Верш Сьвіньня Папова

Ещё вершы:

1. Як умее кахаць беларуска Я пяшчотай цябе атуляю, палю. Да нябёс уздыму шчасце нашае, любы. Гэтак сонейка ранкам цалуе зямлю. Гэтак месяц начны вербалозы […]...
2. Твае косы пахнуць летам Твае косы пахнуць летам… Чыстым водарам нябёс. Пахнуць нівай, ліпы кветам, Лісцем маладых бяроз… Тваеі рукі хлебам пахнуць… Соладам чарніцы […]...
3. Дзяды Увайсці і пакланіцца… Ціха рыпае масніца – У бязважкасці. Адкрычала сэрцу сэрца. Бо няма канца, здаецца З гэткай якасцю. Што […]...
4. Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло. У ім мерзлы бруд здаецца выстуджанай зямлёю; ягада арабіны – кропляй крыві, пажоўклыя лісты […]...
5. Чаромхавыя вёсны Помніцца час развітальны – Пошчак салоўка куе, Пахнуць чаромхай світальнай Цёплыя вусны твае. Неба высокае родніць З юнай зямлёй спеўны […]...
6. Як жа хораша ўлетку Як жа хораша ўлетку: Грэе сонца, пахнуць кветкі, У рэчцы цёплая вадзіца, І чароўная крыніца Дасць жывой вады напіцца… “Эх, […]...
7. Выгод паэты на зямлі не маюць Выгод Паэты на зямлі не маюць, Той – замаўчыць. Той – рана упадзе. У Грузіі паэтаў паважаюць I любяць іх, […]...
8. Свіння Сёння мылі свінку – шаравалі спінку, Вушкі адмывалі, з лейкі палівалі, выціралі ручніком, а яна ад нас – бягом, Ў […]...
9. Жыццё – нібы цягнік Жыццё – нібы цягнік… Гады мае – вагоны… Ўсё болей іх, цягнік усё расце. Ды сэрца – паравозік неўгамонны, Разгон […]...
10. Каханьне Сатаны Пра гей-парады Насаджаецца сатаністамі, Як наркотыкі, як віно, Каханьне гнілое, глістае – Як гной на сьвятое радно. Не проста, каб […]...
11. У старонку Здаецца скончыўся канец у гэту зімную зіму. Вясна прыйшла, але мо дзесць. Не ў першы раз, і не паперш. Яе […]...
12. Аб сумленні А справа, мусіць, у сумленні… Яно нам душы ці ірве, Калі струхлелае бярвенне Карэнне высекчы заве? Давалі ў рукі нам […]...
13. Будуць доўга ўлашчваць і тлумачыць Будуць доўга ўлашчваць і тлумачыць, Рай зямны – чарэўны – абяцаць, Не маніся абхітрыць Пілата – Грошы задарма ў яго […]...
14. НАШЧАДКАМ Анішто беларусу не трэба. Чым валодаў – згубіў ці спажыў… Незалежнасць звалілася з неба – Без яе б ён цудоўна […]...
15. Муха Шпарка не ляці да мёду, Ведай ты аб гэтым, муха, Мёд бароняць мухі злыя, Раптам атрымаеш у вуха. Ды ў […]...
16. Пытаньні Пытаньні. Чым можа ганарыцца здраднік? Чым можа пахваліцца кат? Што пад абгорткай мае “ватнік”? Хто злодзея электарат? Якога розуму “апоек”? […]...
17. Белыя крылы Я веру сваім белым крылам, яны трапечуцца ў клетцы, яны ў змове з маім сэрцам. А ты ніколі не ілжывы! […]...
18. Кулон Бога Гэты шарык зямны Замяніў яму крыж І падвесіў кулон ён, цалуючы… Але круціць пакуль Не астылую цвержу Парай пальцаў, ладна […]...
19. Рэчаіснасць Таму што ніколі не зразумееш- ты маленькі сонечны птах, акрапі сваім крыллеўзмахам мой не сталёвы дах. мае ідыёмы простыя- чуллівыя, […]...
20. Страчаныя ідэалы Мы прыехалі ў горад і сталі Іншымі быццам людзьмі. І народзім такіх, як самі,- Без роду, без веры – Чужымі […]...
