Аксіёмы лесвіц
Як толькі мы нарадзіліся і першы зрабілі крок, нам збудавалі лесвіцу, – “Смялей жа, сынок!”. I мы палезлі наверх, на […]
Вершы на беларускай мове
Як толькі мы нарадзіліся і першы зрабілі крок, нам збудавалі лесвіцу, – “Смялей жа, сынок!”. I мы палезлі наверх, на […]
Снег пад нагамі рыпіць, як пластмаса, наэлектрызаваная днём. Дрэвы ў вячэрняй зімовай фантазіі гараць бенгальскім агнём. У светафораў жалезныя нервы, […]
Засыпалі вочы яго – жывыя крыніцы. Паатручвалі кроў – рэчкі і рэкі. Сцерлі памяць аб продках – кляштары, камяніцы. Зубы […]
Дык чаму ж я ліст не напішу той дзяўчынцы, птушцы басаногай, што так рана раніла душу і так позна выйшла […]
Далёка-далёка за поле, за сонечны, мройны прасцяг ляціць павуцінне. Ніколі яго не закончыцца шлях. Высока-высока над полем у нетрах блакітнай […]
Пра што гэта думаюць дрэвы, У дрэў якое жыццё, іх шум – ад радасці спевы ці, можа, ад болю выццё? […]
Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]
Спаткаў я былое каханне. Яно не пазнала мяне. Hi радасці, ні хвалявання: вось-вось – і яно прамільгне. “Эгей, эгей! – […]
Законы Ньютана з класічнай фізікі я вывучыў, ходзячы ў восьмы клас. I ўсё ж які малец баіцца рызыкі – наколькі […]
Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]
Адгарэла любоў – адзін счарнелы падмурак. Яго мулкія камяні не паносіш з сабою, таму маўклівымі вечарамі і стварыў я музей […]
Што ні лета – над палямі нам жаўрук вярэдзіць душы, што ні восень – пыл у вочы журавы з нябёс […]