Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Я не люблю ні белых, ні чырвоных

Я не люблю ні белых, ні чырвоных –
Рабства і насілля не люблю.
Не люблю, калі ў лугах зялёных
Росы й кветкі лічаць па рублю.

Ці калі за праўды шчырай слова
Закуюць цябе ў стальныя кайданы.
І Сібір злавесную сурова
Табе празвоняць рускія званы.

Душа славян – арлінае дасвецце.
І без праўды й волі нам не жыць.
Паспрабуй замкнуць у клетцы вецер.
Святло сонца згаснуць на мяжы.

І таму я веру ў справядлівасць,
Што без войн, насілля і крыві
Мы адродзім нашых рук руплівасць.
Нашых сэрц святое візаві.

Што руку крывавую на брата
Болей не падыме родны брат.
І на зло ўсім ворагам праклятым
Будзе ў нас дастатак, згода, лад.

Не на пана. І не на чынушу –
На сябе мы будзем працаваць.
І грашам не прададзім мы душу.
А будзем род свой множыць, шанаваць.

Годзе нам паноў і камісараў!
Адродзім Веча мудрае славян.
Законы продкаў найвялікшым дарам –
Святлом надзеі будуць вечна нам.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Я не люблю ні белых, ні чырвоных - Ніна Аксёнчык