Верш Снег пад нагамі рыпіць

Снег пад нагамі рыпіць,
як пластмаса,
наэлектрызаваная днём.
Дрэвы ў вячэрняй зімовай фантазіі
гараць бенгальскім агнём.

У светафораў жалезныя нервы,
аўтобусы поўныя, як кансервы,
звышновы тыповы дом,
кватэра з фатонным замком…
Назаўтра ізноў ЭВМ,
з якою ніякіх праблем,
прад якой ты і маг, і гном.
А снег пажоўклы, нібы пластмаса,
зімовага сонца рубінавы лазер…

За шклом, за тытанам,
за поліўрэтанам
вось так і жывём…
I ў сэрца жывое,
сустрэтае намі, –
самае страшнае, –
нібыта ў камень б’ём…

Ещё вершы:

Пад нагамі снег рыпіць У грудзях трапеча сэрца, Пад нагамі снег рыпіць. Ў перамогу праўды верыць – Нібыта вар’ятам быць. Разрываецца свядомасць Ад жадання […]...

ЗІМОВАЯ САНАТА …І выпаў снег – прадвеснік абнаўлення, Заслаў зямлю бялюткім палатном. У сэрцы абуджаецца натхненне Ад казак, што мне шэпча вецер-гном. […]...

Снег пры сонцы А снег пайшоў, а снег пайшоў, I гэтак нечакана, З двух лёгкіх хмарак-спарышоў – Зусім неабяцана. Перасмыкнуўся ценем дзень, Ураз […]...

Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...

Бялюткі чысты першы снег Бялюткі чысты першы снег, Нібы дзіця зусім малое, Чамусьці выклікае смех І не дае крыху спакою. Надзіва ён не слепіць […]...

Яшчэ апошні будзе снег Яшчэ апошні будзе снег, Цяжкі, як позняе світанне. I юнай трызніцца вясне, Як непазбежнае – расстанне. Сплывае ноч у туманы. […]...

Снег напраўду падобны да ветру Снег напраўду падобны да ветру… Ты пачуеш, як сэрца трымціць… Мы заснулі ў бялюткім паветры – Снег як вецер далей […]...

Вясною пахне снег Калі зіма за палавіну стане І сонца павышае кругабег, Аднойчы здзівіцеся ўранні – Вясною пахне снег. Снег пахне талаю вадою, […]...

Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...

Упарты снег Лесам, полем красавік ходзіць без сцяжыны. Ажно бачыць – снег не знік з цёмнае лагчыны. Красавік яму: – Чаму не […]...

Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...

Мех, снег і смех Дзед Мароз нёс свой мех. Ды паставіў мех у снег. Снег ішоў, ішоў, ішоў… Дзед свой мех і не знайшоў. […]...

Снег Такое маўчанне ў снезе, такая далеч, такая бель – што замірае душа: не ўмее яна яшчэ быць такою. Шастае шорсткая […]...

Снег і дождж, ізноў слата імжыцца *** Снег і дождж, ізноў слата імжыцца, Голы клён ад холаду дрыжыць, Пэўна, трэба сэрцам далучыцца, Каб усё вось гэта […]...

Снег на вуліцы і ў душы Снег на вуліцы і ў душы замятае сцяжынкі ўсе… Ты самоту-адчай заглушы, хай надзея ўзрасце пакрысе. Хай забудзецца прышлае зло, […]...

Світае. Ноччу выпаў снег Світае. Ноччу выпаў снег, а я да гэткай з”явы не гатовы, бо доўжыў па Паэзіі турнэ, шукаючы красы асенней словы. […]...

Першы снег… На асенняе тло Першы снег… На асенняе тло… На прыспаныя цемрай палі… Нібы хтосьці чароўна святло Над самотнай зямлёй запаліў… Нібы ў небе […]...

АПОШНi СНЕГ Снег апошнi – рэдкi рэкардсмен, На вачах ён чахне, прападае, Бо нiхто нiякiх перамен Ад яго вiзiту – не чакае. […]...

Першы снег Снег пушысты, бадзёры, крамяны Ціхай беллю празрыстаю лёг, Дрэвы, хаты ахутаў рахманы, І застыў на шырокіх палёх. Першы снег – […]...