21. Вершык Мінулага, на жаль, не вернеш, І ўчора больш ніколі не настане. Нам застаецца толькі верыць: сустрэчай скончыцца расстанне. Мне часта […]...
22. Дождж ідзе праменісты і дробны Дождж ідзе праменісты і дробны, Пахнуць мятай мокрыя лугі. Вось ён, свет, як сэрца, непадробны, Да дажджынкі кожнай не глухі. […]...
23. На захадзе сонца на ўзгорку паўстала фігура На захадзе сонца на ўзгорку паўстала фігура. Адна з яе рук утрымоўвае дзіўныя шалі, другая сціскае кап’ё з нержавеючай сталі. […]...
24. Абярэжная песня Пахіснецца парой Шар зямны пад нагамі, – Я табе, а ты мне Устаяць памагаем. Я цябе берагу Рук сваіх берагамі. […]...
25. Табою ап’янёны (П’ю далей) Ніколі не забыць мне той вечар Калі праводзіў цябе дадому Дзьмуў халодны студзеньскі вецер Цемра нібы накрыла прастору Толькі свет […]...
26. Усё было: і сон, і парыванне Усё было: і сон, і парыванне, Высокі ўзлёт, і марнасці сіло, I нараканне, і самаз’яднанне. Нянавісці ніколі не было. Нас […]...
27. Два скрыпачы Два скрыпачы праз поле ваенных дзеяньняў з руінаў філярмоніі ў ціхае “будзем” бягуць Нарэшце адзін зь іх падае, паранены, другі […]...
28. ДВА БАКi Чырвонае i Чорнае Стэндаля, Як два бакi, што ў медаля… Каму якая роль прыпала – Такую й граем мы пасля. […]...
29. Побач – ты Побач – ты. Што мне лета са слотай! Сэрца з радасці б’ецца гучней. Заблуджуся з вялікай ахвотай у святле прамяністых […]...
30. Памятаеш, як добра нам было? Памятаеш, як добра нам было? Шчасце нам здавалася бясконцым, Мы думалі, што створаны адзін для аднаго, Але, на жаль, у […]...
31. Белая святая Русь Белая – значыць святая Мая старажытная Русь. І купальскім агнём расцвітае Тваёй долі нябесны абрус. Паміж Польшчаю і Расеяй – […]...
32. Універсал Універсал Ён самы лепшы будаўнік, Усе ён дзверы адчыняе. Чыноўнік ён, і кіраўнік, Ён нас усіх абараняе. Ён дыпламат і […]...
33. Край Валожынскi наш не багаты – Край Валожынскi наш не багаты – Каб на залежы каменных руд, Слаўны тым, што жыве там заўзяты, Працай рупнаю вечна […]...
34. ГАРАДЫ Пакуль жывуць – наш слаўны Мiр i Тураў i Полацк прадаўжае над Палатай ззяць – Не прападзе славянская культура, Не […]...
35. Карціна Трыццаць тры гадзіны Разглядаў карціну, Ноч не адыходзіў – Ночы не хапіла. Гэта пакаленне Маляваць умее, Як над сіняй глебай […]...
36. Патапіў этап застойны Патапіў этап застойны Багна, бруд, ня даць, ня ўзяць. Чым шырэй твае абдоймы, Ты прасьцей цябе распяць. Молат. Звон цвікоў […]...
37. Старыя шпалы Пахнуць парай Старыя шпалы І калючаю іржою рэек. Ім трывала У памяць запала Колаў дрогкае рэха. Іх, Чарнейшых ад качагараў, […]...
38. Сцяг мой Сцяг мой бела-чырвона-белы, лунай над нівамі, над дахамі дамоў! Сімвал свабоды, сімвал нашай веры, пранесены ў душы цягам вякоў. Цябе […]...
39. Ціхая паэзія Люблю я ціхую паэзію, Дзе не крычаць і не шумяць. Удумліва, а не гарэзліва Душу умее высвятляць. Люблю я ціхую… […]...
40. Агеньчык дабрыні няхай не згасне у сэрцы нашым Не крыўдзі бліжняга свайго, Бо не загояцца у сэрцы раны, І будзеш ўсе жыццё саромецца Сваёю брыдкай справы.. Лепш добрым, […]...