Верш Святары
Ідуць па зямлі святары,
Як мы – толькі з моцнаю воляй,
За веру Хрыста змагары,
Спавітую жалем і болем.
Зрабіўшы высокай сваёй
Малітвай бацькоўскае слова,
Малююць гарачай крывёй
Яны беларускую мову.
Пад крыламі ціхіх анёлаў
Хаваюць адвечныя скарбы.
У сцяга, крыві і касцёла
Агульная пекная фарба.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Год смерці – 1937 Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым. За гэтую лёгкасць плацілі крывёй. Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым, Магіла пад ім парасла […]...
- Святары нам даводзяць Святары нам даводзяць, што ўлада ад Бога. Ды, мяркую, не трэба яго абражаць: Выбіраем і самі, бывае, такога – Ні […]...
- Ціха розум пакутаваў Ціха розум пакутаваў, Сумняваўся ў сне. І трывога паскуда, Пралезла ў мяне. Быццам цуда не будзе, Ды як, тады жыць? […]...
- Я гэта люблю падарожжа Я гэта люблю падарожжа, З якім і зраўняцца не можа Вандроўка ў любыя Таўрыды – У казачныя краявіды. А гэта […]...
- У беларускую восень У беларускую восень Нат і верабей багацее, Лес на грыбы не скупіцца, Пуні хмялеюць ад сена, Мёдам вуллі набракаюць, Сцежкі […]...
- МОЙ КРАЙ – МАЯ ВЕЖА З удзячнасцю Максіму Багдановічу Мой край – мая вежа, Чырвоны арнамент. Маленькія сцежкі і сінь над лясамі. Палёў родных водар […]...
- Гароднячанка Што застанецца, калі мяне не стане, Не выйду я на вуліцу прыгожым летнім ранкам- Мне бачна, як за дзверы выскачыць […]...
- Наша родная мова Наш бясценны скарб- гэта родная мова. калі б яе не было, не было б і народу. калі нарадзіуся ты выдау […]...
- БАЛАДА МІХАЛА КЛЕАФАСА АГІНСКАГА (7.10.1765-15.10.1833) Радзіма вечная, як неба гэта, З якога, нібы дождж, сыходзіць Бог І ў музыцы жыве, нібыта лета Жыве ў […]...
- Наша Ніва Наша ніва буйна ўскаласіла. Падрыхтавана глеба добрая была – Касцьмі, крывёй зямлю мы ўгнаілі, Пятля і куля нам дапамагла. Мужык […]...
- Пасля ціхіх перастрэлак Пасля ціхіх перастрэлак I налётаў штурмавых На плацдармах абгарэлых Усё менш і менш жывых. Пад зямлёй сышліся цені Неданесеных штыкоў. […]...
- Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
- Вялікае сэрца Недзе ўнутры ў гарачай крыві, Праўду спявала Вялікае сэрца. Шчырасцю ззяла, балела ўначы, Праўда жыве, а сэрца не б’ецца. Некалі […]...
- На ўскрайку самым, на краёчку На ўскрайку самым, на краёчку Таго ўсяго, чым даражу, Я даначую гэту ночку, Тваю падушку даляжу. Мы родныя крывёй і […]...
- Вершы Украіне. Адстрэл украінцаў на Майдане Украінска-крамлёўская мафія Загадала: “Страляйце людзей!” Бо для іх украінцы не людзі- А ніжэй нат за гмыз на вадзе. І ляцяць […]...
- Не згінай мяне, я не сагнуся Не згінай мяне, я не сагнуся, Не баюся ні страхаў, ні зла. Нездарма я з зямлі беларускай Непахіснай сасною ўзрасла. […]...
- Апранаем мову Мы мову апранаем… Сваю, бацькоўскую ды беларускую – не паважаем! На ёй не пішам і не размаўляем ні дома, ні […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Заклятая кветка Чуць толькі купальскае свята Набліжыцца з ночкай сваей, Як папараць кветкай заклятай Чаруе няшчасных людзей… З надзеяй, і верай, і […]...
