Верш Прысвячаю “Савецкаму Палессю
Прысвячаю раённай газеце
“Савецкае Палессе”
Не ведаю, чаму беспамылкова
Цябе заўсёды з іншых вылучала,
Была з табой маўкліваю размова,
Бо літары ніводнай я не знала.
Не мог спыніць халодны мяне вецер,
Што гнуў галінкі вішань, бэзу, мяты,
Я забывала пра усё на свеце,
Убачыўшы паштарку каля хаты.
Не ведала ні “Зорьки”, ні “Бярозкі”,
І “Пионерской правды” не чытала.
Цябе ж, мая раёнка, я заўсёды
Сярод выданняў іншых пазнавала.
Смяялася я радасна і звонка
І беражліва бацьку цябе несла.
“Вось, тата, глянь, твая прыйшла раёнка,
Ён папраўляў: “Савецкае Палессе”.
Ты для мяне, як памяць пра маленства,
Знаёмая сцяжынка ў росным полі.
Як добра, што не мела падабенства
Ты з іншымі газетамі ніколі.
Прайшлі гады. І вось пішу я вершы
І вольны час праводжу за чытаннем.
Прыходзіць пошта, і цябе я першай
Бяру у рукі з ціхім хваляваннем.
Табе я ўдзячна, любая “раёнка”,
Што вершам шляху ты не засланіла,
Што падтрымала на сваіх старонках,
Каб веру я ў сябе не загубіла.
І вось віншую з днём я нараджэння,
Няхай усе нягоды твае мінуць,
Няхай з табой павага і натхненне
Ідуць заўсёды поруч, не загінуць.
1995г.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)