Верш Арабіна
Я – Жанчына, я заўжды Жанчына.
Будзе снег на холадзе звінець,
Пацерак не скіне арабіна-
Будзе і дрыжэць і чырванець.
Выстаіць, не змерзне, не завяне.
Выбаліць красу сваю скрозь золь,
Каб затым, як сонца ласкай гляне,-
Выплакаць слязой нябачнай боль
Ещё вершы:
- Расія Дзе слова мне знайсці такое, Каб прывітаць ад глыбіні – Расія – сэрца агнявое, Прастор нябачнай шырыні. Расія – волатава […]...
- Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...
- Жанчына – клумбу палiвае Жанчына – клумбу палiвае… Знайшла ў звычайным сваю нiшу. Жанчына, мабыць, не ўяўляе, Што ўдзел актыўны прынiмае У тым, пра […]...
- Мужчына. Жанчына. Чаканне Мужчына. Жанчына. Чаканне. Шуканне. Блуканне. Час. Жанчына. Мужчына. Спатканне. Вітанне. Пытанне. Адказ. Мужчына. Жанчына. Дыханне. Сэрцабіццё. Забыццё. Жанчына. Мужчына. Каханне. […]...
- Хай заўжды будзе так Нейк у рукі ўзяў гітару, Не забуду я ніяк, Як ты мне тады сказала: “Хай заўжды будзе так!” З таго […]...
- Калі яна пакідае арган Іграючы ў белым касьцёле, Кахаючыся з ксяндзом, Жанчына марыць у полі Застацца на ноч з касцом. Іграючы штосьці з Баха, […]...
- Дзеці пустыні ДЗЕЦІ ПУСТЫНІ У свеце блукаем адно, акаянныя дзеці пустыні, І – непрыкутыя – ходзім наўпрост і наўсцяж. І дзе ні […]...
- Перад мальбертам Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябёс, Каб ласкай Божай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...
- БАЛАДА ПАЛУТЫ БАДУНОВАЙ (1885-29.11.1938) “Прыгожай і слабой павінна быць жанчына…”- Прывыклі так мужчыны гаварыць даўно. Яна слабая, як з мужчынам п’е віно, Прыгожая […]...
- Жанчына з сумнымі вачыма Жанчына з сумнымі вачыма, табе пасуе колер здрады… Ад кос світальных вадаспадаў пагляд адвесці – немагчыма. Ты ўсміхаешся скрозь сон […]...
- Снягі абложныя прадвесне Снягі абложныя прадвесне Пратне травіначкі лязом, I свет наш прадаўжальна змесціць Паміж усмешкай і слязой, I зноў панітавана будзе Вясёлка […]...
- О зорка шчасця ў небе Беларусі! О зорка шчасця ў небе Беларусі!.. Слязой упала – сонца ўкрыў кажан. І быццам Богу, краю я малюся – Пакінутым […]...
- Хвалямі часу Час хуткаплынны жорстка твары трэ, Сябры старэюць, калі доўга іх не бачыць. А маладосць нічога не бярэ, І ў моцы […]...
- Я к табе прылячу Я к табе прылячу Шызакрылаю птушкай, Каб хоць крышку суняць І суцешыць твой боль. Слёзы, беды твае Знае толькі падушка, […]...
- У суніцах З самай раніцы не спіцца: Сёння – самая пара, Каб паехаць па суніцы У лясны таемны рай. Промні-ніці залатыя Скрозь […]...
- Будзень паэта Паэт прачынаецца а 11.20 правіць пару радкоў ва ўчорашнім вершы пра красу сьвету выпівае гарбаты выпальвае дзьве цыгарэты пасля чытае […]...
- Пачуцці заглушу і боль знясу Пачуцці заглушу і боль знясу маіх з табой адносінаў няўдалых. Аб гэтым нагадае толькі сум тваіх вачэй, прыгожых і адданых. […]...
- ПЕРАД КУПАЛЛЕМ Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябес, Каб ласкай боскай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...
- Дотык да зямлі На дрыготкіх вазах рыпелі мы. У ракеты запрэглі час. Колы лёгкія і прапелеры, Нібы лёкаі носяць нас. Даль праз шыбы […]...
