Верш Пад жнівеньскім небам
Зорным бляскам вочы.
Дым ад цыгарэты.
Пах таемнай ночы
Шэптамі сагрэты.
Мой прыгожы, дужы,
На крыжы распяты.
Бачыш, я за мужам,
Ды і ты жанаты.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Сагрэты дыханнем лугоў я квяцiстых Сагрэты дыханнем лугоў я квяцiстых, Сагрэты усмешкай вачэй прамянiстых; Апошняй сустрэчай – i першым растаннем, Сагрэты слязою бярозкi свiтальнай, Сагрэты […]...
- Ці бачыш ты маё каханне? Ці бачыш ты маё каханне? Яно табе як прывітанне, Яно заўжды дапамагае, Мне аб жыцці апавядае. Ці бачыш ты маё […]...
- Тае ў хмарны небе Тае ў хмарны небе покліч жураўліны, На алеях – клёнаў рыжая далонь, Нібы рук спляценне – тонкія галіны, У вераснёўскім […]...
- ПАВУЦіНКА Срэбрам ззяе павуцінка, Прывітаць усіх хоча. Зачапілась за галінку, Засталась да ночы. “Што тут робіш, дарагая?” Зорны шлях пытае. “Ты […]...
- Самоціцца жнівеньскім сонцам Самоціцца жнівеньскім сонцам Душа, паланяка спякоты. Машэкам жыла яна моцным У час недалёкай шчэ слоты. Пад промністым днём палымяным Расталі […]...
- Меж небам з выкапнем Блакітнае неба, і бруд на зямлі. Ня ўсё адгарнулі з яе ручайкі. Ня ўсё расплылося па іншым краям, ніжэй па […]...
- Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...
- БАЛАДА ЯЎГЕНІІ ПФЛЯЎМБАЎМ (1.11.1908–13.01.1996) За мужам у Сібір… А для чаго? Ці трэба? Пытанні, нібы снег, ля сэрца растаюць. А над табою чорнае, […]...
- Істота Істота Што бачыш ты, істота, аслепленая жоўта-чырвоным бляскам золата? Фарбы зямлі?.. Не!.. Твой колер адзіны – жоўта-чырвоны! Узыходы і заходы […]...
- КРЫЖЫ Крыжы на аўтастрадах, пераездах… Ты мне такое месца пакажы, Дзе б не раслі ад Оршы і да Брэста Уздоўж дарог […]...
- Белы храм У мазырскай Даліне Анёлаў, Дзе Прыпяць, нібыта сляза, Узняў нескароную голаў Белы храм з-пад няверы ляза. Так распяты Хрыстос уваскрэснуў […]...
- Распяты Хрыстос Трывогай адазвалася сягоння: як можа чалавек вякамі глядзець на распасцёртыя далоні, прабітыя наскрозь цвікамі? Праходзіць міма з лёгкім сэрцам? А […]...
- Гуртуймася, сябры! Гуртуймася, сябры, у адзіны, загартаваны, дужы Чын, каб спраўдзіць мары аб Радзіме, сваё жыццё аддаючы! Яно ня вартае нічога, яно […]...
- Глядзіцца ў люстэрка жанчына Глядзіцца ў люстэрка жанчына Нялёгка застацца жанчынай У цяжкі, складаны наш час. Быць вартай увагі мужчыны Хацелася б кожнай із […]...
- БАЛАДА ТАДЭВУША КАСЦЮШКІ (12.02.1746-15.10.1817) “Амерыка, бывай! Вяртаюся дахаты!”- Твой голас, нібы чайка белая, ляціць Над пенай хваль, што нібы дым вайны кудлаты Віруе […]...
- У зорным гамаку У зорным гамаку… **************************** У кішэнях свішча вецер – Хай сваволіць, так і быць. Адзінота дом мой меціць… З ёй […]...
- БАЛАДА ПЁТРЫ СЕРГІЕВІЧА (10.07.1900-1.11.1984) Мастак-нявольнік вечнай прыгажосці, Якому аж да смерці без спачыну Не маляваць партрэты для кагосьці, А ратаваць славутую Айчыну Ад […]...
- Раней, чым устане сонца Раней, чым устане сонца І падорыць святло і цяпло нам, Устаюць ва ўсім свеце маці І ў печы распальваюць дровы, […]...
- Ты пакліч мяне з сабою Ты пакліч мяне з сабою І пачуццяў не хавай, Шмат каго кахала ўжо я Але ты цяпер мой рай.. Зноў […]...