Я апраўдаю снег цяжкі Я апраўдаю снег цяжкі, Мяне снег лёгкі апраўдае. Зіма, навек мой сум пакінь У гэтых стылых белых далях. Змані багаццем […]...

Шапаціць пад нагамі лісьце ?Шапаціць пад нагамі лісьце, Сонца сьвеціць, але не грэе. І здаецца няма ўжо выйсьця, Паміж намі цяпер завея. Гэта восень […]...

СУПРАЦЬСТАЯННЕ Ранкам дворнiк пад акном з лапатай Сабiрае снег шурпаты i спакойна грузiць на машыну, Быццам снег – праблем першапрычына… (Можа, […]...

Выпаў снег Выпаў снег. Ізноў ачышчаны І паветра. І зямля. Снег – як свята. Як праісціна. Зорак свежая ралля. Выйду ў ранак […]...

Зноў закружыўся снег Зноў закружыўся снег. I на зялёнае голле, I на ажыўшае поле Сыплецца, сыплецца снег. Шэры, маркотны дзень, Хоць бы расінка […]...

Сышоў апошні снег з палеў Сышоў апошні снег з палеў, Птушыны спеў гучыць навокал, Зямля ўстрапянулася ад зімніх сноў І цёплы вецер дзме ў вока. […]...

Зіма ў Менску І яркае неба, і яркае сонца, І дымам з трубы курыцца. Снег чорны – снег белы – Снег брудны – […]...

Белы снег Белы снег, нібыта забыццё, лёг на дол так хутка і ахвоча. Я яшчэ не вытрывала ўсё, я яшчэ шукаю твае […]...

У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...

Трымціць на вятры ліст пажоўклы Трымціць на вятры ліст пажоўклы Адзін на адзін ён з сабой… Увосень сырую ён змоклы, А потым ужо пад зямлёй. […]...

На твары мінакоў кладзеццца снег На твары мінакоў кладзецца снег, Прыгожа абсыпае іх каўнеры. З нябесных замярзаючых прарэх Выскокваюць імклівыя жаўнеры. У дрэвах затаіўшыся – […]...

Снег мяце ад краю да краю Снег мяце ад краю да краю. Завіруха тут правіць баль. Толькі мне вясны не хапае, Што абудзіць прыроду і край. […]...

БАЛАДА ФРАНЦІШКА САВІЧА (1815-1846) Першы снег, як чыстая папера, На якой напішацца крывёй Шкодны верш пра беглага жаўнера, Што далёка ад зямлі сваёй […]...

Як ападае ліст Як ападае ліст, як ападае… Нібы дазволу ў восені пытае. Бывай, галінка гнуткая, бывай! Няхай цяпер цябе галубіць вецер, Салодка […]...

Белы снег на далоні трымаю Белы снег на далоні трымаю, Растае ён у халодны ручай, Быццам родную мову губляю, У сэрцы гнеўны боль ды адчай. […]...

Пра снег Ён чысты…з шэрасцю бялізны… Зваліўся, без моцы ўзляцець… Пад дзень яго ўжо промні грызлі, Дапамаглі хутчэй згарэць… Ачысціў шэрае паветра, […]...

БАЛАДА КУЗЬМЫ ЧОРНАГА (24.06.1900–22.11.1944) Зноў турэмная камера сніцца, Як труна, у якой ты жывы. А на вуліцы не навальніца, А вайна каля самай […]...

Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...

Першаму снегу Заўсёды першы белы снег, І так было ад веку, Нібы здымае нейкі грэх Любому чалавеку. І лёгка на душы тады, […]...

БАЛАДА ЗМІТРАКА БЯДУЛІ (23.04.1886-3.11.1941) Вайна за спінаю і прад табою. Цягнік сівы ў зіме, як кол, стаіць. І ўсім жыццё жыццём, вайна вайною, […]...

БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ДУБОЎКІ (15.07.1900-20.03.1976) Дваццаць сем гадоў, як груганоў, Чорна прашумелі праз душу. Словы на паперы, нібы кроў, Бы трава вясной пасля дажджу […]...