Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Белыя слёзы зімы

Здаецца, белыя слёзы зімы
Цяпло выпраменьваюць волі.
У кроплях-ільдзінках наўкола
хмызы –
Пакручастых сцежак нядоля.

Далонь у далоні, ідзем да святла,
Што льецца з нябеснае студні,
А разам, насупраць, шляхцянка
Зіма
Гуляецца ў хованкі з Зюзяй.

Здаецца, нязгаснага Зніча любоў
У каўкавым смеху гуллівым.
Спаткаеш такую – і голаў
далоў,
На вечны спачын пад ільдзінай…

А зоры малочныя снежаць абшар
Зімовымі слёзамі ветраў…
Ядлоўцавым шляхам калісьці
Ўсяслаў
Тут крочыў насустрач Сусветам.

Здаецца, у пошуме белых гадоў
Сафійкі званы нас вітаюць…
Прастрэленым рэхам з Дзвіны
берагоў,
Яшчэ і яшчэ бласлаўляюць…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Белыя слёзы зімы - Павел Гаспадыніч