- Хачу служыць Мой брат – хлапец геройскі, І за яго я рад: У беларускім войску Пайшоў служыць мой брат. Пра Грунвальд і […]...
- Могілкі з плотам паваленым Могілкі з плотам паваленым. Спрахлі, збуцвелі крыжы. Хто тут пад імі ляжыць – памяць маўчыць шэрым каменем. Небам пайшлі галасы […]...
- Беларускі крыж Беларускі крыж Моўчкі сонца палымнее На маўклівы крыж дарог… Леанід Дранько-Майсюк Беларусь ляжыць на крыжы дарог, на плячах штовек войнаў […]...
- Мужу Уладзіміру Я спазнала шчасце лётаць. Маіх мрояў б’юць ключы, Бо прыгожы самы хлопец Мяне з сэрцам заручыў. Сваім мужным, чулым сэрцам […]...
- Па завязку Сцяжынай войн Да свету мне б прыйсці Дарогай смерці Дапаўзці да жыцця… Ў завесе здрад На шыі б несці Вялікага […]...
- О зорка шчасця ў небе Беларусі! О зорка шчасця ў небе Беларусі!.. Слязой упала – сонца ўкрыў кажан. І быццам Богу, краю я малюся – Пакінутым […]...
- БАЛАДА ЦІТУСА ДАЛЕЎСКАГА (13.05.1840-11.01.1864) Не баішся нічога, і нават памерці Не баішся– абрыдзелі цені-віжы, І штодня ў тваім плача зажураным сэрцы Родны край, […]...
- Простая мова Раса раскашуе, рудзець Загару маёва. Выносяцца гукі з грудзей – Простая мова. У матчынай хусткі касьнік – Сусьвету абнова. Нясхільная […]...
- Песняй вітаю я вас Леглі шырока нівы калгасаў. Глянеш – разлог, далячынь. Стужак дарожных роўныя пасы Мераюць смужную сінь. Ходзіць паважна дбалы араты, Трактар […]...
- З каханай Я прачнyўся… Тваiм каханьнем сагрэты. Вочы расплюшчыў i ў момант гэты… Я прачнуўся. Далонi Твае мяне абдымаюць… Подых Твой – […]...
- Ля сцен блакітнай царквы Ля сцен блакітнай царквы, Стаю пахіліўшы чало. Ніяк не магу адказать, Сюды што мяне прывяло. У сэрдцы вар голы кіпіць, […]...
- Бязладнасць сэнсу Бязладнасць сэнсу. Маўчання цяжар. Маўчу. Ты чуеш? Не снюся. Бачыш? Іду насустрач Інакшым людзям, Інакшым жыццям, Інакшым суддзям. Мой лёс […]...
- Сусветы Да міру мір у верасні Ці можа пазалетась? Пяшчотны кіну погляд Таемнай прыгажуні… Бо ёсць жа яна дзесьці, Там недзе, […]...
- Мама падрэзала косы Быццам палын у пракосах, Частая сівень імжыць. Мама падрэзала косы – Стала іх цяжка насіць. Вёрсты смылелі даўгія, Доўгія ночы […]...
- Як я, родныя, вас ні люблю Як я, родныя, вас ні люблю, у часіну, што мне невядома, я аднойчы пакіну зямлю і нарэшце вярнуся дадому. Уздымуся […]...
- Крыж у кожнага свой Крыж у кожнага свой Захварэла. Пасцельны рэжым, А за вокнамі чэрвеня гукі. На зямлі, без ніякай прынукі, Усе носім свае […]...
- Мой любы край так чароуны Падражаю Lazzaro *** Мой любы край такі прыгожы ў час красавання веснавога! Я за цябе ўслаўляю Бога. Мой любы край […]...
- Да нематы аглохла Да нематы аглохла Навокал анямела… І горла з смагі зсохла Ды сэрца зхаладзела. Ці бачыш ты бясконцы Да неба зорны […]...
- Два ўзгоркі вёсачка мая Два ўзгоркі вёсачка мая Галоўнейшымі лічыць: Пагост магільны і маяк – Прыцэл картаграфічны. Стаяць упоручкі яны: Адзін – прагрэсу база, […]...
- Прыгожы чалавек Ва усiх свой густ. Спрачацца можам, Iсцi да згоды пакрысе, Але на тым, што ёсць прыгожа, Часцей згаджаемся мы ўсе. […]...
- Я дужы Што дужы я духам – Паверце, Ніколечкі ў тым не хлушчу. Надарыцца – Нават у смерці Я літасці не папрашу. […]...