- Маці (акраверш) Мае сонца, што будзе свяціць мне заўжды, Абуджаць на світанні святлом сваіх промняў. Цеплыню яе рук буду помніць й тады, […]...
- Нічога мераць не хачу на грошы – Нічога мераць не хачу на грошы І сквапным быць – ніколі не змагу. Сваю пяшчоту маме я прыношу, Перад […]...
- Ведаю, што і я памру, як і ўсе Ведаю, што і я памру, як і ўсе, што па смерці нічога не будзе трэба. Тым мацней люблю ўвесь шырокі […]...
- А ты ідзі! Дарог у свеце многа, А ты між іх сваю знайдзі. Няхай нялёгкая дарога, А ты ідзі, А ты ідзі!.. Няхай […]...
- Сем тыдняў хварэла Сем тыдняў хварэла… Сем тыдняў была як у сьне, Сем тыдняў яна назірала Затым, як сьмерць ідзе па яе. Па […]...
- Я выбрала долю – Праўду Я выбрала долю-Праўду. Не грошы. Не славу. Не сцежак крывых чараду. А таму за сястру сваю бітую Па жыцці, як […]...
- БАЛАДА АЛЬДОНЫ (1309-26.05.1339) Дзяўчынка, дзяўчына, жанчына… Альдона зрабілася Ганнай. І сніцца, як воля, Айчына, Князёўне, што стала жаданай Пад небам чужым і […]...
- Жанчына Жанчына – сасуд бяз дна… Дакладней – Сусвет сусветаў. Сам Бог у яго віна наліў, каб натхняць паэтаў. Заблудзяцца ночы […]...
- Цераз зараснiк iнею ў ранiшнiм лесе Цераз зараснiк iнею ў ранiшнiм лесе Прабiраецца сонца – цiхусенька так, Затаiўшы дыханне: хаця б не атрэсцi Гэты цуд, што […]...
- Дэпутат Дэпутат Зайца зычаць у дэпутаты. Усе звяры і вараняты. Ды палянаю усей за, Хочуць слова усе сказаць. Кажуць – добры […]...
- Вясковая серэнада Тоне вёска ў пахах ландышаў і бэзу, Поўня срэбра разлівае з вышыні, Ды ніякага ў жыцці мне інтарэсу: Без цябе […]...
- Васілёк Як забыць вы мне скажыце, васількі тыя у жыце? Іх блакітныя галоўкі выглядалі з жыта лоўка. Хоць на ўскрайку тых […]...
- Пахаваны мае землякі Лашчыць сонца бяроз карагоды, Безупынна бягуць цягнікі. На ўскрайку, ля самай чыгункі, Пахаваны мае землякі. Спяць у роднай зямлі патрыёты, […]...
- Хатынь Калі іду па хатыні Камінамі званамі Нешта цяжка нахлыне Нібы скрозь сэрца камень Нібы скрозь сэрца кулі Куляметныя чэргі Што […]...
- Слава Хто сказаў, што слава – сонца мёртвых Промні славы грэюць і жывых, працавітых, смелых, духам цвёрдых, ёй абраных юных і […]...
- Мне б толькі Мне б толькі не забыцца Вас забыць, Забыць і вочы Вашы, й рукі Вашы. I перасмягламу з глыбокай чашы Ваду […]...
- Бусліха Узняўшы неба сіні шал, Хістаючы аблокаў крыгі, Бусліхі белая душа Трывожна развінае крылы. Ад гнёздаў цёплых немаўлят, Што ўпершыню вітаюць […]...
- Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...
- Мой сад у снезе па калена Мой сад у снезе па калена Азяб у золь і снегапад… Табе не холадна, Алена? Табе не холадна, Алена? Табе […]...
- Край, дзе родзiць Край, дзе родзiць Бульба спорная ды збожжа, Спее новы важкi каравай, Край – красой лясной прыгожы – Гэта ўсё валожынскi […]...
- Жанчына і лета Жанчына і лета Пасталела лета Між бяроз адчай У гадах кабета З нову не пачаць Памяняла фарбы Шчырасцю узяло А […]...