- Нашы вашым НАШЫ ВАШЫМ (Экспромт. Віктару Шніпу) Нашы не прыйдуць, бо нашы ўжо ёсць – Вось і выснова мая, ягамосць! Нашы адвечна […]...
- Маме на васьмідзесяцігоддзе – Ты стала зямлёй, А твае гады Ідуць без цябе па зямлі. Ідуць гады, А твае сляды З зямлі халады […]...
- У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...
- Рамантыкі Ізноў па радыё “Рамантыкі” Ў эфіры памяці гучаць. Я абавязан многім вам, – такі Няпросты шлях пасмеў пачаць. У класе […]...
- Я малюю Я малюю цябе ў сваіх марах Добрым, верным з надзеяй у душы, Што не змогуць прыплысць тыя хмары І анёлаў […]...
- Як здань лясная, я блукаю Як здань лясная, я блукаю, Няма прытулку анідзе, У Кахання сад прыйшоў… ды знаю, Маё, у ім дрэва – не […]...
- БАЛАДА ЯНА БАРШЧЭЎСКАГА (1790-12.03.1851) Зноў дождж ідзе змываючы сцяжыны, Якімі нам вяртацца ў родны свет, Дзе беларусы ёсць, а ў іх Айчына– Як […]...
- К чорту гарэлку, шэйкі і твісты К чорту гарэлку, шэйкі і твісты, Юную голаў хлусьнёю кружыць! У сэрца народу скірованы выстрал, Жыць яму заўтра, альбо ня […]...
- Ляцела слова Ляцела слова. Слова па свеце ляцела. Знайсці чалавека хацела. Што прыме, схавае да скону, Што пусціць у родную мову, Што […]...
- Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
- Беларусі Родны край беларускі спрадвеку, Дзе такія ты фарбы знайшоў? Люстраныя азёры і рэкі, Аксамітныя цені дуброў. Курганы, як стагі канюшыны, […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ТРУХАНА (18.08.1947-20.03.1999) На сцэну выйсці і на ёй застацца, Як застаюцца зоры над зямлёй, Каб разам з намі плакаць і смяяцца, […]...
- Пурпуровае неба над горадам М Я люблю пурпуровае неба над домам маім, Калі дзень адгарэў, калі ў вокнах пагасла сьвятло, І смарагдавых зорак нябачныя кроплі […]...
- БАЛАДА ЯСЬКІ ШНІПА (1866-1914) Як павуціна, чорныя акопы У мёртвым снезе пасярод Еўропы. І прад табой і за табой вайна, Нібы з агню […]...
- Настаўнікам Не цурайцеся роднага слова. Гэта – ваш абавязак і хлеб, Гэта – душаў дзяціных аснова, Гэта – наша з галоўных […]...
- Ён быў на вайне На вайне даўно ён, на вайне. Там, дзе голад шчырыцца, там, дзе смерць з жыццём у гульне… На вайне ён, […]...
- Маё сэрца ад шчасця рвецца Маё сэрца ад шчасця рвецца, Маё сэрца любові поўна Да цябе, што мяне расціла, Беларусь, ты – мая Радзіма. Мала […]...
- Забываюся Забываюся родную мову, Нават думаю ўжо па-руску. І душа, што была шырокай, Усё больш становіцца вузкай. Забываюся родную мову І […]...
- Веру Веру – вернецца – пераменіцца!.. Мякка сцеліцца з’едлівы дым… Не хачу паміраць маладым! Поўня свеціцца… Сэрца ўсцешыцца – Толькі дай […]...
- За ўсе скарбы Олі За ўсе скарбы на свеце Для мяне даражэй Заручальны пярсцёнак, Што мяне беражэ. А ў вачах стане цёмна – […]...
- БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...