...

ПОЗНЯЯ ВОСЕНЬ Першага снежня Раніцай снежнай Ліст на пацеху Вылез з-пад снегу Жоўта-зялёны Пад голым клёнам Колерам грае Прыпамінае… Час той увосень […]...

Набеларушваецца Канкрэтныя беларусы ў зямлі. На зямлі бадай што прыблізныя. А тыя, Што самавіта прабліснулі, Здаецца, зусім не былі. Яна беларуская, […]...

Я свой лёс Я свой лёс незавершаны ўсё вызначала вершамі. Дзе яны-першыя, тыя з якімі напоўніцу сэрца сваё ірвала? Мала было мне, мала […]...

Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака… Старым стаў – і выгнаў яго гаспадар. Худы і аблезлы, дварняк-небарака, З надзеяй глядзіць ён […]...

Мы Мы памерлыя, мы ненароджаныя, Мы забітыя і зьнявечаныя, Мы адныя, мы бездапаможныя, Мы заганныя і нявечныя. Мы чужыя у роднай […]...

Проста я цябе чакала …Проста я цябе чакала. Хай няўмела і няўдала. Сто дарог-расчараванняў. Сто грахоў без пакаяння. І капрызнай музы дотык. І густое […]...

Актава Свяці, кахання чыстая зара! свяці – пачуццяў сэрцаў не азмрочвай – над доляй плугара і песняра і над высокай доляю […]...

Сьпяшаючый – спатыкнецца раз сто Сьпяшаючый – спатыкнецца раз сто, Сто сваякоў прадасьць дрыжачы ад баязі, Зь якімі я сто каранямі рос, На сто вясельлях […]...

Трымайся, сябра, будзе час Трымайся, сябра, будзе час – І мы удачу адсьвяткуем, Яе напояў пасмакуем, Ўвесь смутак выпіўшы за раз. Хай мала верыцца […]...

Зязюля, кажаш? Зязюля, кажаш? Не, не сустракаў, Хадзіў па лесе доўга і гукаў, Але дарэмна ўсё, такія птушкі: Хоць погляду не бачныя […]...

Валрэўкомаўскі кур’ер Многа што сышло ў былое, Незабыўна і цяпер, Як жывы, перада мною Валрэўкомаўскі кур’ер. Сарамлівы, не прамоўца, I на выгляд […]...

Не, гэта не апошняя аповесць Не, гэта не апошняя аповесць, I летапіс яшчэ не скончан мой. Над рыжым лугам, над ракою Полісць Тры дні хрыпіць […]...

БАЛАДА ВІНЦЭНТА ГАДЛЕЎСКАГА (16.11.1888-24.12.1942) Мінску не спіцца – у ім акупанты-фашысты. Горад патрэбен ім ціхі, як мёртвы, і чысты Ад бальшавіцкай заразы, якая […]...

Арэхавае На дне сваіх “Садомаў і Гамор” Я здрадзіў Вам, бадай што раз у соты. Здаецца, я даўно для Вас памёр, […]...

Маркота У гэты дзень ніхто не прыйшоў, Абрыдзела людзям – ніхто не прыйшоў. Сонца не свеціць, істоты маўчаць. Пан лагодна згадаў […]...